Mad Love!

Παραμονή Πρωτοχρονιάς και νομίζω πως είναι καιρός για παθιασμένη, τρελή αγάπη. Χωρίς ίχνος ειρωνείας, υπάρχουν στιγμές που αγωνίζεσαι λυσσαλέα για αυτό που αγαπάς, χωρίς ενδοιασμούς. Ο Βρετανός συγγραφέας Alan Moore, το 1988, διοχέτευσε το πάθος και τη δημιουργικότητα του στη δική του εκδοτική εταιρεία ονόματι Mad Love. H πρώτη κυλοφορία της Mad Love εκρύγνηται μπροστά σας.

AARGH! Writers: Various Artists: Various Mad Love (Publishing) Ltd.

Dave McKean

Αφήνοντας τη DC, o Alan Moore ήθελε απεγνωσμένα να ξεφύγει από ένα καταπιεστικό σύστημα ιδεών. Δεν ήταν και τόσο εύκολο, καθώς το πλέγμα της καταπίεσης εξαπλώθηκε πιο βίαια στην καθημερινότητά του. Η κυβέρνηση της Thatcher θέσπισε το περιβόητο Clause 28 σύμφωνα με το οποίο, οτιδήποτε προωθούσε την ομοφυλοφιλία στα μάτια των αρχών, θα έπρεπε να καταργηθεί. Η αντίδραση του Moore ήταν να ζητήσει τη συνεργσία καλλιτεχνών για τη δημιουργία της ανθολογίας A.A.R.G.H (Artists Against Rampant Government Homophobia). To AARGH! είναι μια κραυγή ενάντια σε ένα καθεστώς που περιοριζει την ανθρώπινη έκφραση στο επιπεδο της δημιουργικότητας, της ζωής. Η εκδοτική Mad Love δημιουργήθηκε με σκοπό αρχικά την έκδοση του ΑARGH!, (στη συνέχεια, ο Moore τη χρησιμοποίησε και για την κυκλοφορία του ακραία φιλόδοξου Big Numbers) και για τον Moore ήταν σίγουρα ένα έργο ζωής.

Neal Gaiman - Bryan Talbot Frank Miller

Πολλοί ήταν αυτοί που ανταποκρίθηκαν στο καλεσμά του και αναμεσά τους οι Steve Bissette, Rick Veitch, David Lloyd, Dave Gibbons, Bill Sienkiewicz, Harvey Pekar, Art Spiegelman, Neil Gaiman, Bryan Talbot, Howard Cruse, Brian Bolland, Jamie Delano, Dave Sim, Frank Miller, Hernadez Bros, Dave McKean και Robert Crumb. Strength in numbers λοιπόν αλλά και σε ποιότητα, καθώς ακόμα κι αν o καθένας απο τους προαναφερθέντες προσφέρει μόνο ένα pinup ή μία σελίδα, έχει απόλυτα εναρμονιστεί με το πνεύμα της ανθολογίας: αυτός είναι ο τρόπος να πολεμήσεις μέσω της τέχνης. Είτε το κάνει όπως ο Moore μέσω της ιστορίας του, Mirror Of Love με πύρινες λέξεις και μεγαλοφυώς δοσμένη, υποδόρια οργή, είτε οπως ο Gaiman με τον Talbot στο From Homogenous To Honey με ψυχρό καυστικό χιούμορ, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: μια δυνατή αντίδραση απέναντι στη καταπίεση, μια απόπειρα διάβρωσης της πραγματικότητας.

Alan Moore - Steve Bissette - Rick Veitch Art Spiegelman

Από το εξώφυλλο και το σχεδιασμό της ανθολογίας από τον McKean έως τα άρθρα κατά του Clause 28 και το οπισθόφυλλο των Hernandez, τα πάντα αποπνέουν έναν αέρα ομαδικότητας και την αίσθηση μιας υγιούς κοινότητας που συσπειρώνεται για να αντιδράσει απέναντι σε κοινωνικά ζητήματα. Όπως διαφαίνεται εύγλωττα από τη σελίδα του Gibbons, κανένας δεν είναι ασφαλής απέναντι στην ισοπεδωτική λογική του ρατσισμού. Κάτι που ξεκινάει από το Clause 28 και τη βρετανική κυβέρνηση του 1988, μολύνει τη πραγματικότητα μας μέχρι σήμερα και ο Moore (καθώς και οι συν αυτώ) πασχίζουν για να κάνουν προφανή το συσχετισμό. Ο Pekar απομυθοποιεί την σεμνοτυφία των αστών με τον πιο απλό τρόπο, ο Spiegelman με το ιδιοφυές, σουρεαλιστικό του χιούμορ, εξευτελίζει την εξοργιστική προκατάληψη των αρχών, ο Kevin O' Neil μας δίνει μια ξεκαρδιστικά βίαιη εκδοχή ενός καθεστώτος αστυνομοκρατίας (το οποίο δεν είναι καθόλου μακριά), ο Frank Miller μας προειδοποιεί για τις επιπτώσεις της κλασικής macho αβρότητας, ο Howard Cruse μας δίνει ένα απίστευτα φινετσάτο παραμύθι-αλληγορία για τις ρίζες του φασισμού, ο Dave Sim μια τρομακτική ιστορία εξουσίας και στύσης στα...λάθος χέρια, ο Robert Crumb εκφράζει τους φόβους όλων για την απόλυτη στέρηση ελευθερίας από το κράτος και ο Brian Bolland, εν τω μέσω μιας εντυπωσιακής επίδειξης αυτοσαρκασμού, εστιάζει σε αυτό που έχει σημασία: κανείς δεν μπορεί να στερήσει από τον κόσμο το δικαίωμα έκφρασης.

Howard Cruse Art Spiegelman

Χωρίς να είναι όλοι οι άνθρωποι που ένωσαν τις κραυγές τους στο AARGH! ακραίοι ακτιβιστές, βοήθησαν με το τρόπο τους στην αφύπνιση συνειδήσεων και αν και το Clause 28 ψηφίστηκε τελικά, δεν είχε την αναμενόμενη ισχύ εξαιτίας της γενικότερης λαϊκής κατακραυγής. Ο Moore μπορεί τελικά να είδε τη Mad Love να καταποντίζεται λόγω χρεών, όμως αυτή η έκρηξη αγάπης από το Northampton δεν πήγε χαμένη. Στη δεδομένη χρονική στιγμή το AARGH! ήταν εκεί με όλη τη δύναμη που δίνει στους ανθρώπους η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, όσο κι αν οι συνθήκες προμηνύουν το αντίθετο.

Καλό 2005. Είναι στο χέρι σας.

FILMTERRA OBSCURA:

Chasing Amy
Soylent Green
The Day The Earth Stood Still
If...

MUSICA

Αt The Gates: Slaughter Of The Soul
Breach: Venom
Soilent Green: Sewn Mouth Secrets
Refused: The Shape Of Punk To Come