Writer/Artist/Letterer: Jonathan Hickman

Image Comics

Προσοχή: Το παρακάτω κείμενο περιλαμβάνει σοβαρή ανάλυση του comic. Αν σας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο, συνεχίστε. Αν, ωστόσο, είστε σαν κι εμένα και σας ενδιαφέρει μόνο ο χαβαλές και αν το comic είναι καλό, πηγαίνετε κατευθείαν στη βαθμολογία, στο τέλος της σελίδας.

Mindblowing! Αν και δε μου αρέσει να ξεκινάω τα reviews μου με τέτοιου είδους υπερβολές, για το NIGHTLY NEWS θα κάνω μια εξαίρεση. Όχι τόσο γιατί ο Jonathan Hickman (PAX ROMANA, A RED MASS FOR MARS) μας είπε κάτι συγκλονιστικό ή καινούργιο. Οι ιστορίες συνομωσίας και η διαφθορά της εξουσίας (των πολιτικών ή των πολυεθνικών) δικαιούνται να καυχιούνται πως έχουν αποτυπωθεί σε χιλιάδες χιλιόμετρα χαρτιού και σελιλόιντ, πολλά περισσότερα απ' όσα έχουν χρησιμοποιηθεί για τον οποιοδήποτε testosterone filled superhero. (Editor's Note: Wanna bet?)

Όχι, το ιδιαίτερο γνώρισμα του NIGHTLY NEWS δεν είναι το γεγονός ότι μας παρουσιάζει τη σαπίλα που κυβερνά τα ΜΜΕ των ΗΠΑ, ούτε ότι πρόκειται για μια ιστορία εκδίκησης, με πρωταγωνιστές κάποιους πικραμένους από τα media ψυχοπαθείς. (Είναι, όντως, αυτοί οι πρωταγωνιστές; Περισσότερα στο τέλος του review...) Αυτό που έχει σημασία είναι ο τρόπος που ο Hickman παρουσιάζει την ιστορία.

Ας πάρουμε, λοιπόν, τα πράγματα από την αρχή (σιχαίνομαι και αυτή την έκφραση, αλλά έχω ήδη χαθεί μέσα σε όλα αυτά που θέλω να γράψω και χρησιμοποιώ φτηνά κλισέ - σόρι, editor και αναγνώστες). Παρά το γεγονός ότι είχα χάσει τα πρώτα τεύχη του NIGHTLY NEWS και δε θέλησα να ξεκινήσω από τη μέση, η ιστορία του Hickman μου κίνησε από την πρώτη στιγμή την περιέργεια και για προσωπικούς λόγους. Είμαι, άλλωστε, επαγγελματίας δημοσιογράφος (από αυτούς που θεωρούν ότι το επάγγελμα πάει κατά διαόλου) και η ιδέα ενός τρελού sniper να θερίζει τα συνεργεία των ειδήσεων μου φάνηκε τρομαχτικά θελκτική. Έτσι, τσίμπησα αμέσως το trade. Μετά από μερικές σελίδες ανάγνωσης, όμως, κατάλαβα ότι παίζει κάτι περισσότερο από αυτό.

Για την ιστορία, το NIGHTLY NEWS εξιστορεί τη γνωστή συνομωσία των μεγάλων ομίλων των ΜΜΕ και αρκετών γερουσιαστών. Ότι, δηλαδή, με σκοπό να κατευθύνουν το λαό, παρουσιάζουν τις ειδήσεις, όπως οι ίδιοι θέλουν. Την κατάσταση αυτή "καλείται" να αλλάξει μια τρομοκρατική ομάδα πρώην θυμάτων των ΜΜΕ, η οποία κατευθύνεται με τη σειρά της από τον The Voice. Σύμφωνα με τις διδαχές του, χτυπώντας τα φερέφωνα αυτής της κατάστασης (δημοσιογράφους, παρουσιαστές και εκδότες), ο κόσμος θα μάθει την αλήθεια και θα ελευθερωθεί. (Editor's Note: Now, that's an overly optimistic viewpoint!)

