Writer: Alan Moore

Artist: David Lloyd

First Published: 1988-1989 (US Edition - originally published in incomplete form for Warrior Magazine in England)

Format: 10-issue maxi series

DC Comics

ΙΣΤΟΡΙΑ: Η πολιτική θεωρία στην πράξη. Όταν μιλάμε για έννοιες τόσο σημαίνουσες όπως αυτή της Αναρχίας ή της Δημοκρατίας, τότε σίγουρα η απλότητα της εκφοράς του λόγου, κατά την σχηματοποίηση των δύο αυτών κυρίων ονομάτων, δίνει τη θέση της σε μία ιδεολογία τόσο πολύπλοκη όσο και η πολυμορφική τους χρήση στο μυαλό του κάθε ανθρώπινου όντος. Και αυτό γιατί έννοιες σαν κι αυτές είχαν και θα έχουν πάντοτε, άπειρες μορφές και προσωπεία που θα αντικατοπτρίζουν την κάθε εποχή και τις τάσεις της. Το πολιτικό παρασκήνιο γίνεται προσκήνιο σε έναν κυκεώνα αντιπαραθέσεων, ο οποίος κάτω από τον ζυγό μίας μελλοντικής, υποθετικής αυτοκρατορίας τείνει να καταρρεύσει εξαιτίας της ίδιας του της κατασκευαστικής σύνθεσης. Ένας άνθρωπος ίσως να μην είναι ικανός από μόνος του να δημιουργήσει το Χάος που θα προκαλέσει μία τέτοια αλλαγή, όμως ο πρωταγωνιστής του δεκάλογου-δράματος που σκηνοθέτησε περίτεχνα ο Alan Moore θα δικαιώσει το "μη συμβατό".

ΤΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ: Η αποκέντρωση του φασιστικού προαστείου είναι ο ουσιαστικός αυτοσκοπός του αντι-ήρωα V. Αντιήρωας, όχι λόγω της εσωτερικής του αδράνειας ή μιας -απαραίτητης κατά τη βάση της- αντιεξουσιαστικής συμπεριφοράς απέναντι στην ιστορική απειλή. Η θέση αυτού του παραμορφωμένου καλλιτέχνη-επαναστάτη ως κινητήριου μοχλού της "παρακρατικής μηχανής" είναι αυτή που θα τον χαρακτηρίσει. Ο ανθρώπινος παράγοντας ενώνεται γραφικά με το πεπρωμένο του, με αποτέλεσμα την τελική του ταύτιση με το συμβολισμό της φύσης του. Η ακαμψία της αντίπαλης πλευράς στην παρακολούθηση της Μεταμόρφωσης της κοινωνίας, μέσα στην οποία ζει και δρα ο φύλακας-εκδικητής της ανεξαρτησίας του Πολίτη, θα παραχωρήσει άθελά της -ή μήπως όχι;- την εφαλτήρια βάση στον εχθρό, για την έναρξη των εορτασμών της 21ης Ιουλίου.

ΤΙ ΜΑΣ ΕΝΟΧΛΗΣΕ: Η ύπαρξη αυτής της υποκατηγορίας στο COMICDOM FILES αυτής της εβδομάδας.

ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ: Η λογοτεχνική απόδοση ενός οράματος, μίας ιδέας, ενός κινήματος, ποτέ δεν αποδώθηκε πιστότερα μέσα από την Ένατη Τέχνη. Ο Alan Moore, με τη βοήθεια της επιλεκτικά ακατέργαστης γραμμής του David Lloyd, προσπάθησε να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό απ' ότι περίμεναν οι αναγνώστες του. Η απροειδοποίητη αλλοίωση ενός πολιτικού συστήματος σε άλλες περιπτώσεις ίσως μπορούσε να θεωρηθεί απαραίτητη. Στο συγκεκριμένο όμως Μανιφέστο κάθε εναλλαγή σκηνής, κάθε Πράξη του δράματος οδηγεί την κατεστημένα ανέραστη εξουσία στη λύτρωσή της. Είναι όμως ένας εξαγνισμός παροδικός, μια και η ιστορία τείνει να επαναλαμβάνεται αιώνια, πάντα με τα ίδια ακριβώς άχρωμα χαρακτηριστικά, αλλά κάθε φορά με μία μορφή αναγεννημένη πίσω από τη θατρική μάσκα που θα της κληροδοτηθεί.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΠΡΟΤΑΣΗ: Φυσικά το -ελάχιστα υποδεέστερο- WATCHMEN του Alan Moore. Το μοναδικό comic που θα μπορούσε να συγκριθεί και να κατηγοριοποιηθεί μαζί με το V FOR VENDETTA.