Best Of MARKET WATCH Special

Αυτή την εβδομάδα, σας ετοίμασα ένα κάπως διαφορετικό MARKET WATCH, ένα ειδικό installment που αποτελείται από τα best του κάθε section! Προσωπικές -κατά κύριο λόγο- εκτιμήσεις, που αφορούν κυρίως στα τελευταία 10 χρόνια.

Επίσης, από εδώ και στο εξής εγκαινιάζουμε την καινούργια προσθήκη (αλλαγή βασικά) του τομέα Dissapointment, το οποίο μπαίνει στη θέση του New Ice Age, μια και το τελευταίο πολλές φορές έμπαινε στα χωράφια του To Τhe Limit section, το οποίο αναφορικά με το... OK, αρκετά μπλεγμένα τα είπα, το θέμα είναι πως βγαίνει κάτι και μπαίνει κάτι άλλο! (Αυτό τώρα ακούστηκε κάπως, αλλά anyway...)

Τέλος, αυτή τη στιγμή διαβάζετε τον μεγαλύτερο πρόλογο στο ανανεωμένο MARKET WATCH, κι εδώ κάπου πρέπει να αρχίσω να γράφω τις υποκατηγορίες.

Hot Book Of The Week Decade

Ασφαλώς μιλάμε για το υπέρτατο bet της δεκαετίας, που δεν είναι άλλο από το ULTIMATE SPIDER-MAN #1! Το τεύχος που κανείς (ή σχεδόν κανείς) δεν είχε πάρει χαμπάρι πως θα φτάσει σε τέτοια νούμερα στο back issue market, και φυσικά το ακριβότερο Marvel issue του αιώνα! Υποθέτω πως η σκέψη που είχα όταν το πρωτοείδα στα ράφια του Solaris να κάθεται σε πολλαπλά αντίτυπα "καινούργιες μαλακίες πάλι από την Marvel, σιγά μην το πάρω!" ήταν μία κοινή σκέψη εκατοντάδων dealers και retailers! Αλλά η ιστορία μας διέψευσε, και το μόνο καλό που έκανε αυτό το universe ήταν να χρυσώσει όσους μαγαζάτορες είχαν φροντίσει να κρατήσουν έξτρα αντίτυπα! (Φυσικά βέβαια το μόνο που δεν έκανε ήταν να φέρει νέους αναγνώστες, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα).

To The Limit

Ήρθε, πέρασε, ξαναήρθε, ούτε που ακούμπησε, θα ξαναεμφανιστεί και κανείς δε θα το πάρει χαμπάρι. Ο λόγος για το 80's memorabilia που προσπάθησε να αναβιώσει όλα εκείνα τα τηλεοπτικά σκουπίδια, κατά κύριο λόγο, που μας ψυχαγωγούσαν σε νεαρότερες ηλικίες. TRANSFORMERS, G.I.JOE, BATTLE OF THE PLANETS, STREET FIGHTER, κ.λπ. κ.λπ., είχαν κυριολεκτικά κατακλύσει την αγορά στις αρχές του νέου αιώνα. Η "τρέλλα" βέβαια έσβησε πολύ γρήγορα, και οι τίτλοι που κατάφεραν να επιβιώσουν παρέμειναν με το κλασσικό, ήδη υπάρχον κοινό τους.

Αυτό που φοβάμαι σε λίγα χρόνια είναι το 90's memorabilia! Όταν θα ξαναβγούν τα WILDC.A.TS και X-MEN ADVENTURES! Kill me now!

Disappointment

Η μεγαλύτερη απογοήτευση της δεκαετίας (και όχι μόνο): Η πτώση της αυτοκρατορίας της CrossGen. Μία εταιρία που δημιουργήθηκε με τις καλύτερες προοπτικές, που μάζεψε ένα πλήθος από τα μεγαλύτερα ονόματα της βιομηχανίας και έφτιαξε ένα universe αρκετά προσεγμένο με τίτλους στην πλειοψηφία τους άνω του μετρίου, αναγκάστηκε τελικά να βάλει λουκέτο, χρωστώντας μάλιστα σε όλο τον κόσμο... Λογικό βέβαια, αν σκεφτείς τα απίστευτα έξοδα που έκανε για τους συντελεστές της, μια και ήθελε να δημιουργήσει μία ουτοπική κολλεκτιβική εταιρία (βλέπε: φέρνω τους δημιουργους με τις οικογένειές τους να μείνουν σε έναν απίστευτα μεγάλο χώρο, με πισίνες και γήπεδα τέννις, κάτι σαν το NEW AVENGERS).

Το μεγαλύτερο όμως λάθος της ήταν πως πίστεψε ότι είχε πιθανότητες να συναγωνιστεί τα δύο μεγαθήρια, Marvel και DC. Πού πας ρε καραμήτρο!

