Writers/Artists: Fletcher Hanks, Paul Karasik

Editor: Paul Karasik

Fantagraphics Books

Ποιός είναι ο Fletcher Hanks; Τί το ιδιαίτερο έχουν τα comics του και γιατί έχουν αποσπάσει τα θετικότερα των σχολίων, από στυλοβάτες του alternative χώρου, όπως οι Robert Crumb, Gary Panter και Kim Deitch, καθώς και από τον καταξιωμένο συγγραφέα Kurt Vonnegut; Γιατί τόσο ντόρος γύρω από έναν cartoonist, που εργάστηκε μόνο από το 1939 έως το 1941, σε δευτεροκλασάτους χαρακτήρες, τριτοκλασάτων εκδοτικών εταιριών;

Ο Paul Karasik (PAUL AUSTER'S CITY OF GLASS) ανήκει και αυτός στην κάστα των φίλων του έργου αυτού του ξεχασμένου δημιουργού. Δεν περιορίστηκε, όμως, μόνο στο να υμνεί το έργο του Hanks, αλλά αποφάσισε να προχωρήσει στην επιμέλεια μιας ανθολογίας με 15 ιστορίες που επέλεξε ο ίδιος, οι οποίες αποτελούν αποδεικτικά στοιχειά του ταλέντου του ξεχασμένου αυτού δημιουργού, ως απόπειρα μεταθανάτιας αναγνώρισης από γενιές ολόκληρες αναγνωστών, που δεν τον πρόλαβαν. Μια κίνηση που κέντρισε το ενδιαφέρον των πιο "ανήσυχων" αναγνωστών, όσων ενδιαφέρονται για το παρελθόν του Μέσου, ή τους διακατέχει μια περιέργεια για τις πιο άγνωστες πτυχές της Ιστορίας του.

Τα superhero comics ήταν κάτι καινούργιο και ιδιαίτερα φρέσκο την εποχή που ο Hanks κατέθεσε την προσωπική του άποψη για αυτά. Οι ιστορίες του ακολουθούν παρόμοια ανάπτυξη στην πλοκή, χωρίς ιδιαίτερη διάθεση για πειραματισμό. Μέσα σε 7-8 σελίδες, οι εγκληματικές ιδιοφυίες σκαρφίζονται ένα πανούργο σχέδιο, με σκοπό (συνήθως) τον ολοκληρωτικό εκμηδενισμό της ανθρωπότητας, ενώ ο πρωταγωνιστής/προστάτης επιβλέπει από απόσταση, μέχρι να έρθει η στιγμή που θα επέμβει, επαναφέροντας την τάξη και επιβάλλοντας την δικαιοσύνη.

Ο τρόπος επιβολής της δικαιοσύνης, είναι ο παράγοντας που διαφοροποιεί τους χαρακτήρες του Hanks, από άλλους σύγχρονους τους. Δεν παραδίδουν τους ενόχους στα χέρια του νόμου, αλλά αναλαμβάνουν τους ρόλους του δικαστή και καταδικάζουν τους εγκληματίες, με "ποινές" που θα ζήλευε ακόμα και ο Spectre της DC στα 70's. O Stardust (scientific marvel - vast knowledge of all planets), ρίχνει τον αρχηγό του κυκλώματος σε μια παγωμένη φυλακή του διαστήματος, χαρίζοντας του αιώνια ζωή, αφιερωμένη στο συλλογισμό των εγκληματικών του πράξεων. Από την άλλη, η Fantomah, μια γοητευτική νεαρή ξανθιά, με το πρόσωπο της να παίρνει την μορφή κρανίου, όταν αναλαμβάνει δράση, πέρα από το ότι -πιθανότατα- φέρει τον τίτλο της πρώτης super-heroine, δεν φείδεται σκληρότητας με, σε σχέση με τον προαναφερθέντα συνάδελφο της. Για παράδειγμα, μεταμορφώνει τον φιλόδοξο καταστροφέα του πολιτισμού σε άνθρωπο των σπηλαίων, ρίχνοντας τον στην μάχη της επιβίωσης ενάντια σε πάνθηρες. Τουλάχιστον, πριν προβεί στις πράξεις υπεράσπισης της ζούγκλας που έχει υπό την προστασία της, προειδοποιεί τους παραβάτες, μήπως αλλάξουν γνώμη. Εντάξει, μπορεί να μην είναι και απόλυτα φιλεύσπλαχνη, αλλά κάτι είναι κι αυτό! Αυτοί οι δύο χαρακτήρες πρωταγωνιστούν στις περισσότερες ιστορίες αυτής της ανθολογίας, αφήνοντας λίγο χώρο για άλλες δημιουργίες του Hanks, όπως τον ξυλοκόπο Big Red McLain και τον Buzz Crandall (μέλος της Interplanetary Secret Service), οι οποίοι τιμήθηκαν με μια ιστορία έκαστος.

