Writer: Brian Michael Bendis

Marvel Comics

Έχω καταλήξει πως μάλλον η Marvel έχει σοβαρότερο πρόβλημα από ότι πίστευα. Όχι στη δομή ή στο continuity της (αυτό είναι ένα άλλο θέμα, πολύ σοβαρότερο αλλά όχι της παρούσης), το πρόβλημα είναι στις ιστορίες της. Και συγκεκριμένα, είναι πλέον αποδεδειγμένο πως οι συγγραφείς της εταιρίας αδυνατούν να κρατήσουν ένα καλό επίπεδο για αρκετά τεύχη σε μία σειρά.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με το NEW AVENGERS: Στην αρχή όλα πήγαιναν περίφημα. Το πρώτο storyline με το breakdown από τις φυλακές ήταν έξυπνο, κατανοητό, στακάτο και γενικά καταπληκτικό. Το ίδιο και τα δύο επόμενα τεύχη, στα οποία το καινούργιο γκρουπάκι των Avengers οργανωνόταν. Όλα καλά, μέχρι που ο Bendis αποφάσισε να τους στείλει στο Savage Land!

Είναι επίσης γεγονός στην Marvel, πως το Savage Land ανήκει στους "χώρους" εκείνους οι οποίοι χρησιμοποιούνται σε περιπτώσεις κολλήματος μιας σειράς, σε περιπτώσεις όπου δεν υπάρχει κάτι να γραφτεί αλλά η τάδε σειρά είναι μηνιαία. Και ερωτώ: Τόσο γρήγορα ο Bendis έπαθε writer's block; Τόσο γρήγορα τον κούρασαν οι Earth's Mightiest Heroes που "αναγκάστηκε" να χρησιμοποιήσει κάτι απ'το "ψυγείο" τόσο νωρίς; Μη με παρεξηγήσετε: αν η ιστορία ήταν καλή, ούτε που θα το συζητούσα. Όμως το συγκεκριμένο storyline (και το έκτο τεύχος που το κλείνει πάνω απ'όλα) θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από ανέπνευστο μέχρι βαρετό! Κι αυτό φαίνεται σε κάθε σελίδα. Τα κλασικά αστεία σχολιάκια του Spidey λείπουν, ο Captain America δε τσακώνεται με κανέναν, ο Iron Man δεν κάνει και τίποτα σπουδαίο, ενώ ο Wolverine... απλά βρέθηκε εκεί.

Καλά, οι υπόλοιποι χαρακτήρες υποστηρίζουν το background αρκετά δυναμικά θα μπορούσα να πω! Άσε και αυτή την S.H.I.E.L.D.! Την έχουν κάνει σμπαράλια πλέον, δεν ξέρουμε πλέον αν είναι με τους καλούς ή με τους άλλους, τί αντιπροσωπεύει, πού αποσκοπεί, πόσο υπολογίζει τους άλλους (μεταξύ των οποίων και τους Avengers - τους οποίους παρολίγο να "σκοτώσει") και γενικά τί ρόλο βαράει πλέον σε ένα universe που παραπαίει!

Το σχέδιο του Finch κλασικά καλό, αν και στο συγκεκριμένο τεύχος γίνεται εμφανές το πρόβλημά του να σχεδιάσει πόζες σωμάτων, μια και οι φορές που βλέπουμε τους χαρακτήρες που εμφανίζονται, κάτω από τη μέση είναι μηδαμινές!

Μία λέξη λοιπόν για τη σειρά αν κρίνω από το έκτο τεύχος: Απογοήτευση.