Το Σπίτι Του Κρεμασμένου

ΝΤΙΚ ΧΕΡΙΣΟΝ: Το Σπίτι του Κρεμασμένου Σενάριο-Σχέδιο: Didier Savard Μαμουθκόμιξ

Η γαλλοβελγική σκηνή των comics -και σε μεγάλο βαθμό και εκείνη των γειτονικών χωρών- από τα πρώτα χρόνια της ύπαρξης της, δημιούργησε μια άτυπη "παράδοση" στο είδος που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε, πολύ γενικά, "αστυνομικά comics". Οι σημαντικότεροι ευρωπαίοι δημιουργοί, ακόμη και αν έχουν καταξιωθεί σε άλλους χώρους, έχουν καταπιαστεί, έστω και μια φορά, με τη συγκεκριμένη κατηγορία ιστοριών (π.χ. ο Hugo Pratt στο ΤΑΝΓΚΟ, μια περιπέτεια, κατά τα άλλα, του Κόρτο Μαλτέζε), ενώ άλλοι δημιουργούν, σχεδόν, αποκλειστικά αστυνομικά ή noir ή, κατά το γαλλικότερο, polar, με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα τον Jacques Tardi και το δίδυμο Munoz-Sampayo. Όπως είναι αναμενόμενο, το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα ποικίλει ποιοτικά και, αναμφίβολα, το γαλλοβελγικό αστυνομικό comic, σχεδιασμένο με την παραδοσιακή, καθαρή γραμμή, θα μπορούσε να θεωρηθεί σήμερα έως και παρωχημένο. Παρ' όλα αυτά, σειρές όπως το ΝΤΙΚ ΧΕΡΙΣΟΝ μας βάζουν σε σκέψεις...

Δημιούργημα του Γάλλου σεναριογράφου και σχεδιαστή Didier Savard, ο Ντικ Χέρισον (αναφορά/φόρος τιμής στον Harry Dickson, πρωταγωνιστή στα αστυνομικά μυθιστορήματα του Jean Ray) ξεκίνησε την καριέρα του το 1983 στο περιοδικό CHARLIE MENSUEL, όπου δημοσιευόταν σε συνέχειες. Στο ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΥ, ο ντέντεκτιβ πρωταγωνιστής δέχεται την απρόσμενη επίσκεψη ενός άνδρα -τον οποίο ο ίδιος είχε κλείσει στη φυλακή- που τον πείθει πως το έγκλημα για το οποίο φυλακίστηκε, στην πραγματικότητα, διαπράχθηκε από κάποιον άλλο. Ο Χέρισον αποφασίζει να ερευνήσει την υπόθεση από την αρχή, για να ανακαλύψει πως τα πράγματα είναι πολύ πιο σύνθετα απ' όσο φανταζόταν και τα πτώματα της υπόθεσης πολύ περισσότερα.

Μέσα από αυτό το, σχετικά, απλό στη σύλληψη, αλλά ιδιαίτερα ευφάνταστο και σύνθετο στις λεπτομέρειες του, σενάριο, ο Savard δημιουργεί ένα εξαιρετικό comic, που συνδυάζει το αστυνομικό μυστήριο με το στοιχείο του τρόμου και ξαφνιάζει ευχάριστα τον αναγνώστη, τόσο με την εξέλιξη της πλοκής όσο και με τη συνολικότερη προσέγγιση του δημιουργού σε αυτό που ονομάζουμε αστυνομικό comic της γαλλοβελγικής σχολής. Το ρεαλιστικό σκηνικό της ιστορίας και οι ιδιόμορφοι, αλλά ενδιαφέροντες, χαρακτήρες, δημιουργούν μια ψευδαίσθηση ρεαλισμού στον αναγνώστη, η οποία υποσκάπτεται από τα "αλλόκοτα" και σχεδόν φανταστικά στοιχεία της πλοκής και "απογειώνουν" την ιστορία, καθώς φαντασία και πραγματικότητα αναμιγνύονται σε ένα μεταμοντέρνο σκηνικό. Με σαφείς αναφορές στα comics του Edgar P. Jacobs (ΜΠΛΕΪΚ ΚΑΙ ΜΟΡΤΙΜΕΡ) και στην ταινία FREAKS του Tod Browning, (αφού ο δημιουργός χρησιμοποιεί, σχεδόν, αυτούσιους τους πρωταγωνιστές της ταινίας, στην απεικόνιση των μελών του freak show που εμφανίζονται στο άλμπουμ) ο Savard σέβεται τις συμβάσεις του είδους και συνδυάζει, επιτυχώς, την κλασσική αφήγηση με τη δική του σύγχρονη ματιά και αισθητική. Καθ' όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης, ο αναγνώστης έχει την αίσθηση πως βιώνει μία αναχρονιστική αλλά ταυτόχρονα και διαχρονική εμπειρία μεταξύ κλασσικού και μοντέρνου. Ο Ντικ Χέρισον θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί στα comics του Jacobs και ταυτόχρονα στα διηγήματα του Lovecraft (όχι τόσο στο συγκεκριμένη ιστορία, αλλά οπωσδήποτε σε ένα άλλο άλμπουμ της σειράς με τίτλο "Συνομωσία στην Ψαραγορά") ή στα μυθιστορήματα του Graham Masterton.

