Writer: Jeph Loeb

Artist: Joe Madureira

Colorist: Christian Lichtner

Letterer: Richard Starkings

Editor: Ralph Macchio

Marvel Comics

"Bum,bum,bum... another one bites the dust..."

Το κλασσικό αυτό, funky άσμα των Queen, ήταν το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό, όταν ανακοινώθηκε ότι οι "κληρονόμοι" του ULTIMATES, δεν ήταν άλλοι από τους fan-favorites, Jeph Loeb και Joe Madureira. Μάλιστα, λοιπόν. Ο συγγραφέας που έχει ξεχάσει πως να γράφει comics της προκοπής και ο σχεδιαστής που πολλά fanboys έχουν ψηλά στην εκτίμηση τους, σε αντίθεση με εμένα, που αντιπάθησα το σχέδιο του, από την πρώτη στιγμή που άνοιξα τις σελίδες του πρώτου τεύχους του UNCANNY X-MEN που έφερε την υπογραφή του (#312, for history's sake).

Το αποτέλεσμα της συνεργασίας τους, το προδίκασα ως "εγγυημένα κακό". Χαρακτηρίστε με προκατειλημμένο, κακοήθη, κολληματία, ή όπως αλλιώς τραβάει η καρδούλα σας. Μακάρι να έπεφτα έξω, το ένστικτο μου να αποδεικνυόταν Ιούδας και το πρώτο τεύχος του ULTIMATES 3 να ήταν ένα comic αντάξιο των προσδοκιών που δημιούργησαν τα volumes που προηγηθήκαν. Δυστυχώς, οι Loeb/Mad, αποφάσισαν να με επιβεβαιώσουν!

Ναι, το ULTIMATES 3 #1 είναι κακό. Εντυπωσιακά κακό, για την ακρίβεια! Ακόμη καλύτερα, είναι τόσο κακό, που καταλήγει να προσφέρει humor - of the unintentional kind. Και αυτό το κάνει ακόμη χειρότερο! Υπερβολικός; Ίσως. Αλλά ίσως και όχι...

Πριν αρχίσω την "special περιποίηση" του καταστήματος, επιτρέψτε μου να πω ότι βρίσκω την ιδέα της απόσπασης του team από την κυβέρνηση, λανθασμένη. Η ανάληψη των εξόδων της ομάδας από τον Tony Stark, καθώς και η χορηγία ενός κτιρίου ως νέο headquarters, έχει ως αποτέλεσμα το concept των Ultimates να χάνει κάποια από τα στοιχεία που το διαφοροποιούσε από την πρώτη ύλη, τους Avengers του 616 Universe. Παλαιότερα, τα μόνα κοινά ήταν τα ονόματα των χαρακτήρων, τώρα οι βίοι αρχίζουν να μοιάζουν παράλληλοι. Moving on...

Ο τρόπος που χειρίζεται το υλικό που έχει στα χέρια του ο Loeb, με κάνει να πιστεύω ότι ασχολήθηκε εντελώς επιφανειακά με τα όσα έχουν προηγηθεί. Granted, το ULTIMATES του Millar δεν είχε και το... απύθμενο βάθος, αλλά ο Loeb δίνει την εντύπωση πως παρακολουθούσε μόνο εξ' αποστάσεως, καθισμένος στην ακρογιαλιά και φοβούμενος μη βραχεί. "Χρησιμοποιεί cheap shock moments ο Millar; Το ίδιο θα κάνω κι εγώ!", φαίνεται να είπε και να σου το πρώτο πλάνο, να μας έχει τον Tony Stark με την Natasha -την Black Widow ντε!- σε μαγνητοσκοπημένες στιγμές, while they were getting it on. Μαθαίνουμε το πόσο kinky ζευγάρι ήταν, επειδή προφανώς κάποιος τρίτος κράταγε την κάμερα και ζούμαρε κιόλας. Όλα αυτά, φυσικά, διέρρευσαν στην δημοσιότητα, δημιουργήθηκε χαμός στα κανάλια και πολλά μέλη της ομάδας παρακολουθούν αραχτοί στο σαλονάκι, ενώ ο Tony έχει βάλει νέο σκοπό της ζωής του να εξαντλήσει τα αποθέματα σκληρών ποτών, στην ευρύτερη περιοχή της Νέας Υόρκης. Όλα αυτά, στην πρώτη μόλις σελίδα. Ωωωω, πόσο τολμηρό comic είναι αυτό... Groundbreaking and then some!

