Writers: Joshua & Jonathan Luna

Artist: Jonathan Luna

Colorist: Jonathan Luna

Letterer: Joshua Luna

Image Comics

Χαιρέκακα, ανέλαβα το τελευταίο πόνημα των Luna Brothers, για να έχω, επιτέλους, την ευκαιρία να "προσγειώσω" όλη αυτή την υπερβολική τάση να θεωρούνται "καταπληκτικοί και ταλεντάρες". Είναι, όμως, τα πράγματα όπως τα περίμενα;

Η βιβλιογραφία των δύο αδερφών περιλαμβάνει το ULTRA και το εξαιρετικά δημοφιλές GIRLS, για την Image, καθώς και το SPIDER-WOMAN: ORIGIN, μαζί με τον Brian Michael Bendis, για την Marvel. Δεν το λες και πολύ μεγάλο το δείγμα γραφής τους, άλλα ούτε και αμελητέο, κυρίως χάρη στη δημοτικότητα που απέκτησαν τα τελευταία χρόνια. Παράδοση ή κλισέ, τείνει να γίνει και το γεγονός ότι όλα τους τα έργα, όπως και αυτό, έχουν ως πρωταγωνιστές γυναίκες. Ένας λόγος, μάλιστα, για τις καλές κριτικές που απέσπασε το GIRLS, ήταν η ιδιαίτερη "φεμινιστική" ματιά του. Το παρόν, τρίτο έργο τους για την Image, διαφημίστηκε ως κάτι ανάμεσα σε "KILL BILL, BLADE OF THE IMMORTAL και HIGHLANDER", ή έτσι θέλουν να λένε. Εγώ, προσωπικά, αυτό το λέω θράσος, άμεση απόρροια της αυξημένης φήμης τους.

Η ιστορία είναι αυτή της Dara Brighton, μιας φοιτήτριας των Καλών Τεχνών, πού όμως είναι παράλυτη από τη μέση και κάτω. Φαίνεται συμβιβασμένη με την κατάσταση της και ζει ευτυχισμένη με την οικογένεια της. Έχει φίλους και, πιθανόν, ένα ερωτικό ενδιαφέρον στο προσκήνιο. Όλα ανησυχητικά αίσια για να είναι αληθινά, ειδικά σε ιστορία των Luna Brothers. Ένα όμορφο βράδυ, απολαμβάνοντας το δείπνο τους, η οικογένεια Brighton δέχεται επίσκεψη από τρεις άγνωστους. Μέσα σε λίγα λεπτά, όλα αλλάζουν, για πάντα.

Ένα εξαιρετικά καλογραμμένο και έντονο σενάριο, προσεγμένο στην λεπτομέρεια. Σκιαγραφώντας, με μεγάλη ευκολία και χάρη, τους χαρακτήρες που πρωταγωνιστούν στη σειρά, τα δύο αδέρφια δίνουν πραγματική διάσταση σε αυτούς, μέσα σε λίγες σελίδες. Εργαλείο σε αυτή την διεργασία, είναι οι καθημερινές ρουτίνες της οικογένειας, που παρουσιάζονται περιληπτικά και ουσιαστικά. Πετυχαίνουν, με αυτό τον τρόπο, να τους συμπαθήσουμε αυτόματα και υποσυνείδητα, έτσι ώστε, όταν έρθει η ώρα της ανατροπής, η ένταση μας να ανεβαίνει κατακόρυφα. Κλασσική τεχνική, την οποία χρησιμοποιούν με μαεστρία. Κρατούν, πολύ έξυπνα, φυλαγμένα μυστικά, που θα κάνουν την αναζήτηση του επόμενου τεύχους βέβαιη.

Όμως, όπως πάντα, όταν μιλάμε για τους Luna Brothers, η όλη εικόνα χωλαίνει στον τομέα του σχεδίου, Δεν υπάρχει τρόπος να με πείσει κανείς ότι αυτό που βλέπω είναι "καλό σχέδιο". Γραμμές τόσο απλοϊκές και υποτυπώδεις, που και η οκτάχρονη ανιψιά μου μπορεί να κάνει με άνεση. Κακοσχηματισμένα σώματα, ανατομικά λάθη, πατενταρισμένες κακές μύτες, άσχημοι ήρωες, όχι επειδή είναι όντως άσχημοι στο σενάριο - θα μπορούσα να συνεχίσω επ' άπειρο. Με κάποιους χαρακτήρες, δυσκολεύεσαι να καταλάβεις με την πρώτη ποιος είναι ποιος, λόγω έλλειψης ιδιαίτερων χαρακτηριστικών, με αποτέλεσμα να γίνεται δύσκολη η ανάγνωση. Το χρώμα δίνει τη χαριστική βολή. Ένα μόνιμο "κιτρινοκαφεκρού" (Μιραράκεια ορολογία), εννοείται, στις πιο χλωμές απόχρωση, που κάνει κάθε σελίδα ίδια με την προηγούμενη. Το εκνευριστικό σε αυτό είναι ότι το κάνουν ηθελημένα έτσι!

Έχω ακούσει και διαβάσει τόσα καλά σχόλια για το σχέδιο τους, που μου είναι αδύνατο να το χωνέψω. Προσπάθησα να φέρω στην μνήμη μου εικόνες από το GIRLS και μου είναι αδύνατο, ενώ αντίθετα, το σενάριο παραμένει ολοζώντανο ακόμα. Το σχέδιο, όμως, το φαντάζομαι πια όπως θέλω εγώ, και αυτό είναι αποτέλεσμα του εντελώς χλωμού, μουντού και αδιάφορου σχεδίου και των πανομοιότυπων ηρώων. Το ίδιο ακριβώς θα γίνει και με το SWORD, σε λίγο καιρό. Όλα αυτά δείχνουν μια κατάφωρη αποτυχία στο εικαστικό κομμάτι.

Η απάντηση στο ερώτημα που έκανα στην αρχή είναι "ναι". Είναι όλα ακριβώς όπως τα περίμενα. Ένα υποδειγματικό σενάριο, με εκπλήξεις να σε περιμένουν σε κάθε γωνιά, cliffhangers και άριστες τεχνικές χειραγώγησης (με την καλή έννοια). Συνοδευτικά, ένα εξαιρετικά ακαλαίσθητο και παιδαριώδες σχέδιο, με αδιαφορία στην λεπτομέρεια και εμμονή στην ίδια βαρετή παλέτα χρωμάτων.

Η αγάπη του κόσμου για τους Luna Brothers είναι απολύτως δικαιολογημένη, καθώς έχουν προσφέρει ωραίες ιστορίες, αλλά το comic, ως Τέχνη, περιλαμβάνει και το σχέδιο. Ας γράφουν λοιπόν μόνο σενάρια και ας αφήσουν κάποιον πραγματικά ικανό καλλιτέχνη να φέρει εις πέρας το όραμα που σίγουρα διαθέτουν.