|
της Μυρτώς Τσελέντη 01-05-07 ...Τικ-Τακ, Τικ-Τακ, Τικ... Flat line_ Fade in... Bonsoir et bienvenu! *Μικρή υπόκλιση* Καλησπέρα σας. Ελπίζουμε, αγαπημένοι μας θεατές, να σας βρίσκουμε και πάλι καλά. Για σήμερα σας έχουμε κάτι διαφορετικό. Κάτι ξεχωριστό. Την μία και μοναδική τελευταία μας παράσταση. Σας ξαφνιάσαμε; Σοκαριστήκατε; Και όμως, αυτή είναι η σκληρή και πικρή αλήθεια. Μην αφήνετε τα δάκρυα να τρέχουν και κρατήστε τα μαντίλια στις τσέπες σας. Είναι ένας δύσκολος αποχαιρετισμός και για μας, ένα αντίο που πνίγεται στο λαιμό μας. Περνούσαμε τόσο καλά μαζί σας! Είναι δύσκολο να μη σας βλέπουμε άλλο πια, να μην νιώθουμε τα φώτα και το βλέμμα σας στραμμένο επάνω μας. Για αυτό το λόγο, δεν πρόκειται να σας απαρνηθούμε. Σας υποσχόμαστε ότι θα ξαναβρεθούμε, σε κάποια άλλη φιλική σκηνή, ανάμεσα σε φίλους. Και αν έχουμε άλλη μορφή, μην τρομάξετε, εμείς θα είμαστε οι ίδιοι από μέσα. Ίσως κυνηγήσαμε για πολύ καιρό τέρατα και αναπόφευκτα αρχίσαμε να τους μοιάζουμε. Όμως, όσο σουβλερά και αν γίνουν τελικά τα δόντια μας, όσο μακριά τα νύχια μας, και όσο τρομακτικά τα μάτια μας, θα είμαστε πάντα κάτω από το ημίψηλο καπέλο με το οποίο μας γνωρίσατε, τα ίδια όντα που ήμασταν πάντα. Αλλά ας αφήσουμε αυτά τα θλιβερά πίσω μας, για λίγο ακόμα, και ας αρχίσουμε την παράστασή μας, πριν αρχίσουν να γκρεμίζουν την σκηνή.
Κάθε φορά, στις συναντήσεις του Comicdom ακούω όλους τους υπόλοιπους να μιλάνε με ενθουσιασμό για τα αμερικάνικα κόμικς και τους δημιουργούς τους και, τις περισσότερες φορές, τους κοιτώ με το απλανές βλέμμα της άγνοιας, διακόπτοντας που και που τη συζήτηση για να ρωτήσω διστακτικά "ρε παιδιά, τί έχει κάνει αυτός;" Αντίστοιχα, όταν μιλάω για Ιάπωνες ή ευρωπαίους δημιουργούς, κάποιες φορές οι ρόλοι αντιστρέφονται και είμαι εγώ που εισπράττω το προαναφερθέν βλέμμα άγνοιας. Μια από τις λίγες εξαιρέσεις σε αυτόν τον κανόνα είναι η περίπτωση του David B., όπου βλέπω τη λάμψη της αναγνώρισης όχι μόνο του ονόματος αλλά και του έργου του συγκεκριμένου δημιουργού στα μάτια των περισσότερων. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με το ότι η Futuropolis είναι η αγαπημένη μου εκδοτική, καθιστά απαραίτητο να σας παρουσιάσω το συγκεκριμένο comic άμεσα. Μετά από αυτόν τον αρκετά μεγάλο πρόλογό, προχωράμε στην υπόθεση. Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν σταμάτησε παντού στις 11 Νοέμβριου του 1918. Οι διεκδικήσεις των Ιταλών για ορισμένα τμήματα της Δαλματίας οδηγούν, το 1919, στην κατάληψη του Fiume από μία μικρή στρατιωτική ομάδα, την οποία διευθύνει ο ποιητής και εθνικιστής ηγέτης, Gabriele d'Annunzio. Ο τελευταίος θα κηρύξει το Fiume ανεξάρτητη δημοκρατία. Σε αυτή την πόλη που έχει παραδοθεί στο απόλυτο χάος, οι συμμορίες επωφελούνται λεηλατώντας και διακινώντας τα αγαθά στο Μιλάνο, την Ρώμη ή την Γαλλία. Ο Lauriano, αρχηγός μιας συμμορίας που αντιμάχεται αυτήν των μιλανέζων, ερωτεύεται την Mina Linda, μία γαλλίδα τραγουδίστρια. Με τον πρώτο αυτό τόμο του PAR LES CHEMINS NOIRS, o David B. αποκαλύπτει μια σειρά από αυτόνομες ιστορίες της εποχής του μεσοπολέμου. Τα "μαύρα μονοπάτια" του τίτλου είναι αυτά των συμμοριών, της μαφίας και της κατασκοπείας. Μέσα σε αυτό το κλειστό σύμπαν, τα συναισθήματα οξύνονται και τα γεγονότα παίρνουν παραμορφωτικές διαστάσεις μέσα από την βία που στοιχειώνει την ατμόσφαιρα. Τα καρέ παρασύρουν τον αναγνώστη σε ρυθμούς κοφτούς και νευρώδεις, όπου μόνο η αισθηματική ιστορία του Lauriano με την Mina αφήνει περιθώρια για ανάσα. Επιπλέον, είναι και πανέμορφα σχεδιασμένα, ειδικά στις σκηνές των αντιπαραθέσεων μεταξύ των στρατευμάτων ή των συμμοριών.
