Writer/Artist: Osamu Tezuka

Translator: Camellia Nieh

Vertical Inc.

Αν δεν ξέρετε ποιος είναι ο Osamu Tezuka, ντροπή σας! Πρόκειται για τον "πατέρα και θεό των manga" και τον κύριο υπεύθυνο, όχι μόνο για τα μεγάλα μάτια των χαρακτήρων, αλλά κυρίως για τη μορφή που έχουν σήμερα τα manga και την εξέλιξη τους. Γεννήθηκε το 1928 και μέχρι τον θάνατο του, εξήντα χρόνια αργότερα, πρόλαβε να δημιουργήσει ένα τεράστιο όγκο από manga, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου κυκλοφορούσε, μέχρι πρόσφατα, μόνο στα γιαπωνέζικα. Τα τελευταία χρόνια, έχουμε τη δυνατότητα να διαβάσουμε και τις πιο adult-oriented δουλειές του Tezuka, όπως τα BUDDHA, ADOLPH αλλά και το (ανολοκλήρωτο) έργο ζωής του, PHOENIX. Κάπου κοντά σε αυτές, τουλάχιστον κατά την άποψη μου, βρίσκεται (κυρίως από πλευράς προσέγγισης του δημιουργού) και το APOLLO'S SONG.

Πρωταγωνιστής στο APOLLO'S SONG είναι ο Shogo Chikaishi, ένας νεαρός που μισεί παθολογικά την αγάπη, τον έρωτα και τις σχέσεις, και για αυτό δολοφονεί όποιο ζευγάρι ζώων δει να ερωτοτροπεί. Για την "ύβρη" του αυτή θα τιμωρηθεί από τη Θεά της Αγάπης, με το να ζήσει πολλές σε ζωές έρωτες καταδικασμένους. Έτσι, θα τον συναντήσουμε ως ναζί που ερωτεύεται την εβραιοπούλα που οδηγεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, ως ναυαγό με μια γοργά ανερχόμενη φωτογράφο, ως μαραθωνοδρόμο που ερωτεύεται τη γυμνάστρια του ή ως επαναστάτη του μέλλοντος που θα ερωτευτεί την βασίλισσα την οποία πρέπει να σκοτώσει.

Δε θα εξηγήσω ποιες από αυτές τις ιστορίες είναι πραγματικές και ποιες συμβαίνουν μόνο μέσα στο μυαλό του ήρωα, γιατί πιστεύω πως πολύ λίγη σημασία έχει. Αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι η μαεστρία με την οποία ο Tezuka μοιράζεται τους προβληματισμούς του. Κρατά μια ασυνήθιστη, για τα περισσότερα από τα έργα του, σχετικά απαισιόδοξη στάση, προβληματιζόμενος για τον τρόπο με τον οποίο ο έρωτας, ο πόνος, αλλά και η αναπαραγωγή του είδους, είναι άρρηκτα δεμένα μεταξύ τους.

Ιδιαίτερη εντύπωση μου κάνει το πόσα κοινά στοιχεία έχει ο Tezuka με έναν άλλο τεράστιο δημιουργό, που λίγα χρόνια αργότερα θα άλλαζε τον τρόπο που έβλεπε ο κόσμος τα comics στη δική του ήπειρο, τον Will Eisner. Αν και οι δυο δημιουργοί, σχεδόν σίγουρα, δεν δέχτηκαν ποτέ την επίδραση ο ένας από τη δουλειά του άλλου, τα κοινά στοιχεία είναι πολλά (όπως βεβαίως και οι διαφορές), στον τρόπο με τον οποίο προσπάθησαν να δημιουργήσουν comics που να απευθύνονται σε ένα πιο "ενήλικο" κοινό. Ενδιαφέρουσα είναι, επίσης, η σύγκριση ανάμεσα στον Tezuka και τον Yoshihiro Tatsumi, που την ίδια εποχή είχε μια πολύ πιο πεσιμιστική στάση απέναντι στα ίδια προβλήματα.

Τεχνικά, το comic είναι απλά άψογο. Το καρτουνίστικο σχέδιο, σε συνδυασμό με το ενήλικο θέμα, δημιουργεί ένα ισχυρό αποτέλεσμα (με τρόπο αντίστοιχο με αυτόν που χρησιμοποιούν οι σύγχρονοι ανεξάρτητοι Αμερικανοί δημιουργοί), ενώ από πλευράς layout σελίδων και panels (ιδιαίτερη αναφορά αξίζει στα τριγωνικά panels που χρησιμοποιεί κατά κόρον ο Tezuka) και storytelling, δε χρειάζεται καν να σχολιάσουμε τις ικανότητες του τεράστιου αυτού δημιουργού.

Δεν μπορώ να ισχυριστώ πως τα επιχειρήματα του Tezuka με κέρδισαν απολύτως, αλλά πιστεύω πως δεν είχε κάτι τέτοιο σα σκοπό, αλλά να προκαλέσει κάποιο προβληματισμό πάνω στα θέματα στα οποία μιλάει. Αυτό που είναι σίγουρο, είναι ότι από εκτελεστικής άποψης, παραδίδει μαθήματα που, 37 χρόνια μετά την πρώτη παρουσίαση του APOLLO'S SONG, εξακολουθούν να είναι πολύτιμα, δημιουργώντας έναν διαμαντάκι, το οποίο, παρά τις 500 και πλέον σελίδες του, διαβάζεται μονορούφι.