Αυτό το κάτι παραπάνω που παίζει, όμως, είναι η έρευνα που προηγήθηκε της συγγραφής. Ο Hickman επιμένει ότι δεν έχει φτιάξει κάτι παραπάνω από μια fictional ιστορία, ωστόσο, είναι τόσο διαβασμένος (βλέπε τις επιρροές που παραθέτει στο τέλος του comic και περιλαμβάνουν καμιά δεκαριά κοινωνικοπολιτικές διατριβές πάνω στην κοινωνία της πληροφόρησης, με μπροστάρη τον "πολύ" Noam Chomsky) και τόσο αποφασισμένος να ενημερώσει πολιτικά, παράλληλα με την ψυχαγωγία, που είναι δύσκολο να τον πιστέψεις. Ακόμη και μέσα στις σελίδες της ιστορίας, παραθέτει πίνακες με πραγματικά στοιχεία που φανερώνουν τη συγκέντρωση της δύναμης των αμερικανικών ΜΜΕ σε λίγους οργανισμούς, αποκαλύπτουν την άποψη των πολιτών για τα Μέσα της χώρας τους, και πολλά άλλα.

Επιπλέον, σκορπισμένες μέσα στις σελίδες, βρίσκονται ένα σωρό υποσημειώσεις, οι οποίες βρίσκονται στο τέλος του βιβλίου και εξηγούν ή μπερδεύουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Προσοχή, όμως! Αν δε θέλετε να διαβάσετε spoilers, καλύτερα να τις αποφύγετε στην πρώτη ανάγνωση, καθώς στις υποσημειώσεις του δεύτερου κεφαλαίου, ο Hickman αποκαλύπτει την ταυτότητα του The Voice. Τέλος, ο συγγραφέας επιδεικνύει και το φλεγματικού του χιούμορ, μέσω των κειμένων του σε πινακίδες, πλακάτ και τίτλους εφημερίδων ή ειδήσεων. Εγγυημένο σαρδόνιο χαμόγελο...

Και στον τομέα του σχεδίου, πάντως, ο Hickman δεν ακολουθεί την πεπατημένη, ενισχύοντας ακόμη περισσότερο την άποψη ότι δεν πρόκειται για το "your average comic book". Το πατροπαράδοτο σχέδιο αποτελεί τη μειοψηφία της επιφάνειας της σελίδας και εξαντλείται αποκλειστικά στους χαρακτήρες. Τα backgrounds έχουν αντικατασταθεί από graphic designs, ενώ ο ορισμός του πάνελ έχει αγνοηθεί εντελώς. Προσωπικά, το στιλ του Hickman μου θύμισε έντονα τον Brian Wood (DMZ), ωστόσο, μου μοιάζει λιγότερο... εφετζίδικο.

Η ιστορία του Hickman, πάντως, παραμένει συμπαγής και καλά δομημένη, παρά τους συνεχείς αντιπερισπασμούς. Δεν πρόκειται να χάσει ο αναγνώστης τη ροή της ιστορίας επειδή έκατσε να χαζέψει τις δημοσκοπήσεις με τα ποσοστά απογοήτευσης του αμερικανικού λαού από τους δημοσιογράφους του, ούτε επειδή πήρε μια ανάσα με το βλέμμα κολλημένο σε ένα ριγέ, σχεδόν επιληπτικό, δισέλιδο, με ελάχιστο artwork πάνω του. Απλά θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο να την ολοκληρώσει. Εδώ κολλάει και η πρώτη λέξη του review: mindblowing. Το πλήθος των πληροφοριών, των ερευνών και οι μη πολιτικά ορθές, σε πολλά θέματα, απόψεις του συγγραφέα, απαιτούν λίγη σκέψη και ψάξιμο παραπάνω, κατά την ανάγνωση. Με λίγα λόγια, το comic αυτό δε θα... κατέβει ξεροσφύρι, ούτε μονοκοπανιά.

Όσο για τον ήρωα της ιστορίας; Αυτός δεν είναι ο The Voice, ούτε κάποιος από τους υποστηρικτές του ή τους διώκτες του. Ο ήρωας του NIGHTLY NEWS είναι η σαπίλα που περιγράφεται σε κάθε κεφάλαιο και κορυφώνεται στις τελευταίες σελίδες. Αν και άκουσα αρκετές αρνητικές γνώμες για το τέλος (επειδή η κορύφωση δεν είχε την απαιτούμενη ένταση), το θεώρησα όχι μόνο καλό αλλά και το πιο λογικό και ταιριαστό. Οι μοναδικές μου ενστάσεις για τη ροή της ιστορίας, βρίσκονται σε καναδυό σημεία, τα οποία θεωρώ ότι δεν κατέλαβαν όσο χώρο έπρεπε.