Writers: Various

Artists: Various

Editor: Kevin Eastman

Metal Mammoth Inc.

Ομολογουμένως, δεν έχουμε ξανακάνει review οποιουδήποτε τεύχους του HEAVY METAL στο Comicdom.gr, οπότε δεν ήμουν σίγουρος τι format να ακολουθήσω για μια περιοδική ανθολογία που φέρει τον τίτλο, "Adult Illustrated Fantasy Magazine". Επίσης, το HEAVY METAL, review-wise, έχει ακόμα ένα παράδοξο: κάθε φορά περιλαμβάνει ένα ολόκληρο (ή, σπανιότερα, δύο) άλμπουμ, χωρισμένο σε δύο μέρη, με short, loosely connected (από τεύχος σε τεύχος) ή one-shot stories, να παρεμβάλλονται. Αυτές είναι, βασικά, από πολλούς διαφορετικούς δημιουργούς, με ελάχιστες ημι-σταθερές συνεργασίες (όπως το MUDWOGS του Arthur Suydam). Πέραν αυτού (και το αναφέρω διότι, παρά τον "adult" χαρακτηρισμό του, το περιοδικό δεν είναι "τσόντες σε comics"), για κάποιο λόγο, ο τόπος βρίθει από διαφημίσεις για hentai, από 8-10 σελίδες κάθε φορά. That said, πάμε στα περιεχόμενα αυτού του τεύχους.

Το εξώφυλλο είναι ένα τελείως generic pin-up του Michael Calandra, ενώ το editorial του Kevin Eastman και τα γράμματα των αναγνωστών είναι passably interesting, αν ενδιαφέρεστε για εκδοτικά νέα τέτοιου τύπου, ή για το τι έκαναν οι μικροί geeks το καλοκαίρι. Στις σελίδες 8-9 βρίσκεται η σταθερή συνεισφορά του Karl Kofoed (όχι τόσο πετυχημένη αυτή τη φορά), νέων από το "Galactic Geographic", ένα υποτιθέμενο περιοδικό στον ΧΧΧΧ αιώνα, που είναι το NATIONAL GEOGRAPHIC της εποχής, γραμμένο σε βέρο SF ύφος και συνοδευόμενο από CG εικόνες. Αυτό το μήνα, ο αναμεταδότης ταχυονίων, κατά λάθος μεταδίδει εικόνες της διαστημικής αποικίας Planis από παλαιότερες χρονολογικές περιόδους, λόγω των νόμων της σχετικότητας (μπορείτε να τσεκάρετε και το www.galacticgeographic.com/ για περισσότερα).

Στις σελίδες 11-14 είναι το "Gallery section", όπου αυτό το μήνα παρουσιάζεται ο Frederic Potter, ένας δημιουργός από το Calgary του Καναδά, ο οποίος, ελλείψει τοπικών μοντέλων, χρησιμοποιεί την γυναίκα του, Oleanna, για τις φωτογραφίες και τα computer graphics του. Όχι συγκλονιστικό artwork, αλλά η γυναίκα του δε με χαλάει κιόλας. Στις σελίδες 16-17 είναι το περίφημο "Dossier" του μήνα, με διάφορα νέα από το χώρο του SF και των comics, μεταξύ των οποίων ένα obituary για τον James Doohan, τον θρυλικό τηλεοπτικό Scotty του STAR TREK με αφορμή την εκτόξευση της στάχτης του στο διάστημα.

Τα comics αρχίζουν στη σελίδα 19, με το "The Lone Lizard in: Hang' Um When They're High", μια μάλλον αδιάφορη ιστορία σε μια alternative, ολίγον ΚΟΚΟΜΠΙΛ 'Αγρια Δύση, με έναν ολίγον από "ΤΜΝΤ meet the Lone Ranger" χαρακτήρα. Όχι πολύ σαφές; Ε, οι δέκα σελίδες του Mark Bode δεν στοχεύουν στο δεινό storytelling, αλλά κυρίως σε λεκτικά και ολίγον σχεδιαστικά gags (όπως ο Ινδιάνος Αρχηγός Lotta Pussy με τις 10 κόρες προς γονιμοποίηση -Lotta Titta και Lil' Piece, ανάμεσα στα υπόλοιπα γραφικά ονόματα- και ο σερίφης Gunslinging Cheech, ο οποίος προσωπικά μου θυμίζει εμπριμέ προφυλακτικό).

