Writer: Paul Jenkins

Penciller: Chris Moreno

Colorist: Len O' Grady

Leterrer: Michael Thomas

Editor: Doug Wagner

Image Comics (12 Gauge)

*Mild spoilers*

"In this business, it's the sidekicks who do all the work and the superheroes who get all the glory. Well, not any longer my friends. Not any longer".

Αυτά είναι τα λόγια του πρωταγωνιστή του SIDEKICK, του mini series του Paul Jenkins (THE SPECTACULAR SPIDER-MAN, THE DARKNESS, HELLBLAZER, WORLD WAR HULK: FRONTLINE), το οποίο επέστρεψε το περασμένο καλοκαίρι με ένα one-shot, αποτελούμενο από δύο μέρη (το πρώτο τον Ιούλιο και το δεύτερο τον Οκτώβριο). Ο Eddie Edison, όπως και αρκετοί ήρωες στα πρώτα τους βήματα, είναι ένας αποτυχημένος πιτσαδόρος, ο οποίος ταυτόχρονα αποτελεί και το Superior Boy, sidekick του Mister Excellent, του ισχυρότερου υπερήρωα του πλανήτη. Το γεγονός ότι θεωρεί τον σούπερ εργοδότη του, ηλίθιο, καθώς και το ότι ο ίδιος είναι αυτός που κάνει όλες τις βρωμοδουλειές, τον κάνει να ονειρεύεται τη μέρα που θα γίνει... πτυχιούχος υπερήρωας και θα αναγνωριστεί από το Council of American Super-Heroes (C.A.S.H.). Κάπου εδώ ερχόμαστε στο storyline του SUPER SUMMER SPECTACULAR. Ο καιρός των φετινών εξετάσεων έφτασε και ο Eddie πιστεύει ότι ήρθε επιτέλους η ώρα του.

Σε αυτό το σημείο είναι μάλλον περιττό να αναφέρω αν τα κατάφερε ή όχι, καθώς θετική εξέλιξη για έναν τέτοιο αντι-ήρωα (ή μήπως αντι-sidekick;) θα σήμαινε ότι το story είναι μαλακία. Αν, τώρα, ξενερώσατε επειδή σας χάλασα το τέλος από τη δεύτερη κιόλας παράγραφο, ελάτε τώρα... Μεταξύ μας, ξαναρίξτε μια ματιά στο εξώφυλλο - πιστεύατε ότι θα τα καταφέρει; (Από την άλλη, ολόκληρη η παραπάνω παράγραφος μπορεί να έχει ήδη κοπεί ως spoiler από τον αδέκαστο και φημισμένο για την απέχθειά του προς κάθε μορφή λογοκρισίας, editor, οπότε δεν έχει νόημα.)

Ο ανταγωνισμός, πάντως, που έχει να αντιμετωπίσει ο Eddie, είναι μάλλον σκληρός. Για μια θέση στο πάνθεον των υπερηρώων παλεύουν, μεταξύ άλλων, και οι... παντοδύναμοι, Captain Mucous, Living Filter, Captain Fuckup και Olga Sputnik. Για την ιστορία, ο Eddie "κατεβαίνει" ως The Carpenter Bee, μιας και είναι το μοναδικό όνομα ζώου που δεν είναι ήδη πιασμένο από κάποιον άλλο ήρωα.

Η γραφή του Jenkins είναι σίγουρα υπερβολική και κατακλύζει τον αναγνώστη με αστεία -παρωχημένα, κρύα ή μη- σε γενναιόδωρες ποσότητες ανά σελίδα. Πολλοί μπορεί να μη γελάσουν, θα παραδεχτούν, όμως, ότι ο Jenkins εκμεταλλεύεται με μαεστρία τα στερεότυπα των superhero comics και πατάει πάνω τους με... διαθέσεις ιεροσυλίας. Ξεχάστε όσα ξέρατε. Το μέλλον των εναλλακτικών superheroes δεν βρίσκεται σε ιστορίες πονεμένων εκδικητών, αλκοολικών ηρώων ή ανθρώπων με θολωμένα τα όρια μεταξύ καλού και κακού. Το μέλλον βρίσκεται στην αδικημένη αλλά πάντα συμπαθή συνομοταξία των sidekicks (αποφεύγω τη λέξη "κολαούζο" γιατί τη θεωρώ μειωτική για την ανιδιοτελή προσφορά τους στην ανθρωπότητα όλα αυτά τα χρόνια).

Το σχέδιο του Chris Moreno (WORLD WAR HULK: FRONTLINE), από την άλλη, δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά το SIDEKICK δε χρειάζεται και κάτι παραπάνω. Αυτό που χρειαζόταν ο Jenkins ήταν κάποιοι παιδαράδες superheroes (και sexy heroines) και μερικές δεκάδες καχεκτικών πιτσιρικάδων losers, οι οποίοι, αν περνούσαν τις εξετάσεις, θα γίνονταν και αυτοί, με τη σειρά τους, παιδαράδες. Έτσι είναι η ζωή...

Σε γενικές γραμμές, η σημαντική αυτή καμπή στη ζωή και την καριέρα του Eddie Edison, αξίζει μια ματιά, ακόμη κι αν κάποιος δεν ξετρελάθηκε από τα πέντε τεύχη του mini series. Στο κάτω-κάτω, για να μην κλαίει κανείς τα λεφτά του και μου στέλνει μετά απειλητικά mail, μπορεί να ρίξει μια ματιά στο Newsarama, το οποίο έβαλε online το πρώτο μέρος της ιστορίας. Η συνείδησή μου παραμένει καθαρή και άσπιλη, όπως και η ανδρική τιμή του Robin, παρά τις κακόβουλες φήμες.