|
19-10-07 FLASH #231-232 του Θοδωρή Δημητρόπουλου Writer: Mark Waid DC Comics |
|
Ναι, ναι, ξέρω, τα solicitations και ο συγγραφέας ο ίδιος υπόσχονταν ένα αληθινά νέο ξεκίνημα για τον τίτλο (μια πρόσφατη ιστορία του οποίου μπορείτε να βρείτε στο κατατοπιστικότατο review του ALL FLASH #1), φώναζαν με ντουντούκες σε νέους αναγνώστες, και τα συναφή. Αλλά εμείς ξέρουμε καλύτερα. Ξέρουμε ότι ακόμη και τα #1 τεύχη στηρίζονται, πρακτικά, σε πρότερη γνώση, στη σημερινή εποχή των περίπλοκων crossovers σε Marvel και DC. Αποφασισμένος να κανιβαλίσω ένα ακόμη ακατανόητο DC comic, λοιπόν, πήρα τόσο κυριολεκτικά την υπόσχεση του Waid, που όχι μόνο δεν ασχολήθηκα με οτιδήποτε είχε συμβεί στον Flash από το CRISIS και μετά, αλλά αρνήθηκα έστω να διαβάσω το ALL-FLASH #1. Jump-in point μας λένε πως είναι το τεύχος #231; Ε, θα τους δείξω εγώ! Και συνέβη το αδιανόητο, κάτι που δεν είχα δει για χρόνια. Δηλαδή, μια ιστορία που με κάθε πιθανό τρόπο, καλωσόριζε νέους αναγνώστες. Και σας περιέγραψα ήδη το πόσο πολύ δεν είχα ιδέα τι συμβαίνει στο σύμπαν του Flash. O Mark Waid φροντίζει να επανεισάγει όλη τη φαμίλια των West, εξηγώντας τα πάντα, λες και μιλάει σε άνθρωπο που δεν έχει ξαναπιάσει comic της DC στα χέρια του. Θα μπορούσε να το έχει κάνει με πιο έντεχνο τρόπο; Σίγουρα, αλλά ποιον κοροϊδεύω τώρα; Όταν είδα, με μεγάλη μου έκπληξη, την ιστορία του Flash εν γένει, και του Wally ειδικότερα, να παρουσιάζεται περιληπτικά σε 3 σελίδες, το τελευταίο που με ένοιαζε ήταν αν ως αφήγηση δεν έβγαζε νόημα. (Πρόκειται για το κλασικό τέχνασμα όπου ο συγγραφεάς βάζει έναν χαρακτήρα να εξηγεί στον άλλο πράγματα που ήδη γνωρίζει, ώστε να τα ακούσουμε εμείς.) Με το όνομα βαρύ σαν ιστορία, αλλά χωρίς το actual βάρος της να κρέμεται πάνω στις πλάτες μας όλη την ώρα, ο νέος-παλιός αυτός Flash, λοιπόν, επιστρέφει στην Keystone, μετά από ένα χρόνο απουσίας (ένα χρόνο χωρίς θαύματα, όπως τονίζεται αρκετές φορές μέσα στην ιστορία), και το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι ότι επιστρέφει - ότι τώρα είναι εδώ. Όχι αυτός παρέα με όλο το COUNTDOWN, αλλά αυτός και η οικογένειά του. Μόνο. Η γυναίκα του, Linda, και τα ενός έτους (αλλά αναπτυγμένα πολύ πέραν αυτού) παιδιά του, Iris και Jai. Μαζί, στην πόλη καταφτάνουν και υγροί εξωγήινοι από το διάστημα, ή εξωγήινοι από ένα υγρό διάστημα, ή εξωγήινοι από το διάστημα του βυθού, ή κάτι παρεμφερές, που σαν plot device μπορεί να ξεπετάγονται σε πολύ λίγότερες σελίδες από ό,τι θα χρειαζόταν για μας απασχολήσουν, αλλά από την άλλη, η παρουσία τους είναι τόσο ξεκάθαρα διακοσμητική, που ειλικρινά δε με νοιάζει. Ο Wally τους ακινητοποίησε, λέει, με ένα "McGuffin" που παρήγαγε σε μιάμιση σελίδα; Ναι, αμέ, γιατί όχι! Η ουσία είναι ότι γύρω από αυτή τη generic απειλή, στήνεται μια γοητευτική οικογενειακή dramedy. Ουσιαστικά, αυτό ακριβώς που οφείλει να είναι το FANTASTIC FOUR, όταν ο Reed δεν είναι απασχολημένος να δημιουργεί ρομπότ ναζί κλώνους του Thor. Η δυναμική των Wests κερδίζει τον αναγνώστη από την πρώτη σελίδα, με τον ενθουσιασμό των δύο πιτσιρικιών να μην υποσκάπτεται (όπως συνήθως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις) από μια ωριμότητα έξω από τα χρόνια τους. Εδώ, τα παιδιά φέρονται σαν παιδιά, έχουν χαριτωμένα in-jokes με τη μαμά τους, πανικοβάλλονται όταν χάνονται στην πόλη (κι ας έχουν αποτρέψει ηρωικά μια τραγωδία, στην αρχή του προηγούμενου τεύχους), στεναχωριούνται όταν νομίζουν πως τους έχει θυμώσει ο μπαμπάς τους, και να 'ναι καλά ο Mark Waid, δεν ξεστομίζουν σοφές ατάκες, διατυπωμένες με λάθος σύνταξη για ξεκάρφωμα. Όχι, τα παιδιά είναι παιδιά, από τη συμπεριφορά τους μέχρι το αναποφάσιστο των δυνάμεών τους, που λειτουργεί ως μεταφορά της αβεβαιότητάς τους για το τι θα γίνουν όταν μεγαλώσουν. Κρίνοντας από αυτά τα δύο πρώτα τεύχη του νέου FLASH, o Waid έχει καταφέρει να δώσει και πάλι έννοια στο "jump-in point", παραδίδοντας μια ιστορία δράσης, που χωρίς να είναι τίποτα σπουδαίο, κινείται καλά, είναι ευχάριστη, σέβεται τον αναγνώστη, προσφέρει χιούμορ και αξιαγάπητους χαρακτήρες, και εκτός από όλα αυτά, δεν απαιτεί καμία απολύτως γνώση του ευρύτερου DC (ή έστω Flash, for that matter) continuity. Ζω με το φόβο, βέβαια, ότι αργά ή γρήγορα κάτι θα συμβεί και ο DiDio θα τα πετάξει όλα στα σκουπίδια, προκειμένου να εντάξει και το FLASH εντός των πλαισίων του COUNTDOWN ή του επερχόμενου FINAL CRISIS. Αλλά, στη μικρή περίπτωση που ο τίτλος αυτός, υπό την καθοδήγηση του Waid, μείνει σχετικά απομονωμένος (σαν το BATMAN του Grant Morrison), τότε πρόκειται για ένα μηνιαίο ραντεβού που δεν πρόκειται να χάνω. | |
Grade | |
Average Grade | |
reviews archive | email the author back to top | |
|home|about us|downloads|contact|oldies|events| The artwork cannot be reproduced in any form without the written consent of the artist and/or publisher. Trade Names and trademarks mentioned and/or displayed on this Web Site are the property of their respective owners. All Rights Reserved. This page is best viewed at 1024x768 or higher with Mozilla Firefox 2.0.0.4 Certified on Mozilla Firefox 2.0.0.4+ or IE 6+ Powered by vi |