|
17-10-07 BATMAN #667-669 ("The Club Of Heroes") του Ανδρέα Μιχαηλίδη Writer: Grant Morrison DC Comics |
|
Μετά τα γεγονότα συσχετιζόμενα με τους τρεις αντι-Batman ή, τέλος πάντων, Batman perversions, συσχετιζόμενους με το black file, ο Robin έχει έναν εξαρθρωμένο ώμο να φροντίσει και ο Batman δέχεται μια πρόσκληση από τον παλιό του γνωστό, John Mayhew, διεθνή playboy και gentleman-adventurer, με όλη τη σημασία της λέξης: ωραίες γυναίκες, ψάρεμα καρχαρία, γύρος του κόσμου με αερόστατο, ταινίες, όλο το jet set. Ο Mayhew, έχοντας κάνει (και βαρεθεί) τα πάντα, επιχείρησε να φτιάξει, στην Metropolis, μια διεθνή ομάδα υπερηρώων, με σήμα κατατεθέν τον Batman, το International Club of Heroes, ή "The Batmen of All Nations". Αυτό περιλάμβανε τους Βρετανούς Knight και Squire, τον Ιταλό Legionary, τον Αργεντινό El Gaucho, τους Ινδιάνους Man-of-Bats και Little Raven (αυτή την εποχή, Raven Red), τον Αυστραλό Ranger (σήμερα Dark Ranger), τον Γάλλο Musketeer και τον (Αμερικανό; Δεν είναι σαφές), Wingman. O Batman έχει να δει αυτούς τους ανθρώπους περίπου δεκαπέντε χρόνια (πάλι, δεν είναι σαφές) και γενικά αρνήθηκε να ασχοληθεί με το International Club of Heroes, καθότι ήταν φανερά μια απόπειρα για τον Mayhew να σκοτώσει τη βαρεμάρα του, για κάποιους να τονώσουν τη ματαιοδοξία τους και για άλλους, απλά, να μιμηθούν αυτό το νέο είδος ήρωα, που ήταν τότε ο Batman. Τα συναισθήματα είναι ανάμικτα και ο Mayhew δεν φαίνεται πουθενά. Όταν όλοι πλέον μαζεύονται, παρακολουθούν ένα βίντεο κάποιου που φοράει το γδαρμένο πρόσωπο του Mayhew σαν μάσκα και τους εξηγεί ότι η παρουσία τους αποτελεί μέρος ενός στοιχήματος, ρυθμιζόμενου από το Black Glove, το οποίο θα απαντήσει μια για πάντα ποιος κερδίζει στη μάχη μεταξύ καλού και κακού. Καθώς κάποιοι ψάχνουν για στοιχεία, κάποιοι δολοφονούνται και κάποιοι τσακώνονται για το παρελθόν. Εντωμεταξύ, αντιφατικά στοιχεία υποδεικνύουν διαφορετικά άτομα από το rogues gallery του κάθε ήρωα. Είναι από τα storylines που σε αφήνουν με ανάμεικτα συναισθήματα, ειδικά αν κάνεις δεύτερη και τρίτη ανάγνωση (κάτι στο οποίο βοηθάει το εξαιρετικό σχέδιο). Καταρχήν, το όλο στήσιμο που έχει επιλέξει ο Grant Morrison είναι εντελώς "Agatha Christie": απομονωμένο νησί, άτομα με παλιά μυστικά, έχθρες και φιλίες, ένας φόνος που τους αναγκάζει να επιλέξουν στρατόπεδα και διαδοχικές δολοφονίες (είναι λίγο σαν παραφθορά του TEN LITTLE INDIANS) που τους κρατούν σε αβεβαιότητα και επιφυλακή. Σαν σκιαγράφηση, οι χαρακτήρες είναι αρκετά ρεαλιστικοί (ειδικά όσον αφορά τα πολιτισμικά στοιχεία της καταγωγής τους, τόσο σε στυλ όσο και σε ψυχοσύνθεση) και παρουσιάζουν αντιθέσεις τόσο μεταξύ τους, όσο και μεταξύ του παρελθόντος με το παρόν τους (με σήμα κατατεθέν της παρακμής, τον θεόχοντρο, λαίμαργο Legionary). Ομολογώ ότι παραξενεύομαι λίγο από το πώς παρουσιάζεται εδώ ο Tim Drake, υπερόπτης και με διάθεση ειρωνείας, πριν ακόμη γνωρίσει τους παρευρισκόμενους: "c-list crimefighters", "league of losers", "Batman impersonators of all nations", είναι όλα χαρακτηρισμοί που τους αποδίδει, ενώ ο Batman, αν