Writer: J. Michael Straczynski

Penciller: Joe Quesada

Inker: Danny Miki

Colorist: Richard Isanove

Letterer: Chris Eliopoulos

Editor: Axel Alonso

Marvel Comics

"Συγχρόνισε το αυτί σου με τη συχνότητα της απόγνωσης και αντιστοίχισε την με το γεωγραφικό μήκος και πλάτος μιας καρδιάς σε φρικτή οδύνη. 'Ακου. 'Ακου..."!

Κι όμως, τα παραπάνω δεν αποτελούν απόσπασμα από την τελευταία ποιητική συλλογή του Μαέβιους Παχατουρίδη. Ούτε καν του συντρόφου (με την ευρύτερη έννοια του όρου) Καρβέλλα. Τα παραπάνω είναι η εισαγωγή που επέλεξε ο J. Michael Straczynski, για το πρώτο μέρος του πολυαναμενόμενου φινάλε (στα τσακίδια!) του μακροχρόνιου run του στον τίτλο. Ωραία αρχίσαμε...

Η Marvel προσπάθησε να πουλήσει το ONE MORE DAY ως ένα εκ των κρισιμότερων storylines του Spider-Man, ever, αλλά μετά τις μπαρούφες τύπου THE OTHER κ.λπ., ποιός πραγματικά μπορεί να της έδωσε σημασία;

Ο Peter Parker, όπως είναι γνωστό, τα έχει κάνει σκατά μετά το μοναδικής εμπνεύσεως ξεμπρόστιασμα του στα media, κατά την περίοδο του CIVIL WAR, και τώρα τρέχει και δε φτάνει. Η Aunt May χαροπαλεύει στο νοσοκομείο, οι οικονομίες που μάζευε με κόπο τόσα χρόνια έχουν πλέον κάνει φτερά, και ό μόνος που μπορεί, φυσικά, να φταίει για αυτό το χάλι είναι ο παραλίγο μέντορας και father figure του Spidey, Tony Stark, από τον οποίο ο ήρωας μας θα πάει να ζητήσει και τα ρέστα. Ή για την ακρίβεια, και κάτι παραπάνω...

Το πόσο "out of character" έχει βγει ο Αραχνούλης, όλα αυτά τα χρόνια, το ξέρετε, φαντάζομαι, ήδη. Η έκπληξη με το συγκεκριμένο ark, όμως, είναι ότι, παρά τα προβλήματα που θα έχει κάποιος παλιός αναγνώστης να χωνέψει ένα "γαμίκο" Spidey, που δε σηκώνει μύγα στο σπαθί του, το όλο εγχείρημα δείχνει, αυτή τη φορά, να έχει -τουλάχιστον- μια βάση (την κατάσταση της May) και μια προφανή κατάληξη, είτε αυτή είναι θετική ή (το πιθανότερο) αρνητική, με συνέπειες, φυσικά, για όσους περιλαμβάνονται στον μικρόκοσμο του Peter.

Με άλλα λόγια, το πρώτο αυτό μέρος του ONE MORE DAY, συνεπικουρούμενο μάλιστα από το, αν μη τι άλλο, όμορφο σχέδιο του Joe Quesada (κι ας θυμίζει υπερβολικά εποχές Daredevil), δεν ήταν τελικά και ότι χειρότερο έχω διαβάσει σε αυτόν τον τίτλο, αντίθετα με όσα όλοι φαίνεται πως περιμέναμε.

Ένα comic που, αν και σαφώς δεν του αξίζει το υπερβολικό hype που -ανέκαθεν- το συνόδευε, σίγουρα δεν ξεχωρίζει μόνο και μόνο για την πανέμορφη κυρία της διαφήμισης που κοσμεί το εσώφυλλο του τεύχους...

Bonus: Η εν λόγω κυρία μαζί με τις φίλες της, για τους δύσπιστους. Ahoy...