Το σχεδιαστικό μέρος του άλμπουμ ενισχύει αυτή την "παλιομοδίτικη" αισθητική που επιδιώκει ο Savard και χαρακτηρίζεται από μια υγιή αφομοίωση, φαινομενικά, ετερόκλητων στοιχείων. Στις σελίδες του, οι πρωταγωνιστές της ιστορίας σχεδιάζονται με απλές και καθαρές γραμμές, το μελάνι παραπέμπει άλλοτε στον Pratt και άλλοτε στη λεπτομέρεια που χαρακτηρίζει τον Jacobs, ενώ η "νευρική" γραμμή που χρησιμοποιείται στην απεικόνιση του φυσικού περιβάλλοντος φέρνει στο μυαλό εικόνες από τα φυσικά ντεκόρ του Tardi. Το ντεκουπάζ της ιστορίας είναι αρκετά συντηρητικό, έτσι ώστε να είναι πιο άμεση η αναφορά στην αισθητική των comics προηγούμενων δεκαετιών (ούτως ή άλλως, τα γεγονότα εξελίσσονται τη δεκαετία του 1930) αλλά ο γρήγορος ρυθμός της αφήγησης και η έξυπνη χρήση των σιωπηλών πλάνων εκσυγχρονίζουν το τελικό αποτέλεσμα.

Το ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΥ θα το εκτιμήσουν όλοι εκείνοι που απολαμβάνουν τις περιπέτειες των Μπλέϊκ και Μόρτιμερ αλλά και όσοι μεγάλωσαν με τα γαλλοβελγικά comics της δεκαετίας του '50 και του '60 και θα επιθυμούσαν να διαβάσουν ιστορίες στο ίδιο ύφος, οι οποίες, όμως, θα ανταποκρίνονται στη σύγχρονη comics αισθητική. Επίσης, το στοιχείο του φανταστικού που χαρακτηρίζει τα περισσότερα από τα άλμπουμ της σειράς (όχι, όμως, και το συγκεκριμένο) δημιουργεί ένα επιπλέον ερέθισμα για όσους ενδιαφέρονται να διαβάσουν κάτι περισσότερο από ένα απλό αστυνομικό comic, ή απλώς απολαμβάνουν περιπετειώδη comics του φανταστικού όπως το ιταλικό MARTIN MYSTERY. Επενδύστε άφοβα...

Collector's Data

- Το άλμπουμ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΥ (LA MAISON DU PENDU, Dargaud, 1998) κυκλοφόρησε στη χώρα μας το Φεβρουάριο του 2004, από τις εκδόσεις Μαμούθκόμιξ. Στην ίδια σειρά, κυκλοφορεί επίσης το άλμπουμ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΣΤΗΝ ΨΑΡΑΓΟΡΑ (LA CONSPIRATION DES POISSONNIERS, Dargaud, 1993). Στη Γαλλία, έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα 11 άλμπουμ (1984-2004). Η ελληνική έκδοση δεν ακολουθεί την πρωτότυπη αρίθμηση της σειράς.

- Ο Didier Savard γεννήθηκε στο Παρίσι, το 1950. Εργάζεται ως σχεδιαστής και σεναριογράφος comics από το 1972, ενώ υπήρξε και επιμελητής εκδόσεων. Το 1985, κερδίζει το βραβείο "Trophée 813" στο φεστιβάλ Polar της Reims, για το άλμπουμ του Ντικ Χέρισον, LES VOLEURS D'OREILLES. Το 1987, στο φεστιβάλ comics της Angoulême, βραβεύεται με το "Alfred Jeunesse". Έχει συνεργαστεί με σημαντικούς δημιουργούς του χώρου, όπως ο Mandryka και ο Jean-Claude Forest (δημιουργός της περίφημης Barbarella).