Μετά την τελευταία κρίση Αλτσχάιμερ, η οικογένεια του Ernest τον βάζει σε έναν οίκο ευγηρίας. Εκεί αντιμετωπίζει μόνος του την καινούργια του ζωή, γνωρίζεται με τους άλλους ασθενείς και μαθαίνει τον τρόπο λειτουργίας του οίκου. Ανακαλύπτει την τρομακτική ρουτίνα, τα φάρμακα και κυρίως, τον τελευταίο όροφο, που είναι ο μεγάλος φόβος όλων, καθώς εκεί μεταφέρονται όλοι όσοι δεν μπορούν πλέον να αυτοεξυπηρετηθούν. Τα γηρατειά σε συνδυασμό με το Αλτσχάιμερ και τους οίκους ευγηρίας είναι ένα σπάνιο θέμα στα comics. Το θέμα μοιάζει βαρύ και σκοτεινό αλλά το RIDES έχει καταφέρει να εξορκίσει αυτή την ατμόσφαιρα, χύνοντας πάνω του το φως του ρεαλισμού, με έναν αέρα χιούμορ και αισιοδοξίας, χωρίς όμως να παρακάμπτει το αναπόφευκτο. Όλα στο τέλος θα ξεχαστούν... Η απλότητά προσδίδει δύναμη στο comic αυτό και σε μεταφέρει επιτυχημένα μέσα σε μία κατάσταση όπου ο κόσμος σου και το πνεύμα σου φθίνουν. Η εναλλαγή μεταξύ αστείου και σοβαρού κρατούν καλά τις ισορροπίες και το ενδιαφέρον χωρίς να κουράζουν.
Μέσα από 80 ιστορίες, το LOVE STORES εστιάζει στη συνηθισμένη καθημερινότητα ανθρώπων που δεν είναι πάντα συνηθισμένοι. Ογδόντα ιστορίες που κάνουν το γύρο του κόσμου, των πολιτισμών, των επαγγελμάτων... για να διηγηθούν απλά, τη ζωή. Η πρώτη έκδοση του comic έγινε από την Coconino Press, στην Ιταλία, το 2005 και αποτελεί μια συλλογή από εικονογραφημένες σκέψεις. Η κάθε σελίδα αφορά μια διαφορετική ιστορία, χαρακτήρα ή τόπο, χρησιμοποιώντας ποικίλους τρόπους οπτικής απεικόνισης. Κυρίαρχο στοιχείο είναι η καθαρή γραμμή, αλλά εναλλάσσει έξυπνα τα υπόλοιπα στοιχεία του comic, γεγονός που ανανεώνει συνεχώς το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Αυτό όμως δεν λειτουργεί εξίσου καλά και στο σενάριο, καθώς το κείμενο είναι ανεξάρτητο από την εικόνα και είναι ποιήματα σε πρόζα, με φόρμες και ύφος που επαναλαμβάνονται. Κάποιοι αναγνώστες θα το βρουν βαρετό, ενώ άλλους θα τους γοητεύσει ο χορός των λέξεων.
- Ο εκδοτικός οίκος Robert Laffont αρχίζει να αποκτά παρουσία και στο χώρο των comics. Τα πρώτα άλμπουμς που θα κυκλοφορήσουν τον Σεπτέμβριο του 2007, σηματοδοτούν την δυναμική αυτή είσοδο, με πρώτο από όλα το LES ENFERS, που φέρνει την υπογραφή των διάσημων Jean Dufaux στο σενάριο και Paolo Eleuteri Serpieri στο σχέδιο. Για εικόνες, άλλες κυκλοφορίες και λοιπές πληροφορίες, επισκεφτείτε το επίσημο site.
Αυτό το μήνα, έχουμε ποικιλία σε αγαλματίδια για να καλύψουμε όλα τα γούστα. Για τους πιο "κλασικούς" από εσάς, το μαγαζί προσφέρει, δια χειρός Alban Ficat και από τις σελίδες του CORTO MALTESE του Hugo Prat, τον Raspoutine. Από την εταιρία Fariboles, σε 350 αντίγραφα, 30 εκατοστών το καθένα.
...τον επιθανάτιο ρόγχο μας και την σιωπή που τον ακολουθεί.
Μας την ξηλώσαν την οθόνη κιόλας; Ε, φέρτε την οθόνη πίσω, ρε! Φέρτε την οθόνη πίσω είπα! Τι; Ναι ρε, πουλάω τσαμπουκά! Έχεις πρόβλημα; Ναι, περίμενε να τελειώσω εδώ και έρχομαι να το λύσουμε έξω!
*Μικρή υπόκλιση* ...Fade out
|
||||||
european circus archive | email the author | author's profile back to top |
||||||
|home|about us|downloads|contact|oldies|events| The artwork cannot be reproduced in any form without the written consent of the artist and/or publisher. Trade Names and trademarks mentioned and/or displayed on this Web Site are the property of their respective owners. All Rights Reserved. This page is best viewed at 1024x768 or higher with Mozilla Firefox 2.0.0.4 Certified on Mozilla Firefox 2.0.0.4+ or IE 6+ Powered by vi |