Writer: Jeph Loeb

Artist: Joe Madureira

Colorist: Christian Lichtner

Letterer: Richard Starkings

Editor: Ralph Macchio

Marvel Comics

Τρίτη και καλύτερη ή τρίτη και φαρμακερή; Η τρίτη σεζόν του ULTIMATES είναι γεγονός και τα αποτελέσματα είναι, τουλάχιστον, αμφιλεγόμενα. Μετά το επιτυχημένο έπος των Mark Millar και Bryan Hitch, αναλαμβάνουν πια οι Jeph Loeb και Joe Madureira. Το γεγονός και ο μεγάλος θόρυβος εδώ, προκλήθηκαν από την επιστροφή του αγαπημένου παιδιού των 90's, Joe Mad, στον χώρο των comics, ύστερα από επτά περίπου χρόνια απουσίας. Τα φώτα, όμως, των συζητήσεων, πέφτουν στην αναπόφευκτη σύγκριση των δύο δημιουργικών ομάδων: Millar/Hitch vs Loeb/Mad!

Βρίσκουμε τους Ultimates, σε άγνωστο χρονικό διάστημα μετά το τέλος του Volume 2, να έχουν μια συγκέντρωση για να συζητήσουν το πρόβλημα που παρουσιάστηκε με την κυκλοφορία μιας "sex tape" στην οποία εμφανίζονται οι Iron Man και Black Widow, σε πολύ private στιγμές. Τη σύναξη ταράζει ο Venom, που σπάει τα τείχη, "προωθώντας" τον Thor μέσα από αυτά. Ο λόγος για την όλη "ταραχή", είναι ότι ψάχνει "αυτήν", έτσι αόριστα (δεν μας μαρτυράει). Την επόμενη μέρα της σύγκρουσης, η Wasp βρίσκει τον Hank Pym αναίσθητο από overdose και ο Quicksilver και η Scarlet Witch πηγαίνουν μια ήσυχη βόλτα που θα καταλήξει σε θρήνο. Η συνέχεια προβλέπεται δύσκολη για τους Ultimates.

Θα ήταν άδικο να μπούμε στην διαδικασία σύγκρισης αυτού του τεύχους με τα δύο προηγούμενα volumes, ειδικά με το εκπληκτικό Vol. 2, αλλά είναι αναπόφευκτο και ίσως απαραίτητο. Ο Jeph Loeb, όμως, δεν είναι Mark Millar - και το ανάποδο. Και οι δύο είναι καταξιωμένοι συγγραφείς, από εκεί και πέρα, όμως, η σύγκριση είναι θέμα προσωπικού γούστου και σχετίζεται άμεσα και με το ποιες δουλειές τους συγκρίνουμε. Στην σειρά ULTIMATES, μέχρι στιγμής, η ζυγαριά κλίνει προς τον Millar. Αντίστοιχα με τους συγγραφείς, το ίδιο ισχύει και για τους καλλιτέχνες - το ποιος σου αρέσει είναι λίγο "περί ορέξεως". Πάλι, όμως, λόγω κάποιων "τεχνικών" προβλημάτων στο σχέδιο του Madureira, κλίνουμε προς τον Hitch.

Στο συγκεκριμένο τεύχος, ο Jeph Loeb μας δίνει μια πολύ δυνατή και σοκαριστική αρχή. Στα τέσσερα πρώτα panels, καταφέρνει να παρουσιάσει σκηνές σεξ, που δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί τόσο "γραφικά" δοσμένες σε comic της Marvel, αλκοολισμό και... αιμομιξία. Αυτά που ο Millar υπονόησε, ο Loeb, άνετος, στα πετάει στη μούρη. Συνεχίζει με μια έντονη μάχη, περνάει στα ναρκωτικά και τελειώνει με ένα θάνατο. Εντυπωσιακό, όπως και αν το δει κανείς, αλλά θολώνει κάπως από πληθώρα προβλημάτων σε επίπεδο continuity. Η Ultimate Wasp που ενώ ήταν Ασιάτισσα, δεν είναι πια, είναι ίσως το πιο ενοχλητικό σημείο. Το σφυρί του Thor είναι αυτό του main universe και όχι το γνωστό Ultimate edition. Η Valkyrie έχει, ξαφνικά, godlike δυνάμεις, αν και ο Loeb θίγει το θέμα με σκοπό να το εξηγήσει σε επόμενα τεύχη, θαρρώ. Η προσθήκη του Black Panther στην ομάδα δεν εξηγείται καν, ενώ δεν γίνεται καμία νύξη για το πόσος καιρός έχει περάσει από το τέλος του Vol. 2, έτσι ώστε να έχουμε τουλάχιστον ένα χρονικό πλαίσιο στο οποίο τοποθετούνται όλες οι αλλαγές. Ένας επιθετικός, αλλά λιγάκι αδιάβαστος, Jeph Loeb.

Ο Joe Madureira επιστρέφει, με το γνωστό του στιλ, υβρίδιο manga και superhero, και εντυπωσιάζει ακόμη μια φορά με τα μολύβια του και τη λεπτομέρεια που βάζει στο σχέδιο του. Κάθε πλάνο του θα μπορούσε να γίνει και μια εντυπωσιακή αφίσα, αλλά θυσιάζει τη λογική συνέχεια της αφήγησης και τη ροή της δράσης - μειονέκτημα σοβαρό. Υπάρχουν πλάνα που είτε δε βγάζουν νόημα, ή πρέπει να τα κοιτάς ώρα για να καταλάβεις τι συμβαίνει. Επίσης, αλλάζει το σύνολο των κοστουμιών από το πρωτότυπο μιλιταριστικό look του Hitch, στο γνώριμο, επαναλαμβανόμενο υπερηρωικό. Εκεί, όμως, που πραγματικά υποφέρει το αισθητικό κομμάτι, υπεύθυνος δεν είναι ο Joe Mad, αλλά ο colorist, Christian Lichtner. Πολύ σκοτεινό και θολό χρώμα, με μια "λασπώδη" απόχρωση, που σβήνει όλες τις λαμπρές λεπτομέρειες του Madureira. Μάλιστα, ο Lichtner αναφέρθηκε με λύπη για το θέμα αυτό στην ιστοσελίδα του, λέγοντας ότι θα προσπαθήσει να το διορθώσει για τα επόμενα τεύχη. Ίδωμεν.

Δύσκολο το ξεκίνημα της νέας δημιουργικής ομάδας των Ultimates, η οποία αγνοεί τα επιτυχημένα μονοπάτια της προηγούμενης, ίσως επίτηδες, αλλά με αμφίβολα αποτελέσματα. Σίγουρα, το γεγονός της επιστροφής του Madureira είναι, από μόνο του, μαγνήτης για πολλούς, αλλά στο άκουσμα του ονόματος του, ελλοχεύει επίσης ο κίνδυνος των καθυστερήσεων (βλέπε BATTLE CHASERS). Αν σκεφτούμε πόσο υπέφεραν και τα δύο προηγούμενα volumes (συνώνυμα πια της καθυστέρησης), ο φόβος μεγαλώνει.

Μένει να δούμε και τι έχει στο μυαλό του ο Jeph Loeb (τον οποίο δεν θα υποτιμούσα ποτέ) και ίσως τότε να βγάλουμε ένα πιο σαφές συμπέρασμα. Μέχρι στιγμής, όμως, Millar/Hitch vs. Loeb/Mad 1-0!