Writer: Paul Cornell

Pencillers: Trevor Hairshine, Manuel Garcia

Inkers: Paul Neary, Mark Farmer

Colorist: Guru eFX

Letterer: Joe Caramagna

Editors: Nick Lowe, Will Panzo & Sean Ryan

Marvel Comics (MAX)

Τώρα δεν θέλω να αρχίσω να πετάω αριστερά και δεξιά ενθουσιώδεις μεγαλοκουβέντες, αλλά δε μπορώ να αντισταθώ: το RUDIMENTS OF WISDOM του Paul Cornell είναι ένα από τα 2 ή 3 καλύτερα comics που έχει εκδώσει η Marvel εδώ και μερικά χρόνια. Και παρά την ουσιώδη τους διαφορά στο οτι, well, εκείνο είχε πουλήσει τα κέρατά του κι αυτό εδώ δεν το πήρε χαμπάρι ούτε καν η κυρία Cornell, αυτό το MAX mini-series μοιράζεται κάτι πολύ ουσιώδες με το blockbuster-έκπληξη, MARVEL ZOMBIES: Τη διάθεσή τους να προσεγγίσουν το παλιό, συνηθισμένο, γνώριμο και βαρετό Marvel Universe, με ένα εντελώς καινούριο σετ κανονισμών, οι οποίοι είναι βασικά ένας, ότι δεν υπάρχουν κανόνες.

Αν το MARVEL ZOMBIES του Robert Kirkman κοίταγε το Marvel Universe μέσα από το φακό του Sam Raimi, ο Cornell παίρνει έναν γνώριμο χαρακτήρα και τον πετάει στον ιδιόμορφα χιουμοριστικό κόσμο του DOCTOR WHO. Η αναφορά αυτή δεν είναι τυχαία - ο Cornell όχι μόνο έχει στήσει την καριέρα του πάνω στη συγγραφή non-canon ιστοριών του Doctor για comics, νουβέλες και ραδιοφωνικές παραγωγές, αλλά τώρα που η σειρά επέστρεψε στις οθόνες, η συνεισφορά του σε αυτήν έχει προταθεί για το σημαντικό βραβείο Hugo. Κοινώς, το παλικάρι ξέρει πώς να χειριστεί έναν 'Αγγλο χαρακτήρα που τρέχει σε ένα αγγλικό σκηνικό, ακανόνιστα, από τη μία του γωνία στην άλλη, σε μια σειρά από, φαινομενικά, ασύνδετες μεταξύ τους περιπέτειες, που όμως τελικά σχηματίζουν μια μεγαλύτερη εικόνα.

Το WISDOM ήταν, υπό μία έννοια, το απόλυτο mini-series, γιατί ο συγγραφέας του εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο το format μιας τέτοιας έκδοσης. Αντί να σκεφτεί ένα λεπτό στόρι και να το τραβήξει σε 6 τεύχη, παίρνοντας το πρώτο από αυτά μόνο και μόνο για να μας συστήσει τους χαρακτήρες και να ρίξει ένα μικρούλι hint της απειλής, κάνει κάτι σχεδόν αδιανόητο: γράφει μια ιστορία σε έξι κεφάλαια! Όχι 6 μέρη, προσέξτε, 6 κεφάλαια! Που σημαίνει, το κάθε τεύχος είναι μια άλλη ιστορία, με εισαγωγή, πρόβλημα, δράση, λύση, επίλογο. Οι κεντρικοί χαρακτήρες ξεπετάγονται σε 2-3 σελίδες στο πρώτο τεύχος, όχι όμως επειδή ο Cornell δε νοιάζεται να μας τους γνωρίσει. Αλλά επειδή νοιάζεται υπερβολικά, και προτιμά να μας τους συστήσει σταδιακά και οργανικά, καθώς ξετυλίγεται η ιστορία. Και το κυριότερο; Αυτά τα χαλαρά συνδεδεμένα κεφάλαια, μέσα από την αυτοτελότητά τους (αν δεν υπήρχε αυτή η λέξη, μόλις την επινόησα), σχηματίζουν μια φανταστική πλοκή, γεμάτη με ανατροπές, προδοσίες, προσωπικά δράματα, εισβολές, θυσίες και self-discovery.

