Writer: Young-Bin Kim

Artist: Juder

Translation: Lauren Na

Adaptation: Kereth Cowe-Spigai

TokyoPop

Η "συνομωσία" που στέλνει στο δρόμο μου οτιδήποτε Κορεάτικο, φαίνεται να μην έχει τέλος, οπότε μάλλον είναι καιρός να το πάρω απόφαση και να δεχτώ στωικά τη μοίρα μου. Ή τουλάχιστον να μάθω να διαβάζω τα ονόματα των δημιουργών, διαλέγοντας manga για το επόμενο review μου και να μην κοιτάω απλά το εξώφυλλο. Η φιλοσοφική συζήτηση που μπορεί να ανοίξει εδώ είναι τεράστια, σας πληροφορώ όμως, ότι η μέθοδος αυτή έπιανε πάντα, όταν ως νέος και άμαθος, διάλεγα δίσκους με μόνο κριτήριο το εξώφυλλο, άντε και τους τίτλους των κομματιών, όταν ακόμα τα ονόματα των συγκροτημάτων δεν μου έλεγαν τίποτα. Ελάχιστες φορές είχε τύχει να πέσω σε κάτι που δεν ήταν καλό, ενώ χάρη σε αυτή τη μέθοδο (και τη «παρότρυνση» της φίλης μου Χριστίνας) ανακάλυψα τους LAKE OF TEARS, κάποτε παλιά... Και στο κάτω κάτω, παραδεχτείτε (όσοι από εσάς έλκεστε από το γυναικείο φύλο) ότι οι ζαρτιέρες και τα δικτυωτά καλσόν σε συνδυασμό πάντα με ψηλές μπότες είναι ένα κίνητρο.

Ο μικρός reviewer που κάθεται στον αριστερό μου ώμο, μου λέει να αφήσω στην άκρη τις φαντασιώσεις μου και να κάνω τη «δουλειά» μου (είχα ετοιμάσει ολόκληρη ιστορία για τις δυο τύπισσες που βλέπετε στο εξώφυλλο): Να ασχοληθώ δηλαδή με τα όσα διαδραματίζονται στο manga και όχι στο μυαλό μου. Αφού λοιπόν δεν έχω πρόχειρη μυγοσκοτώστρα, είμαι αναγκασμένος να υπακούσω. Σε αντίθεση με όσα θα ήθελα, το STAND BY YOUTH αφορά στην βαρετή, μίζερη και από κάθε άποψη τρισάθλια ζωή του Hyungmo Yang, ενός τελειόφοιτου λυκείου, και το πώς αυτός αντιμετωπίζει τα «σοβαρά» προβλήματα που ο σαδιστής δημιουργός στέλνει στο διάβα του. Ο Hyungmo, δεν είναι ένας τυχαίος νέος -ή έτσι προσπαθεί να μας πείσει- είναι αυτό που θα λέγαμε (με πολλή πολλή ευγένεια και αυτοσυγκράτηση) φλώρος, beyond the point of no return. Αυτό δεν οφείλεται στην κακιά κοινωνία, δεν οφείλεται στη νέα τάξη πραγμάτων, δεν οφείλεται καν σε όσους προσπαθούν να μας κάνουν όλους metrosexual, αλλά σε κάτι που πήγε πολύ στραβά, όταν ο μπαμπάς και η μαμά είχαν κέφια.

Η μη φυσιολογική του συμπεριφορά άρχισε να γίνεται ορατή από όταν ήταν πολύ μικρός, οι γονείς του τον παρακαλούσαν να φορέσει κάτι άλλο εκτός από ροζ, όταν έπαιζε με την καλύτερή του φίλη, πάντα έπαιρνε το ρόλο της «μαμάς», έπαιζε μόνο με τις κούκλες της αδερφής του και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Στο σημείο αυτό, και επιτρέψτε μου, οφείλω να ξεκαθαρίσω μερικά πράγματα, ώστε να μην υπάρξει θύελλα αντιδράσεων και e-mail γεμάτα οργή: Πρώτον, η επιστήμη, αν και δεν έχει καταλήξει με σιγουριά, τείνει προς την κατεύθυνση ότι η ομοφυλοφιλία ξεκινάει από γενετικούς παράγοντες και μετά επηρεάζεται από το περιβάλλον και δεν είναι θέμα επιλογής, όπως τείνουν να πιστεύουν πολλοί. Δεύτερον, πουθενά δεν υπάρχει η παραμικρή υπόνοια ότι ο εν λόγω τύπουλας είναι gay. Τρίτον, και σημαντικότερο από τα υπόλοιπα, άλλο πράγμα οι σεξουαλικές προτιμήσεις κάποιου και άλλο πράγμα η ηττοπάθεια και η μιζεροφλωριά που δέρνει το παλικάρι μας. Το συγκεκριμένο manga θέλει να ανήκει στην κατηγορία slice-of-life / school-drama αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη το μόνο δράμα που λαμβάνει χώρα, είμαι εγώ μετά από την ανάγνωση του πρώτου τόμου και ελπίζω μόνο η ζημιά που έπαθα να μην είναι μόνιμη. Η πραγματική ιστορία, ξεκινάει όταν για ανεξήγητους λόγους (και αφού έχει ανακαλύψει το βαθύτερο νόημα της μίζερης ύπαρξής του) ο Hyungmo, αποτυγχάνει παταγωδώς στις εξετάσεις για το κολέγιο, κάτι που είναι πολύ βαρύ για την Κορέα, και αναγκάζεται να φοιτήσει για ένα χρόνο σε ένα σχολείο που προετοιμάζει τους αποτυχημένους να ξαναδώσουν. Το πρόβλημα είναι ότι ο χλεχλές καταλήγει σε μια τάξη γεμάτη «καλόπαιδα» και ενώ σε ακριβώς αυτό το σημείο θα είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε σκηνές χιούμορ, πνιγόμαστε σε μια θάλασσα μιζέριας. Πραγματικά, δεν αντέχω άλλο τους κλαψομούνηδες ήρωες, αν είναι έβαζα να ξαναδώ το LORD OF THE RINGS, έλεος!

Το μοναδικό πράγμα που μου έδωσε την απαραίτητη υπομονή να τελειώσω τον τόμο και να μην το πετάξω στην ανακύκλωση, ήταν το σχέδιο, το οποίο παραδόξως είναι πολύ καλό. Κατά τα άλλα; Μείνετε μακριά!