Writer: Alan Martin

Artist: Ashley Wood

Letterer: Robbie Robbins

Editor: Chris Ryall

IDW Publishing

Η επιστροφή, μετά από αρκετά χρόνια, της Tank Girl, σηματοδοτείται με αυτό το mini series τεσσάρων τευχών, το οποίο αποτελείται από μικρές, αυτοτελείς ιστορίες σε κάθε τεύχος και σκοπεύει να επαναφέρει τον παραλογισμό και την υπερβολή που ρέουν στο αίμα της δημιουργίας των Alan Martin και Jamie Hewlett.

Πριν προχωρήσω στο review, πάντως, οφείλω να ομολογήσω ότι ποτέ δεν ήμουν φαν της Tank Girl (όχι για κανένα σοβαρό λόγο, απλά δεν έτυχε), παρ' όλα αυτά, όμως, έσπευσα να αποκτήσω το THE GIFTING, λόγω του "θεού" Ashley Wood (POPBOT, SPAWN TP covers). "Όσο χάλια κι αν είναι οι ιστορίες", σκέφτηκα, "τουλάχιστον μπορώ να χαζεύω τα σχέδια του Αυστραλού".

Ωστόσο, οι ιστορίες δεν είναι χάλια. Δεν ξέρω αν μπορείς να τις πεις "καλές", σίγουρα, όμως, είναι ιδιαίτερες, οπότε, αν μη τι άλλο, παρουσιάζουν ένα ενδιαφέρον. O Martin φαίνεται πως ήταν σε μεγάλα κέφια, αναβιώνοντας την ηρωίδα του μετά από τόσο καιρό, και είχε αρκετές... αχαρακτήριστες ιδέες, που ήθελε να μεταφέρει στο χαρτί. Βέβαια, από την άλλη, δε νομίζω να περίμενε τόσα χρόνια, μόνο και μόνο για να σκεφτεί ιστορίες με θέμα το πώς βρέθηκε μια σκυλοκουράδα στην τσάντα της Barney, την επίθεση μιας οικογένειας ταξιτζήδων στο νέο ξενοδοχείο της Tank Girl, το σουτιέν που πήρε δώρο ο Booga (το μεταλλαγμένο καγκουρό-γκόμενος της Tank Girl) και τελικά ήταν μικρό, οπότε αναγκάστηκε να το φορέσει ο ίδιος, και διάφορες άλλες ιδέες, γεμάτες παραλογισμό. Μέσα στη σχιζοφρένειά τους, πάντως, οι ιστορίες αποδεικνύονται ευχάριστες.

Μεταξύ μας, βέβαια, δεν περιμένεις και κάτι διαφορετικό από ένα τεύχος του TANK GIRL, οπότε, αν μπεις στον κόπο να το αναζητήσεις και να το αγοράσεις, σημαίνει ότι κάτι τέτοιο θέλεις - και θα αποζημιωθείς. Η γραφή του Martin γίνεται, σε αυτό το mini series, πιο ελεύθερη, αφού δεν είναι αναγκασμένος να δημιουργήσει μια ενιαία πλοκή. Αυτό σημαίνει ότι η φαντασία του και η "καφρίλα" του τρέχουν αχαλίνωτες, περιμένοντας να αποτυπωθούν στο χαρτί μέσω των σχεδίων ενός εξίσου παρανοϊκού καλλιτέχνη.

Και ερχόμαστε στο θετικότερο σημείο του THE GIFTING. Το σχέδιο του Wood είναι απίστευτο! Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τον Hewlett, ο Wood προσφέρει μια ακραία ποσότητα παράνοιας, μέσω του σχεδίου του, η οποία έλειπε παλιότερα από το comic. Το σχέδιό του μοιάζει πρόχειρο και ταυτόχρονα επεξεργασμένο επί μέρες, ενώ η απουσία χρωμάτων (δεν είναι ασπρόμαυρο, απλά χρησιμοποιεί ελάχιστα το χρώμα σε κάθε ιστορία) μοιάζει το πιο φυσικό πράγμα, ανάμεσα στις γραμμές του κάθε panel. (Δεν νομίζω ότι τα παραπάνω βγάζουν νόημα, οπότε τα παρατάω. Δεν έχω πιει αρκετά ώστε να μπορέσω να εξηγήσω το συγκεκριμένο σχέδιο, οπότε το αφήνω στην κρίση σας. Απλά ρίξτε μια ματιά στο δείγμα που ακολουθεί).

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, το TANK GIRL: THE GIFTING αποτελεί ένα comic υπόδειγμα της σημερινής pop κουλτούρας. Είναι παράλογο, ακατανόητο και όμορφα σχεδιασμένο, με βάση δεκάδες επιρροές από παλιότερες δουλειές, ενώ μπορεί να χαρακτηριστεί ως instant cult classic. Το σχέδιο είναι εκπληκτικό (το ανέφερα προηγουμένως;) και συνδυάζει μολύβι, πινέλο και υπολογιστή με μοναδικό τρόπο. Ακόμη κι αν δεν είστε φαν του comic ή του Wood, αξίζει μια ματιά, καθώς πρόκειται για ένα έργο που είτε θα το λατρέψεις είτε θα το μισήσεις. Και αυτά τα έργα έχουν πάντα το περισσότερο ενδιαφέρον...

Υ.Γ.: Αν, πάλι, είστε φαν του TANK GIRL ή του Ashley Wood, βρείτε τρόπο να επικοινωνήσετε με την IDW ή τον δημιουργό, Alan Martin, και ζητήστε ισόβια συνεργασία με τον Αυστραλό καλλιτέχνη. Ένα mini series τεσσάρων τευχών δεν είναι αρκετό!