Εμ, πώς το είπατε αυτό το τελευταίο; Self-discovery; Ναι, απίστευτο κι όμως αληθινό. Ο Cornell γράφει για γίγαντες που κοιμούνται μέσα στη γη, για νεράιδες που εξαπολύουν πόλεμο στην ανθρωπότητα, για μια σχισμή στο multiverse που φέρνει στο ίδιο σημείο κάθε βερσιόν του Jack the Ripper που έχει συλληφθεί ποτέ από νου, για μυθικούς δράκοντες που έχουν ξεχάσει τη σχεδόν θεία υπόστασή τους... και μέσα από όλα αυτά, γράφει μια ξεκάθαρη και νηφάλια προσέγγιση του χαρακτήρα του Pete Wisdom. Αντί να πιαστεί από την ταμπέλα του μισανθρώπου και να τον γράφει ως κάθαρμα της μιας νότας, κάνει κάτι πιο προκλητικό: Τον εξελίσσει. Δεν τον γράφει out of character, γιατί αυτό είναι μια συχνή σύγχυση ανάμεσα σε δυο ολότελα διαφορετικές έννοιες. Παίρνει το χαρακτήρα που δημιούργησε ο Warren Ellis, και κάθεται και αναρωτιέται, πώς κοιτάει τον κόσμο ένας άνθρωπος με τόσο αποθηκευμένο μίσος, όταν γίνεται πλέον εμφανές πως ό,τι αγγίζει μαραίνεται; Αυτό που παρουσιάζει ο συγγραφέας μέσα το συγκεκριμένο mini-series είναι μια απόπειρα να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, με τον Wisdom να διατηρεί ακόμη κάποια χαρακτηριστικά στοιχεία της ψυχοσύνθεσής του, και ταυτόχρονα να προσπαθεί να αλλάξει τις αντιλήψεις που τον φθείρουν, αλλά χωρίς να το καταλαβαίνει, να εξακολουθεί, αιώνια καταραμένος, να μηχανεύεται την Πτώση του. (Όπως λέει ο Shang-Chi, στο αναπάντεχα συναισθηματικό κλείσιμο του τρίτου κεφαλαίου.)

Αν όλα αυτά κάνουν το WISDOM να μοιάζει με το πορτρέτο ενός τραγικού χαρακτήρα που έρχεται με γκρίζες πινελιές στον τόνο και το ύφος της γραφής, τότε... ναι, αυτό δεν είναι αναληθές, αλλά κρύβει αυτό που, εν τέλει, αποτελεί το δυνατότερο σημείο της ιστορίας. Είναι fun fun fun! Είναι ένα γκρουπ αταίριαστων χαρακτήρων που περιλαμβάνει (αλλά δεν περιορίζεται σε) έναν Skrull Beatle, μια μιγάδα νεράιδα με δεσμούς συγγενείας, που καλό θα ήταν να είχε αποκαλύψει νωρίτερα, κι έναν ξεφτισμένο Βρετανό στρατιώτη από τη δεκαετία του '60. Οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με μια σειρά βρετανικών μύθων και δοξασιών τις οποίες ούτε αγκαλιάζουν (ο Cornell έχει εμφανώς συναίσθηση του φολκλορικού χαρακτήρα τους και δεν νιώθει ιδιαίτερα περήφανος γι' αυτόν) αλλά και ούτε κυνικά απορρίπτουν ολότελα, καθώς αποτελούν κάποιου είδους βάση για όσα διαβάζουμε σήμερα στο fiction. Αυτό που έχουμε, τελικά, είναι μια ιστορία απολύτως βρετανικού χαρακτήρα, που με ένα περίεργο τρόπο καταλήγει να είναι ενδιαφέρουσα για όλους. (...όσους τη διαβάσουν.)

Ο Trevor Hairshine κουβαλάει την Αυτού Hitch-οσύνη του στα δύο πρώτα τεύχη της σειράς και τα αποτελέσματα είναι θαυμαστά όσο και καθυστερημένα. Τη σκυτάλη παρέλαβε ο σίγουρα όχι εξίσου εντυπωσιακός, Manuel Garcia, που όμως συνεχίζει πανάξια το έργο του προκατόχου του, συλλαμβάνοντας την ουσία του κάθε χαρακτήρα, και δίνοντας στις σκηνές δράσης μια εξίσου δυναμική αίσθηση κίνησης.

Αλλά και με stick figures να ήταν σχεδιασμένο το mini, θα άξιζε την προσοχή σας. Ο Paul Cornell, τον οποίο ο γνωστός σχολιαστής comics, Paul O'Brien, πολύ πετυχημένα χαρακτήρισε ως τον "Mark Millar του σκεπτόμενου αναγνώστη", γράφει απίστευτα διασκεδαστικά επεισόδια, που δανείζονται από ό,τι genre μπορείτε να σκεφτείτε στα γρήγορα, τα ενώνει σε μια φανταστική over-arching ιστορία, την εμπλουτίζει με απολαυστικό διάλογο (ιδιαίτερα τις σκηνές ανάμεσα στο πρωταγωνιστικό ζεύγος, τις διάβασε όλες τους πάνω από μία φορά) και την οδηγεί σε ένα ιδιαίτερο φινάλε που ουρλιάζει για follow-up, με έναν όχι προφανή τρόπο.

Το κακό νέο; Οι πωλήσεις ήταν τόσο χαμηλές που η Marvel μάλλον θέλει να ξεχάσει ότι το εξέδωσε ποτέ. Το καλό νέο; O Cornell αναλαμβάνει το NEW EXCALIBUR και επιλέγω να θεωρώ δεδομένο πως θα μεταφέρει το καστ αυτής της σειράς στον τίτλο, συνεχίζοντας να κάνει τον Pete Wisdom πιο cool και ενδιαφέροντα από ποτέ.