Massive Hysteria

Τώρα θα γελάσετε: Είναι η πρώτη φορά που δεν έχω να γράψω κάτι για το "Massive Hysteria" και έτυχε να πέσει στο special best of άρθρο! Δεν έχει πλάκα; Ε; Ε; Εεεε;;

The Professionals

Fun δήλωση αυτή τη φορά, ένα εντελώς provocative συμβάν και η απάντησή σε αυτό μέσα από μία συνέντευξη του Peter Milligan στο WizardWorld.com στις 14/08/2001.

Ήταν μόλις είχε αναλάβει το X-FORCE με τον Mike Allred στο σχέδιο, λίγα χρόνια πριν. Στο τέλος της συνέντευξής του, αποφασίζει να κάνει μία μικρή fun προσθήκη:

Peter Milligan: Btw, [to end] one amusing little footnote, Rob Liefeld very kindly sent me a copy of X-FORCE #1. On it he has inscribed:

"Peter,

Thanks, for fucking up my book."

Well, Rob, I'd like to thank you for giving me a book that I could fuck up.

Ups...

Μετά από κοινή "μελέτη" με τον φίλο μου, Βασίλη Χειλά, καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως τον τελευταίο καιρό τα 70's Marvel issues έχουν αρχίσει να παίρνουν την ανηφόρα, πράγμα αρκετά περίεργο, ειδικά αν αναλογιστείς την ήδη σταθερή άνοδο της τάξεως του 2-3% το χρόνο στα Silver Age. Πράγματι, με ελάχιστες εξαιρέσεις (βλέπε ETERNALS για παράδειγμα) αν συγκρίνετε τιμές των επονομαζόμενων Bronge Age τευχών του σήμερα με το πόσο κόστιζαν στις αρχές της δεκαετίας του '90, θα καταλήξετε στο ίδιο: Τα καλά comics πάντοτε κάποια στιγμή αποκτούν την αξία που τους πρέπει.

...and Downs

Από πού να πρωτοξεκινήσω! ...(έλα μου ντε!)

Το θέμα είναι πως βλέπουμε καθημερινά σειρές που θεωρούνταν διαμάντια να βυθίζονται στον βούρκο της μάζας, καλλιτέχνες που στα 90's ήταν hot property να χάνουν ακόμα και εκείνο το μικρό κομμάτι της μαύρης αγοράς που τους αναλογούσε και εταιρίες με "χρυσό στοκ" να κατακεραυνώνονται...

Variant Watch

Σήμερα, μια και ούτως ή άλλως το Market Watch είναι διαφορετικό (περίπου) σας έχω ετοιμάσει και κάτι εντελώς διαφορετικό για το κομμάτι των variants. Αυτή την εβδομάδα λοιπόν, θα δούμε variant original pages! Δηλάδή περίπου variants, ουσιαστικά πρόκειται για κομμένες σελίδες που ποτέ δεν έφτασαν στο τυπογραφείο. Και πιο συγκεκριμένα, έχουμε 2 σελίδες από το NEW X-MEN #134 του Grant Morrison, σε σχέδιο Ethan Van Sciver και μελάνια Norm Rapmund!

Here we go λοιπόν! Απολαύστε τες!

(Norm, u owe me for this!)

Cover Me

Best Cover: DAWN: LUCIFER'S HALO #3 Limited Variant. Ίσως το all-time personal favorite cover. (price=$85.00)

Worst Cover (ή τουλάχιστον ένα από αυτά - είναι τόσα πολλά τα άτιμα που δεν μπορείς να κρατήσεις λογαριασμό πλέον!): RUSE#5. Ένα ηλίθιο κομμένο κάδρο-κεφάλι με δύο μάτια που είδαν το έγκλημα! Puh-leeez! (price=$2.50)

Comics Related

Τα busts και τα statues έχουν πλέον γίνει συλλεκτικός θεσμός. Πράγματι, κάτι τέτοιο ήταν πολύ φυσικό μια και η ποιότητα και μόνο του κάθε αγαλματιδίου που βλέπει το φως της ημέρας είναι αρκετή για να καλύψει την υψηλή -συνήθως- τιμή του. Είναι γνωστό σε όλους πως η καλύτερη εταιρία αυτού του τομέα είναι η Bowen Designs. Γιατί; Δείτε απλά το αριστουργηματικό και ακόμα ακριβότερο SILVER SURFER STATUE για να σας φύγει κάθε αμφιβολία:

And Now... Something Completely Different

Ή αλλιώς, "πώς να γίνετε ρεζίλι στην κοινωνική σας ζωή".

Σας πληροφορώ: Δεν είναι καθόλου δύσκολο! Πηγαίνεις κάπου, οπουδήποτε, είτε για καφέ, για ποτό, για μπάνιο, για ψώνια, για φαί, για ψάρεμα (όχι, πάω για ψάρεμα) και νομίζεις πως θα είναι μία ευχάριστη, ηλιόλουστη μέρα! Αλλά ξαφνικά... (όχι, δεν αρχίζει να βρέχει, κάτι χειρότερο)... ξαφνικά λέμε, όλα γυρίζουν εναντίον σου! (Ναι, σε σένα μιλάω!)