Διάλειμμά για ξυλίκι, μιας και ο Venom, για άγνωστους λόγους, αποφάσισε να χτυπήσει όχι την πόρτα, αλλά τον τοίχο, χρησιμοποιώντας τον Thor αντί για βαριοπούλα, ανοίγοντας ένα παράθυρο, εκεί που δεν είχε προβλεφθεί. Black Panther to the rescue, μόνο και μόνο για να φάει μια μπούφλα και μετά να εξαφανιστεί, για το υπόλοιπο του τεύχους. Φυσικά, οι ενισχύσεις καταφτάνουν στο πρόσωπο της νέας αγαπημένης του Thor, Valkyrie (μην με ρωτάτε από πότε αυτοί οι δυο είναι μαζί, ή πώς απέκτησε δυνάμεις η barely legal blondie - στο προηγούμενο volume, ήταν απλώς μέλος των powerless Defenders) και σύντομα ο Δήμος πρέπει να καθαρίσει μια τεράστια, μαύρη, εξωγήινη γλίτσα από τον δρόμο.

Τέλος και με αυτά - καιρός για character development! Τα κίνητρα του Venom είναι για αργότερα - τι αγωνία! Γιατί ο Cap δεν θέλει την Wasp; Γιατί ο Hawkeye συμπεριφέρεται σαν μαλάκας; Τί ήπιε ο Pym και τον χάλασε; Οι απαντήσεις σε κάποια από αυτά, δίνονται μέσα από τους ελεεινούς διαλόγους και το όλο "how cool is that?" κλίμα. Επιπλέον, κάτι που με στράβωσε αφάνταστα, είναι η αποκάλυψη της πραγματικής διάστασης της σχέσης μεταξύ Quicksilver και Scarlet Witch. Αυτό που είχε αφήσει να εννοηθεί ο Millar, ο Loeb το βροντοφωνάζει, μετατρέποντας το side-note σε subplot. Poor taste, indeed! Όλα αυτά, όμως, δεν είναι τίποτε άλλο από αναγκαία fillers, έτσι για να δεθούμε λίγο με τους χαρακτήρες (ή να τους αντιπαθήσουμε εντελώς) μέχρι την επόμενη συγκλονιστική -και καλά- σκηνή που θα σοκάρει. Και κάπου εκεί έρχεται το "to be continued..."

Μπράβο σας, κύριε Loeb! Παραδώσατε ένα σενάριο που μέχρι πριν από λίγο καιρό θα πίστευα πως μόνο ένας κακόγουστος κρετίνος σαν τον Liefeld θα μπορούσε να εγκρίνει! Decompressed, poorly researched (οι περισσότεροι ήρωες είναι τραγικά out of character και αλήθεια, από πότε ο Ultimate Thor μιλάει σε ψευτό-αρχαϊκά Αγγλικά;), με αστείο pacing, διαλόγους που βγάζουν γέλιο και όλα αυτά βουτηγμένα στην υπερβολή. Προκλητικά κακό! Κύριε Ralph Macchio, κοτζάμ έμπειρος editor, θα έπρεπε να ντρέπεστε που τα επιτρέψατε αυτά! Πάμε πάλι από την αρχή, Daniel-san. Wax on, wax off... (Φαντάζομαι πως όλοι γνωρίζετε πως πρόκειται περί απλής συνωνυμίας με τον γνωστό ηθοποιό, but I couldn't help myself...)

Τι έκανε, όμως, το μια φορά και ένα καιρό, Golden Boy, o μικρός Joe Mad; (Όχι, που θα τον άφηνα...)

Δείτε και θαυμάστε...

Μπορείτε να καταλάβετε τι γίνεται ανάμεσα στα δυο πρώτα panels; Σίγουρα όχι, και για αυτό δεν φταίει αποκλειστικά ο colorist, του οποίου η αγαπημένη παλέτα φέρει το όνομα "λάσπη", αλλά και το composition και layout του Madureira. O Hawkeye πού είναι; Πίσω ή εμπρός από τον Venom. Προς τα πού κινείται; Damn, this book is confusing! Κατά τα άλλα, η κακώς εννοούμενη υπερβολή συνεχίζει να βασιλεύει στο σύμπαν του Madureira, όπως και τα ελάχιστα backgrounds, γιατί μάλλον τον αποσπούν από τις εντυπωσιακές πόζες. Εδώ δεν κατάφερε να με κερδίσει όταν ήμουν μικρός και άβγαλτος, τώρα θα το κάνει. This guy is not my cup of coffee (τσάι πίνω μόνο παγωμένο).

Αυτά τα λίγα από εμένα... Ένα μόνο μου έμεινε να κάνω - να σας ικετέψω! Μη δώσετε τα ωραία σας λεφτάκια για αυτό το ανοσιούργημα! Τόσα καλά comics κυκλοφορούν. Γιατί να θέλετε να αποκτήσετε ένα απ' τα χειρότερα; Πείτε μου, γιατί;