Writer: Jeff Parker

Artist: Roger Cruz

Colorist: Val Staples

Letterer: Nate Piekos

Editor: Mark Paniccia

Marvel Comics

Με μία υπερεπιτυχημένη, τόσο εισπρακτικά όσο και καλλιτεχνικά, μίνι σειρά οκτώ τευχών και ενός εξίσου καλού special στα "γαλόνια" τους, οι Jeff Parker και Roger Cruz ξεκινούν εδώ τη δεύτερη "σαιζόν" της Πρώτης Τάξης των X-Men. Αυτή τη φορά, σε μηνιαία βάση, κάνοντας πραγματικότητα την επιθυμία πολλών αναγνωστών.

Η δοκιμασμένη φόρμουλα των αυτοτελών ιστοριών, των painted covers και φυσικά, των ίδιων δημιουργών, συνεχίζεται και εδώ, σχεδόν αναλλοίωτη, με ένα μόνο μικρό συστατικό διαφοροποίησης. Ο Eric Nguyen αντικαθιστά τον εκπληκτικό cover artist, Marko Djurdjevic, συνεχίζοντας όμως με τη λευκή, κίτρινη και μαύρη παλέτα χρωμάτων του προκάτοχου του. Τα συστατικά είναι όλα παρόντα και είναι βέβαιο πως, όπως και πριν, θα αγγίξουν ξανά την ευαίσθητη χορδή των απανταχού X-fans.

Το παρόν τεύχος επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στη μοναδική γυναίκα της ομάδας, τη Jean Grey. Αυτό ακριβώς είναι και το θέμα της ιστορίας: Ότι η Marvel Girl δεν έχει θηλυκά σημεία αναφοράς και επιρροές. Περιστοιχίζεται από άντρες, χωρίς την παρουσία μιας γυναίκας, ούτε καν για ελαφριά κουβέντα. Ο Xavier αναγνωρίζει την παράλειψη του στα καθήκοντα του ως εκπαιδευτής της Jean και αποφασίζει να λάβει μέτρα. Έτσι, καλεί στη Σχολή μια δυναμική προσωπικότητα, την Sue Storm των Fantastic Four. Ως μοναδική γυναίκα της ομάδας της και η ίδια, είναι ότι πρέπει για το σκοπό του Professor. Όταν, όμως, οι Fantastic Four κινδυνεύουν και καλούν την Sue, εκείνη αποφασίζει να πάρει μαζί της την Marvel Girl σε μία "εκπαιδευτική εκδρομή".

Ο Jeff Parker είναι ο άνθρωπος στον οποίο χρωστάει η σειρά την επιτυχία της. Με τις απλές και απέριττες ιστορίες του, χωρίς άχρηστες πολυπλοκότητες και τεχνάσματα, έκανε τον κόσμο να (ξανά-) αγαπήσει αυτή την ιστορική ομάδα μεταλλαγμένων. Έχει "πιάσει" τους χαρακτήρες όλων των ηρώων, καθώς και οποιουδήποτε guest εμφανίζεται και τους μεταχειρίζεται με σεβασμό. Ως πιο ανάλαφρη σειρά, χρησιμοποιεί αρκετό και ευπρόσδεκτο χιούμορ στις σελίδες του, χωρίς ποτέ να κυλάει στο γελοίο. Παράλληλα, καταφέρνει μέσα σε 20-22 σελίδες, να πει αυτοτελείς ιστορίες που κρύβουν και διδάγματα πέρα από το χιούμορ. Λέγοντας "διδάγματα", δεν εννοώ κάτι βαρύγδουπο, αλλά αυτά που αφορούν τους ήρωες και την εξέλιξη τους και παράλληλα, τους νεαρότερους αναγνώστες που έχει η σειρά. Το τελευταίο είναι άλλη μια επιτυχία του Parker, καθώς ικανοποιεί ολόκληρο το ηλικιακό φάσμα αναγνωστών.

Αν και το στυλ του Roger Cruz είναι πιο κοντά σε αυτό των Marvel Adventures τίτλων, που έχουν ως target group, μικρότερες ηλικίες, εδώ βρίσκεται "σπίτι του". 'Ακρως γοητευτικός στην οπτική εμπειρία του τεύχους, στο οποίο συμβάλλουν και τα εκτυφλωτικά χρώματα του Val Staples. Ιδιαίτερα ακριβής στις εκφράσεις των χαρακτήρων, ακόμη και όταν πρόκειται για χαβαλεδιάρικες σκηνές. Φυσικά, δεν μπορώ παρά να θαυμάσω τις υπέροχα στολές που δημιούργησε ο Cruz, ως tribute στις παλιές, που είναι πράγματι από τα ωραιότερες των X-Men, συνολικά. Η ικανότητα αυτή χρησιμοποιείται σε όλα τα τεύχη και κάνει όλη την ομάδα να μοιάζει υπέροχη και όμορφη στο παρουσιαστικό, ακόμη και τους Beast και Xavier.

Αν και διαφημίζεται ως η αναβίωση της παλιάς ομάδας και ως οι "κρυφές ιστορίες" τους, δεν μπορώ να πω ότι συμφωνώ. Δεν πρόκειται για αναβίωση, καθώς η ομάδα εκείνη αποτελεί παρελθόν και μάλιστα ανεπιστρεπτί. Ούτε πρόκειται για κρυφές ιστορίες, γιατί δεν το επιτρέπουν τα "ιστορικά" δεδομένα. Επιλέχθηκαν απλά ως μια πολυαγαπημένη ομάδα και τοποθετούνται σε ένα αόριστο χρονικό πλαίσιο, χωρίς τις πιέσεις του continuity. Μια dream team, που όλοι θέλαμε να ξαναδούμε, όχι για να αγγίξουν κάποιοι την γνωστή ιστορία τους, αλλά απλά για λόγους νοσταλγίας.

Με αγάπη και σεβασμό, το δίδυμο Parker/Cruz κλείνει το μάτι στους παλιούς αναγνώστες και ανοίγει τον δρόμο στους νέους. Απ' ότι φαίνεται, είναι αρκετοί εκείνοι που ανταποκρίθηκαν.