Στη σελίδα 30, φτάνουμε στο λόγο για τον οποίο αγόρασα το συγκεκριμένο τεύχος, το THE GOLDEN AGE: THE BOOK OF XELL, του Richard Kane Ferguson. Με τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή μέσω των εικονογραφήσεών του για το CCG Magic: The Gathering (και του οποίου τις κάρτες συχνά έβαζα στην τράπουλά μου, λόγω αισθητικής, με στρατηγικά ολέθρια αποτελέσματα). Έπειτα, έπεσα πάνω σε πολύ μεγαλύτερες (και προσφερόμενες για drooling) εικονογραφήσεις του, στα βιβλία RPG της White Wolf, ειδικά στο WEREWOLF: THE APOCALYPSE και τα συναφή του βοηθήματα. Αν και δεν θα τον έλεγα "comic book artist", είναι ό,τι πιο κοντινό σε αυτό μπορεί να φτάσει ένας πραγματικά δεινός illustrator. Αν και σε σχέση με άλλες δουλειές του που έχω δει, αυτή είναι πολύ πιο κοντά, δεν θα έλεγα τη συγκεκριμένη ιστορία ακριβώς comic. Ωστόσο, δεν είναι και απλό illustration, διότι από τη φύση της ιστορίας απαιτείται αρκετή κίνηση και φρενήρεις σκηνές, όπως ορδές από εξαγριωμένα ζώα και άγριες μάχες.

Τον Xell βρήκε και μεγάλωσε η φυλή των ανθρώπων Akril: ήταν ένα σχεδόν αφύσικο παιδί, ικανό να μιλά τη γλώσσα των ζώων και σε νεαρή ηλικία, πανίσχυρος πολεμιστής και ικανότατος σαμάνος. Πριν περάσουν πολλά χρόνια, σκότωνε Δράκους της Γης και έτρωγε τις καρδιές τους, αναζητώντας τη γνώση και το όνομα του αληθινού του πατέρα. Οι υπόλοιποι σαμάνοι της φυλής είχαν δει τα σημάδια και ήξεραν ότι επρόκειτο να γίνει κυρίαρχος και προστάτης του δάσους, αλλά οι πράξεις του τον καθιστούσαν επικίνδυνο μέχρι να αποκτήσει τη γνώση που ποθούσε. Πρώτα αναζήτησε μια μάντισσα και κάνοντας τα καπρίτσια της για 40 εποχές (αν μιλάμε για τις γνωστές εποχές, αυτό είναι 10 χρόνια!), πήρε χρησμό να ψάξει το όνομα του πατέρα του στον Κήπο της Eadai, τον κήπο της Μητέρας Γης. Δοκιμασίες πάνω στις δοκιμασίες, άθλοι, κίνδυνος, που στον Xell φαντάζουν η μεγαλύτερη ομορφιά της ζωής και τελικά φτάνει στο Eadai. Εκεί συναντά τη Μητέρα Γη, έξαλλη που αναζητά τον πατέρα του και όχι τη μητέρα του, διότι καθετί ζωντανό κυοφορείται μέσα στις γυναίκες. Κερδίζει σε μονομαχία τον Lord of Beasts και το δικαίωμα στο πόστο του, μα τα αρνείται όλα προκειμένου να αποσπάσει το μυστικό από τη σκύλα, εγωίστρια Γαία. Από αυτό το σημείο και μετά, όλη η φύση στρέφεται ενάντια σε αυτόν και τον Ogun, τον παλιό Lord of Beasts που ξαναπήρε ανθρώπινη μορφή. Σύντομα, η ιστορία ξεπερνάει την αναζήτηση του Xell και παίρνει κοσμογονικές και αποκαλυπτικές διαστάσεις. φέρνοντάς τον αντιμέτωπο με τους απογόνους του Dagon και τον βασιλιά τους, στην άκρη του κόσμου.

Το σχέδιο έχει εξαιρετική λεπτομέρεια, όντας καθαρό ή περίπλοκο, απλό ή σουρεαλιστικό όπου χρειάζεται, και ρουφάει τον αναγνώστη σε ένα κόσμο, όχι απλώς πρωτόγονο, αλλά πρωτεϊκό, ρευστό, μεταβαλλόμενο ανάλογα με τα καπρίτσια θεών, ημίθεων και άλλων πλασμάτων από όνειρα και εφιάλτες. Το γράψιμο έχει ανάλογη ισχύ και σε κρατάει, αν και χάνει λίγο από μερικά συντακτικά και ορθογραφικά λάθη. Το μίγμα ύφους κατάλληλου για προφητείες και μυθολογία, μαζί με καθημερινές εκφράσεις και αργκό, προσδίδουν μια επιπλέον διάσταση στον εξωπραγματικό χαρακτήρα της ιστορίας. Really good reading, if you are into this stuff (I know I am!). Το BOOK OF XELL καλύπτει τις σελίδες 30-57 και 97-118.