Οφείλω να παραδεχτώ ότι υπάρχει μια γοητεία στις ιστορίες που έπλαθε ο Hanks. Μια γοητεία που κρύβεται πίσω από το άγαρμπο σχέδιο, την απλοϊκότητα των υποτυπωδών σεναρίων, το ανύπαρκτο characterization και τα αδιευκρίνιστα κίνητρα, είτε πρόκειται για "καλούς" ή "κακούς". Το γράψιμο είναι πομπώδες, κερδίζοντας άνετα την ταμπέλα του camp, αλλά αυτός είναι ένας από τους παράγοντες, που μετατρέπει τα απλοϊκά σενάρια σε διασκεδάστηκες αναγνωστικές εμπειρίες. Ο τρόπος με τον οποίο αποφάσισε ο Hanks να κινηθεί, μέσα σε μικρό αριθμό σελίδων, εμπλουτίζοντας τις σύντομες, τυποποιημένες ιστορίες, με φαντασία, είναι αυτό ακριβώς που με κέρδισε. Μικρά στοιχεία που κάνουν την διαφορά, είναι διάσπαρτα μέσα στις ιστορίες, παρά το γεγονός ότι μετά την ανάγνωση 2-3 ιστοριών, είναι φανερό πόσο προβλέψιμα εξελίσσονται τα σενάρια.

Ως επίλογο, ο Karasik, αντί ενός τυπικού βιογραφικού με παράθεση στοιχείων για την ζωή του καλλιτέχνη, αποφάσισε να πιάσει τα μολύβια του και να σχεδιάσει την δική του εμπειρία της έρευνας για τα χαμένα ίχνη του Hanks. Η ανακάλυψη του γιου του δημιουργού, αποκάλυψε στοιχεία για την ζωή του αγαπημένου cartoonist, που ο ίδιος ο Karasik δεν τα περίμενε ποτέ. Ο Fletcher Hanks ήταν ένας μέθυσος, βίαιος σύζυγος και πατέρας, ο οποίος, με την συμπεριφορά του αυτή, στιγμάτισε βαθύτατα τις πρώτες δεκαετίες της ζωής του γιου του. Παρά τις αποκαλύψεις αυτές, η εκτίμηση του Karasik στην καλλιτεχνική υπόσταση του Hanks, δεν φαίνεται να μειώθηκε στο ελάχιστο. Η αποκαθήλωση δεν επήλθε, καθώς ο Karasik διατήρησε την ικανότητα να διαχωρίζει τον άνθρωπο (με τα τεράστια ελαττώματα του), από τον καλλιτέχνη, ο οποίος εξακολουθεί να χαίρει της εκτίμησης του.

Αν έχετε την λόξα -γιατί, κακά τα ψέματα, μάλλον περί λόξας πρόκειται- να ανακαλύψετε έναν ξεχασμένο δημιουργό, που δεν αναγνωρίστηκε ποτέ στην εποχή του, και ο οποίος έπλαθε, με το δικό του "ιδιαίτερο" ύφος, ιστορίες με αδίστακτους, σκληρούς τιμωρούς του εγκλήματος, δεκαετίες πριν αυτές γίνουν της μόδας, τότε η ανάγνωση της συλλογής αυτής, επιβάλλεται.

Αν θέλετε και ένα δείγμα της δουλείας του Hanks, τότε ακολουθήστε αυτό το link, για να διαβάσετε μια αδημοσίευτη ιστορία με την Fantomah. Ίσως να σας πείσει, ίσως και όχι. Είπαμε, λόξα! Σίγουρα, ο Hanks δεν απευθύνεται στο μέσο σημερινό αναγνώστη, οπότε, όποιος κάνει την απόπειρα προσέγγισης του έργου του, πρέπει να είναι συνειδητοποιημένος, υπολογίζοντας την παλαιότητα του υλικού.

Comic για λίγους; Οπωσδήποτε!