και δεν τους έχει δει χρόνια, ξέρει ποιοι άξιζαν κάποτε ή ακόμα και τώρα. Θεωρητικά, ο σχετικά πρόσφατος θάνατος του πατέρα του θα μπορούσε να ευθύνεται για τη συμπεριφορά του Tim, αλλά αμφιβάλλω ότι έχει ποτέ κανείς σεβαστεί τόοοοσο πολύ το continuity για να οφείλεται εκεί: όπως παρουσιάζεται, φαίνεται μάλλον φτηνό τέχνασμα στις γραμμές του "μικρή και άμαθη ψωνάρα που μαθαίνει από τον έμπειρο και σοφό δάσκαλο". (Editor's Note: Well, this IS a Grant Morrison comic, ain't it? Just kidding... Move on...) Μόνο που αυτό είναι λίγο retroactive γι' αυτόν τον Robin, ο οποίος έχει αποδειχθεί ώριμος ήρωας in his own right. Το μεγαλύτερο ατού του storyline είναι το σχέδιο του J.H. Williams, το οποίο έχει δύο σαφή στιλ από τον ίδιο καλλιτέχνη: ο Batman και ο Robin σχεδιάζονται πιο ρεαλιστικά, πιο ανάγλυφα, με περισσότερες σκιές, ακόμη και όταν βρίσκονται δίπλα-δίπλα με κάποιον άλλο, κατά τη γνώμη μου, δείχνοντας την αντίθεση μεταξύ αυτών των δύο και των υπολοίπων. Είναι σαφές ότι ο Batman και ο (εκάστοτε) Robin είναι ήρωες σφυρηλατημένοι στη φωτιά, το αίμα και την τραγωδία (και εν μέρει, στο εσωτερικό τους σκότος), ενώ οι άλλοι ξεκίνησαν σαν "θιασώτες του ηρωισμού" για ποικίλους λόγους. Εντωμεταξύ, κατά την εξέλιξη της ιστορίας, όσοι συνεργάζονται πιο στενά μαζί τους, βρίσκονται σχεδιαστικά κάπου ενδιάμεσα, σαν να "ξεβάφει πάνω τους" η εμπειρία των δύο ηρώων. Παράλληλα, κάθε νέα κίνηση ή φόνος του Black Glove, ως εικόνα, παρουσιάζεται με layout ένα μαύρο γάντι στη σελίδα. Αν και οι αλληλεπιδράσεις και η λύση του μυστηρίου ακολουθούν τη συνήθη (και προσφιλή σε εμένα) δομή του αστυνομικού μυστηρίου, ακόμη και στο επίπεδο των εσωτερικών συγκρούσεων, υπάρχουν κάποιες σκηνές που δημιουργούν αντίφαση και ερωτηματικά για το ποιος τελικά είναι ο ένοχος πίσω από τον ένοχο (και εάν υπάρχει τέτοιος). Δυστυχώς, η περαιτέρω ανάλυση θα ήταν χοντρό spoiler, αλλά για να καταλάβετε τι λέω, κοιτάξτε στο #667 την πρώτη σελίδα και τον πρώτο φόνο, στο #668 το διάλογο όπου ξαναβρίσκουν τον Knight, τα χρονικά περιθώρια και το ποιος ευθύνεται για το δεύτερο φόνο και στο #669 την αποκάλυψη του ενόχου και τον συνακόλουθο διάλογο. Something doesn't add up... Επίσης, στην αντίφαση μεταξύ των τευχών #667 και #668, ο σωστός αριθμός μαχαιριών είναι 23, τουλάχιστον ιστορικά. Πόρισμα: μια καλογραμμένη (και εξαιρετικά σχεδιασμένη) αστυνομική ιστορία που αποτίνει φόρο τιμής στα παλιά bat-books, ίσως λίγο βιαστικά γραμμένη ή με βιαστική απόδοση, με αποτέλεσμα τα παραπάνω προβλήματα. Επί συνόλου... | |
Grade | |
Average Grade | |
reviews archive | email the author | author's profile back to top | |
|home|about us|downloads|contact|oldies|events| The artwork cannot be reproduced in any form without the written consent of the artist and/or publisher. Trade Names and trademarks mentioned and/or displayed on this Web Site are the property of their respective owners. All Rights Reserved. This page is best viewed at 1024x768 or higher with Mozilla Firefox 2.0.0.4 Certified on Mozilla Firefox 2.0.0.4+ or IE 6+ Powered by vi |