Writer/Artist: Frank Miller

First Published (in trade paperback): 1993 (Originally Published In Dark Horse Presents #50-62)

Format: Trade Paperback

Dark Horse

ΙΣΤΟΡΙΑ: Ο σωματώδης και άσχημος Marv δεν μπορεί να πιστέψει στην καλή του τύχη: Ξέρει πως μία γυναίκα σαν τη Goldie -λογικά- δεν θα του την έπεφτε ποτέ! Το ξέρει... αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρέπει και να χάσει την ευκαιρία! Τα πράγματα ξεδιαλύνουν το επόμενο πρωί. Ή για την ακρίβεια, περιπλέκονται ακόμα περισσότερο. Ο Marv ξυπνά, η Goldie είναι νεκρή και κάποιος προσπαθεί να τον ενοχοποιήσει. Με σκηνικό την αμαρτωλή πόλη Basin City, o ήρωας αναζητά τους δολοφόνους. Τόσο για τον εαυτό του, όσο και για τη κοπέλα που του έδειξε -έστω και για λίγο- ενδιαφέρον και τρυφερότητα. (κάτι που έτσι κι αλλιώς, πολύ σπάνια του προσφέρεται).

ΤΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ: ’ψογα χορογραφημένες σκηνές δράσης. Αισθητική noir που υποστηρίζεται τόσο από την υπόθεση, όσο και από τη μοναδική b&w τεχνική που αναπτύσσει εδώ ο Miller. Σενάριο δεμένο, διάλογοι που ακροβατούν ευφυέστατα ανάμεσα στον ρεαλισμό και την υπερβολή.

Τέλος, εξαίρετη ανάπτυξη χαρακτήρων: Ο ήρωας Marv συστήνεται αριστοτεχνικά από τις πρώτες κιόλας σελίδες, ενώ η ατάκα του "She tried to analyze me once but got too scared" αναφερόμενος σε μία ψυχίατρο, αποτελεί την απόδειξη ότι κάθε συγγραφέας μπορεί να δώσει το στίγμα του πρωταγωνιστή του σε μία και μόνο πρόταση. O φαινομενικά αδίστακτος Marv, είναι ένας από τους πλέον συναρπαστικούς χαρακτήρες comics: Παρότι βίαιος και ανηλεής, διατηρεί ένα προσωπικό κώδικα ήθους που πολύ γρήγορα τον απαλλάσσει το χαρακτηρισμό του αντί-ήρωα.

ΤΙ ΜΑΣ ΕΝΟΧΛΗΣΕ: Ο Miller επιδεικνύει τις ικανότητές του. Διαρκώς! Επιδεικνύει την ασύλληπτη τεχνική του και δεν σταματά να υπερηφανεύεται -καθ' όλη τη διάρκεια του comic- για το τι μπορεί να κάνει με δύο μόνο χρώματα! Ε, ναι λοιπόν: ο Frank Miller είναι ένας εγωμανής μπάσταρδος! Τόσο ταλαντούχος μάλιστα, που ενώ εκείνος επιδεικνύεται, εσύ αράζεις και το απολαμβάνεις!

ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ: Γκόμενες, πιστολίδι, υπόκοσμος, διαφθορά χωρίς όρια, παντελής έλλειψη ασφάλειας. Ο αστικός βάλτος με το όνομα SIN CITY θα μπορούσε να είναι ένα ακόμα noir comic. Κι υπό μία έννοια είναι. Μέχρι τη στιγμή που το ίδιο το σχέδιό του θα σε τραβήξει στον εφιαλτικό και ταυτόχρονα συναρπαστικό κόσμο του, όπου το φως και οι σκιές όχι μόνο οριοθετούν τα αντικείμενα, αλλά και συχνά μπλέκονται μεταξύ τους, δίνοντάς τους μορφή ρεαλιστική και την ίδια στιγμή εξωπραγματική.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΠΡΟΤΑΣΗ: Συνέχισε με το SIN CITY: A DAME TO KILL FOR, το δεύτερο μέρος του ασπρόμαυρου αυτού έπους (ο γράφοντας το θεωρεί μακράν καλύτερο του πρώτου SIN CITY, αλλά υπάρχουν πολλές πιθανότητες να είναι ο μόνος στον πλανήτη που το υποστηρίζει). Και μόλις τελειώσεις με αυτό, αναζήτησε τα υπόλοιπα SIN CITY. Οι αυξομειώσεις στην ποιότητα της ιστορίας είναι -ούτως ή άλλως- ανεπαίσθητες. Σε ότι αφορά δε στο σχέδιο, απλά δεν υπάρχουν αυξομειώσεις: Είναι παντού ε-κ-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ό!