Writer: Davis Lapham

Penciller: Patrick Zircher

Colorist: June Chung

Letterer: Joe Caramagna

Editor: Warren Simons

Marvel Comics (MAX)

Τον τελευταίο καιρό, φαίνεται ότι το MAX, το imprint της Marvel για explicit περιεχόμενο, παρουσιάζει μεγάλη κινητικότητα, ενώ έως τώρα δικαιολογούσε την ύπαρξη του για να στεγάζει τον Punisher και μόνο. Μετά τα HELLSTORM: SON OF SATAN, ZOMBIE και το εξαιρετικό WISDOM, σειρά έχει ο Terror, ένας ιδιόμορφος, grotesque ήρωας, σχεδόν άγνωστος στο ευρύ κοινό και δυστυχώς αρκετά παραμελημένος. Σε ένα line όπως το MAX, όπου η βία, το σεξ, το ενήλικο χιούμορ και η σκληρή γλώσσα βρίσκουν χώρο έκφρασης, που στη Marvel θα ήταν αδύνατο να βρεθεί, το TERROR INC. ταιριάζει απόλυτα και μοιάζει να δημιουργήθηκε γι' αυτό.

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς γνωρίζετε τον ήρωα της σειράς, αλλά χρειάστηκε να σκάψω σε παλιά σκονισμένα βιβλία για να βρω κάποιες πληροφορίες. Τελικά, χρησιμοποιώντας το Internet, καθώς οι παλιές σκονισμένες βιβλιοθήκες είναι είδος προς εξαφάνιση, ανακάλυψα ότι ο Terror ήταν ήρωας του πάλαι πότε Epic imprint, την δεκαετία του '80, με το όνομα Schreck. Αργότερα, τη δεκαετία του '90, μεταπήδησε στο Main Universe της Marvel, αποκτώντας μάλιστα τη δική του σειρά με τίτλο TERROR INC.. Ξεχασμένος για πολλά χρόνια, επανεμφανίστηκε στο MARVEL TEAM-UP του Robert Kirkman, ως μέλος των "League of Losers", πριν δύο χρόνια περίπου.

Ο Terror ζει από τον 5ο αιώνα μ.Χ., την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και με την ομάδα του, τους "Βάνδαλους", σκότωναν, βίαζαν και λεηλατούσαν την Ρώμη και τις γύρω περιοχές. Οι Ρωμαίοι κατέφυγαν στη μαγεία και έστειλαν εναντίον τους έναν δαίμονα, με το όνομα Mare. Ο Terror σκότωσε το πλάσμα και έφαγε την καρδιά του, πράξη που οδήγησε στο να πληγεί από την κατάρα του Mare. Αθάνατος πια, αλλά με ένα σώμα που σαπίζει συνεχώς, ανακάλυψε ότι μπορεί να αντικαταστήσει τα μέλη του, με άλλα, πιο "φρέσκα", από ανθρώπους μέχρι ζώα, από τα χέρια μέχρι και το κεφάλι, ακόμη και να ενσωματώσει φτερά και ουρές. Όλα τα μέλη σαπίζουν από την στιγμή που θα τα "φορέσει". Αυτή η διαδικασία του επιτρέπει, επίσης, πρόσβαση στις μνήμες των πρώην κατόχων των εν λόγω μελών. Όταν, τον 12ο αιώνα, έχασε την γυναικά που τον ερωτεύτηκε, πήρε το χέρι της και το έχτισε σε μια μεταλλική θήκη πάνω στο σώμα του, με την βοήθεια μιας μάγισσας, για να την έχει πάντα μαζί του.

Στην αρχή του τεύχους, και σε μόλις εννέα σελίδες, παρουσιάζεται το παραπάνω origin του ήρωα. Μεταπηδώντας στο σήμερα, ο Terror, εκτελεστής πια, αναλαμβάνει high profile δολοφονίες για λογαριασμό της εταιρείας του... "Terror Inc.". Η τελευταία του αποστολή τον θέλει να μπλέκεται σε "μαύρες" επιχειρήσεις κυβερνητικών πρακτόρων, σε μια υπόθεση που τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και θα τον ρίξει σε βαθιά νερά.

Ο David Lapham των STRAY BULLETS και DAREDEVIL/PUNISHER: MEANS & ENDS, δίνει εδώ τον καλύτερο του εαυτό. Στις πρώτες σελίδες του origin του Terror, αισθάνεσαι ότι διαβάζεις ένα κλασσικό horror/fantasy έπος και στις επόμενες σελίδες, του σήμερα, ένα καλοστημένο κατασκοπικό θρίλερ. Δεν λείπει το άφθονο morbid χιούμορ, σε όλες τις εποχές, με οξείς και σαρκαστικούς διαλόγους. Περιέργως, καταφέρνει να σε κάνει να συμπαθήσεις έναν άκρως σιχαμένο και διαταραγμένο "άνθρωπο", που από πάνω είναι και δολοφόνος. Ένα εξαιρετικό και συμπυκνωμένο σενάριο, που μαζί με το επιβαλλόμενο origin, σου παρουσιάζει μια καινούρια, άκρως ενδιαφέρουσα ιστορία. Τολμώ να πω ότι είναι η καλύτερη δουλειά του Lapham μετά το STRAY BULLETS.

Υπέροχο, επίσης, το artwork του Patrick Zircher, ο οποίος αποδίδει εξίσου καλά τα αιματοβαμμένα πεδία μάχης του παρελθόντος, αλλά και την κατασκοπική ατμόσφαιρα του σύγχρονου Λος 'Αντζελες και τη βίαιη ζωή του Terror, συνολικά. Σκοτεινό και "βρώμικο" στιλ, όπως ακριβώς ταιριάζει στην ατμόσφαιρά του τίτλου. Δεν ξοδεύει τίποτα, ούτε ένα πλάνο για να δείξει κάτι άνευ σημασίας για χάρη της οπτικής ευχαρίστησης. Χορογραφεί κινήσεις, εκφράσεις και βλέμματα, σε ολόκληρο το τεύχος, με αποκορύφωμα τις τελευταίες σελίδες ενός λουτρού αίματος και ενός cliffhanger, που οπωσδήποτε θα σας αναγκάσει να πάρετε και το δεύτερο τεύχος.

Αυτή είναι και η προτροπή μου. Όχι μόνο να πάρετε το δεύτερο τεύχος, αλλά ολόκληρη τη σειρά των πέντε τευχών, που με την ίδια ομάδα δημιουργών θα ήταν ευτύχημα να μετατραπεί σε ongoing. Ένα τεύχος που συνεχίζεις να διαβάζεις, ακόμη και όταν τα μάτια σου κλείνουν, κάτι που συνέβη στην περίπτωση μου, δεν μπορεί παρά να αξίζει την προσοχή σας.