Writer: Mark Evanier

Artist: Sergio Aragones

Colorist: Tom Luth

Letterer: Dave Land

Dark Horse

Το GROO κλείνει 25 χρόνια ζωής - ένα τέταρτο του αιώνα! Δεν είναι και λίγα, αν το καλοσκεφτεί κανείς.

Σε μια βιομηχανία όπως αυτή των comics, που πολλά από αυτά που παρουσιάζονται ως "today's hottest and hippest thing", βυθίζονται αργά και βασανιστικά στη λήθη του "it was popular for 5 minutes, 10 years ago", μπορεί να θεωρηθεί και ως κατόρθωμα το ότι υπάρχει ακόμα κοινό, πρόθυμο να αγκαλιάσει και πάλι τις περιπέτειες του brain-dead barbarian. Είτε αυτό συμβαίνει, ή οι Evanier/Aragones ελπίζουν ότι με αυτή την κίνηση θα καταφέρουν -επιτέλους- να "κατεβάσουν τα ρολά" της Dark Horse. Το ιστορικό τους έχει σημαντικές επιτυχίες σε αυτό το άθλημα - βλέπε Pacific, Eclipse, Epic Comics. (Που είναι όλες αυτές τώρα; Αν δεν είχαν εκδώσει το GROO, ίσως να υπήρχαν ακόμα...)

Τί μπορεί να περιμένει ο ανυποψίαστος αναγνώστης, από ένα τέτοιο anniversary special; Μήπως εμφανίσεις από όλα τα μέλη του πολύχρωμου cast; Μήπως μια εξιστόρηση ολόκληρου του continuity του GROO; Μήπως τον gourd-nosed barbarian να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: να σπέρνει την καταστροφή -άθελα του ή μη- και να είναι ο κλασσικός way-below-average-I.Q. εαυτός του;

Bet your sweet buttocks it's the last one! Κι αυτό γιατί ο καλύτερος τρόπος εορτασμού μιας τέτοιας επετείου, δεν είναι άλλος από μια καλογραμμένη, καλοσχεδιασμένη ιστορία Groo! (Λες και υπάρχουν άλλου είδους ιστορίες Groo...)

Μια μέρα, λοιπόν, ο slow of mind φίλος μας, έχοντας στο πλευρό του τον πάντα πιστό σκύλο του, Rufferto, εισέρχεται σε ένα χωρίο. Business as usual, όπως και η συνάντηση του με τον περιπλανώμενο σοφό, Sage (συνοδευμένος και αυτός από τον τετράποδο φίλο του Mulch - ζητήσετε τον ορισμό αυτής της λέξης από τον Evanier). Μαζί θα προσπαθήσουν να βρουν λύση στο πρόβλημα της επιδημίας φταρνίσματος που ταλαιπωρεί τους κατοίκους του χωρίου, όπως και σε αυτό της εκμετάλλευσης από όλους τους γιατρούς που προσφέρουν μαντζούνια κάθε λογής, χωρίς κανένα αποτέλεσμα - με το αζημίωτο, φυσικά. Όπου πάει ο Groo, όμως, οι λάθος εκτιμήσεις του δεν αργούν να φέρουν τα μη επιθυμητά αποτελέσματα!

Το σκηνικό γνώριμο, αλλά πάντα ευπρόσδεκτο, με τον πήχη της ποιότητας, να βρίσκεται στα γνωστά, υψηλά επίπεδα, όπως έχει καλομάθει όλους εμάς του παλιούς αναγνώστες, το συγκεκριμένο creative team. Ο Evanier συνεχίζει να γράφει πνευματώδεις διαλόγους -με πολλά laughing out loud moments- ενώ δεν παραλείπει το social commentary του, ούτε το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας. O senior Aragones κάνει αυτό για το οποίο γεννήθηκε: Σχεδιάζει φαινομενικά απλά (για προσπαθήστε να τον αντιγράψετε, να δούμε τι θα καταφέρετε), εμπλουτίζοντας τις σελίδες του με απίστευτο όγκο λεπτομερειών, όπου αυτό είναι απαραίτητο. Ναι, σωστά, όλα δουλεύουν ρολόι!

Τί σόι anniversary special, όμως, θα ήταν αυτό, αν το μόνο που είχε να προσφέρει ήταν μια ιστορία; Ανοίχτε χώρο για τα extras! Ο Mark Evanier διαψεύδει με το χαρακτηριστικό του ύφος, (σχεδόν) όλα τα urban legends που συνοδεύουν τον τίτλο, στη μακροχρόνια πορεία του. O βάρδος Minstrel εξιστορεί ένα στιγμιότυπο από τα παιδικά χρόνια του Groo, για να καταλάβει ακόμη και ο τελευταίος, ότι βλάκας δεν γίνεσαι - γεννιέσαι! Οι τελευταίες σελίδες καταλαμβάνονται από το "The Groo Alphabet" - yes, boys and girls, it's poetry time! Με αλφαβητική σειρά, λοιπόν, παρουσιάζονται χαρακτήρες από όλη την ιστορία του Groo, με ανάλαφρα, ανόητα, χιουμοριστικά τετράστιχα, να περιγράφουν τα απαραίτητα για τον καθένα από αυτούς. Α pretty good package, if I might say so...

Οι παλιοί φίλοι του Groo να μην διστάσουν να επιστρέψουν! Μπορεί να έχουν περάσει πέντε -βασανιστικά- χρόνια από την τελευταία εμφάνιση του, αλλά αυτή η απουσία δε φαίνεται να έχει επηρεάσει τα κέφια των δημιουργών. Όσο για όσους δηλώνουν άγνοια περί GROO, αυτό είναι ένα καλό σημείο για να κάνετε την πρώτη σας απόπειρα προσέγγισης. Αν το μετανιώσετε, θα γίνω ο Prince of Chichester!