Στις σελίδες 59-65 βρίσκουμε το ασπρόμαυρο FRAGMENTS FROM THE ENCYCLOPEDIA OF DOLPHINS του Miguelanxo Prado, μια (ακόμη) σύντομη ιστορία για την παρακμή της ανθρωπότητας, μετά τον γαλαξιακό αποικισμό, ενώ οι νέοι στρέφονται στα νοήμονα δένδρα για να αντλήσουν γνώσεις πέρα από τις ανθρώπινες. Αν θέλετε τη γνώμη μου, είναι μια παραβολή του "παλιά φρουρά vs hippies" με συμπαθητικό, λιτό και καθαρό σχέδιο και με μία αίσθηση μελαγχολίας μπρος στην φαινομενικά ασταμάτητη αυτοκαταστροφική τάση του ανθρώπου, η οποία θα οδηγήσει λίγους πεφωτισμένους, αν αφήσουν πίσω πολλούς ηλίθιους. Το προτελευταίο καρέ, για κάποιο λόγο, με κάνει να το κοιτώ σκεπτικός.

Σελίδες 67-73, GENESIS REBORN του Ferrar Xalabarder. Ανούσιο φουτουριστικό filler, όπου μια πλούσια executive καργιόλα και η πόρνη φίλη της, εκβιάζουν έναν από τους λιγοστούς παντρεμένους της εποχής, για να γίνουν αυτός και η γυναίκα του sex toys τους. Αυτός αυτοκτονεί και οι δύο σκατόψυχες απάγονται από ένα Lovecraftian wannabee dream demon. Booooring!

Στις σελίδες 76-81, ένα αρκετά τυπικό μίγμα western και "when Death came to town"-type ιστορίας, με σχετικά ενδιαφέρον twist, καθότι ο tall dark stranger των Josef Rother και Adrian Sibar, δεν είναι δικαιοδότης, αλλά αποκαλύπτει αλήθειες που οδηγούν σε τυπική δικαιοσύνη της δύσης, δίχως ο ίδιος να σηκώσει το μικρό του δαχτυλάκι. Αν είχε καλύτερο σχέδιο, το HE ONLY RIDES BY NIGHT θα μπορούσε να ήταν ένα πάρα πολύ αξιόλογο short story.

Σελίδες 84-87, DEEP OF THE FORBIDDEN. Γρήγορο ξυλίκι μεταξύ μεγάλου μαύρου δαίμονα και Lucifer γκόμενας, με κάμποση CG επεξεργασία. από τον Steven MnMoorn. Ζήτημα είναι αν περάσουν 5 λεπτά και το θυμάστε ακόμα.

Στις σελίδες 89-96 είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια που συνεχίζει να παρουσιάζει για μένα το HEAVY METAL: το MUDWOGS του Arthur Suydam. Δεν έχει σενάριο, δεν έχει κανένα απολύτως νόημα (για τους ψυχικά υγιείς) και το σχέδιο και τα designs των χαρακτήρων επίσης δεν λένε πολλά, εκτός αν εκφράζουν την πρόωρη απογαλάκτιση του δημιουργού (read: βυζιά, τόσα πολλά βυζιά). Εν προκειμένω, πατέρας και γιος πάνε βόλτα στην πόλη, η οποία παρουσιάζεται με αρκετή ειρωνεία και όχι τόσο μακριά από την πραγματικότητα, αλλά πάλι, μένω με ένα ερωτηματικό ως προς το point.

Το τεύχος κλείνει με το "Artist's Studio Section", όπου παρουσιάζεται ο Berin D. Uriegas, τον οποίο δεν τον ξέρει (και αμφιβάλλω ότι θα μάθει) η μάνα του.

Όχι συγκλονιστικό τεύχος all in all, αλλά το βασικό θέμα, οι 50 σελίδες του BOOK OF XELL, για μένα, σίγουρα άξιζαν τα 8 ευρώ.