Η μέρα γίνεται επίγεια Κόλαση, κι αδημονείς να τελειώσει! Και ποιος φταίει γι αυτό; Μα εσύ φυσικά! Γιατί πολύ απλά έχεις μία έφεση στην ηλιθιότητα, στο να γίνεσαι ο περίγελος των πάντων! Γιατί, my friend, είσαι απίστευτα μεγάλη ψωνάρα! (Πάμε μαζί: "είμαι ψωνάρα και είμαι καλά")

Κυκλοφορείς με 1/2 κιλό ζελέ στο μαλλί. Με χαϊμαλιά και αγκαθωτούς σταυρούς που αγόρασες απ το Μοναστηράκι, βραχιόλια, δαχτυλίδια χρυσοποίκιλτα, ασημένιες καδένες και κουφετί μανικετόκουμπα! Έχεις ένα στυλάκι που μόνο ένας τρελλός θα ζήλευε, και ίσως ούτε καν αυτός!

Κάθεσαι κάπου και παραγγέλνεις ένα "σκληρό" ποτό (ουίσκυ). Κοζάρεις τριγύρω. Ώπα! Να κάτι γκομενάκια στη γωνία! Καλή φάση, ας κάνουμε παιχνίδι! Οι κολλητοί (της ίδιας συνομοταξίας) σιγοντάρουν: "άντε ρε μαλάκα, το 'χεις! Πήγαινε να παίξεις με το παιδί στη μπάρα!"

Σηκώνεσαι, φτιάχνεις το παντελόνι σου και στήνεσαι με ύφος μπροστά στο "θήραμα". Παραγγέλνεις δεύτερο ποτό, και σφηνάκι για την "κοπελιά". Πιάνεις συζήτηση φροντίζοντας να κάνεις συνέχεια γκρίζα διαφήμιση στην "coolness" σου. Και τότε κάνεις την κίνηση: βγάζεις από την κωλότσεπη το πούρο. Το κοτσάρεις στο στόμα και το ανάβεις με δέος, φροντίζοντας να φαίνεται η μάρκα "HAVANA" πεντακάθαρα. Το ότι βέβαια το πούρο είναι KING ARTHUR -τα 5 για 3 ευρώ απ' το περίπτερο- με περιτύλιγμα αβάνας (ένα αβάνας που σου 'φερε ο κουνιάδος σου πριν τέσσερα χρόνια από την Κούβα που είχε πάει με λεφτά της μάνας του) δεν έχει να κάνει. Εσύ εκεί, συνεχίζεις να ψήνεις τα γκομενάκια. Απλώνεις και λίγο χέρι, πιάνεις και λίγο μπουτάκι για να έρθεις "πιο κοντά", κι όλα δείχνουν ειδυλλιακά.

(Παρένθεση: Η ιστορία είναι αληθινή. Καθώς και το τέλος αυτής, ένα τέλος που θα αποδείξει την μέγιστη γυφτιά του συγκεκριμένου θαμώνα.)

Και φτάνεις λοιπόν στο σημείο που έχεις φτιάξει την κατάσταση και ετοιμάζεσαι να φύγεις με τα μικρά οξυζενομένα και ηλίθια κατά προτίμηση bimbos για την αμαξάρα σου (Toyota του '82, σαν το παλιό καλό κρασί). Και τότε, ανακαλύπτεις πως δε σου πήρε και τόοοσο χρόνο για το ψηστήρι όσο υπολόγιζες! Τί σημαίνει αυτό; Μα φυσικά, πως άναψες ολόκληρο πούρο για να προλάβεις να κάνεις μόνο τρεις τζούρες! Τί κάνει ο ανδρας ο σωστός σε αυτές τις περιπτώσεις; Σβήνεις το πούρο προ-σε-χτι-κά στο τασάκι, και το χώνεις στην τσέπη του σακακιού για περεταίρω χρήση με άλλες γυναικίες υπάρξεις που θα μπανίσεις πιθανόν αύριο! Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, (Ω, τί τραγωδία!) το πούρο δε λέει να σβήσει! Εσύ όμως δεν το πήρες έγκαιρα χαμπάρι, με αποτέλεσμα να βάλεις φωτιά στο σακάκι σου και να "υποχρεώσεις" τη σερβιτόρα (αυτή θα την "πάρεις" άλλη φορά, σήμερα είχες στρωμένη υπόθεση) να σε περιλούσει με 2 ποτήρια νερό!

Ξέρω τί σκέφτεστε: "Τί μαλάκες άνθρωποι που κυκλοφορούν!" Το θέμα όμως πιο είναι; Πως τα "γκομενάκια" τελικά τον ακολούθησαν. Κι ας είχαν μία διαφορά ηλικίας τουλάχιστον 30 χρόνια. Κι ας μύριζε "δηθενήλα" ο τυπάς από τα χίλια μέτρα. Κι ας έγινε ρεζίλι μπροστά σε τόσο κόσμο στο Κολωνάκι. Κι ας...

Απόφθευγμα: Οι γυναίκες είναι ή ηλίθιες!

Ή... ηλίθιες. Ένα από τα δύο παίζει, δεν εξηγείται αλλιώς!