Writer: Clifford Meth

Artist: Rufus Dayglo

Coloring Assistant: Liam Shalloo

Editor: Andrew Steven Harris

IDW Publishing

Μερικές φορές, κάθομαι και αναρωτιέμαι ποιο μπορεί να είναι το κριτήριό μου (και πολλών άλλων) για να διαλέξω ένα comic ή μια σειρά. Η υπόθεση; Οι συντελεστές; Η εμπιστοσύνη στην εταιρία; Το σχέδιο; Πολλές φορές, είναι κάποιο από αυτά και άλλες, όλα μαζί.

Κάποιες φορές, όμως, δεν το σκέφτομαι και πολύ. Αρκεί ένα απλό "κλικ". Η αίσθηση που σου αφήνει κάτι, όταν το δεις στο PREVIEWS ή στο ράφι, ότι ακόμη κι αν αποδειχθεί μάπα, τουλάχιστον το έχεις διαβάσει και έχεις άποψη.

Κάτι τέτοιο μου έβγαλε και το SNAKED. Δεν έκατσα να σκεφτώ πολύ το γιατί θέλω να διαβάσω ένα πολιτικό/ερωτικό/μεταφυσικό θρίλερ, όταν, όμως, τελείωσα την ανάγνωση, μπορούσα να βρω αρκετούς λόγους που δικαίωναν την απόφασή μου.

Ο πρώτος είναι η υπόθεση, η οποία μπορεί να μην παρουσιάζει κάτι πρωτότυπο (τουλάχιστον όχι στο #1), ωστόσο, καταφέρνει να συνδυάσει τρία είδη θρίλερ. Η πολιτική του χροιά αφορά στο βρώμικο κόσμο των πολιτικών και των ακολούθων τους. Οι πρωταγωνιστές είναι (ή μάλλον ήταν, γιατί πλέον έχουν καταλήξει σε ψυχιατρεία, φυλακές και ένας θεός ξέρει πού αλλού) μέλη μιας εταιρίας που προσφέρει νομικές συμβουλές και άλλες εξυπηρετήσεις σε πολιτικούς. Χάρη σε αυτή την ιδιότητά τους, μάλιστα, βλέπουμε και δύο από τους πελάτες τους, το ζεύγος Clinton, σε ένα ξεκαρδιστικό στιγμιότυπο κλασικής "αμερικανιάς".

Η ερωτική πτυχή της ιστορίας αφορά (guess what) μια μοιραία, όπως υπαινίσσεται στη ροή της ιστορίας, γυναίκα. Αν και, προς το παρόν, έχουμε μόνο κομμάτια των γεγονότων, ξέρουμε ότι η συγκεκριμένη γυναίκα ήταν ένας από τους λόγους που ο ένας εκ των πρωταγωνιστών, ο Timmons, πήρε ανάποδες και άρχισε να σκοτώνει κοσμάκη με τον χειρότερο τρόπο. Τί γυναίκα, όμως... Όπως αναφέρεται σε κάποιο σημείο, είναι "Gorgeous. Sexy. Dumb as a bag of hammers". "And never, ever, wearing a bra", θα προσθέσω εγώ.

Οι μεταφυσικοί υπαινιγμοί, τέλος, αφορούν σε ένα project κάποιων παρακυβερνητικών, με το όνομα "Snaked". Αν και για αυτό οι πληροφορίες είναι ελάχιστες, βλέπουμε κάποια από τα αποτελέσματά του. Ο Timmons, ο οποίος έχει φυλακιστεί για φόνο, διαθέτει σχεδόν υπεράνθρωπες δυνάμεις και ένα ζευγάρι υποβλητικά φιδίσια μάτια.

Όλα τα παραπάνω παρουσιάζονται σε μια σειρά απανωτών flashback του έτερου πρωταγωνιστή, ο οποίος νοσηλεύεται σε ψυχιατρείο, με το φόβο πως είναι ο επόμενος στόχος του Timmons. Μέσα από τις διηγήσεις του προς τον ψυχίατρό του, μαθαίνουμε τις όποιες πληροφορίες διατίθεται να μας παραχωρήσει ο Meth, στο πρώτο chapter της ιστορίας του. Μοναδική μου ένσταση, ως εδώ, είναι ο βομβαρδισμός του αναγνώστη με απανωτά άλματα μπρος και πίσω στο χρόνο, τα οποία μπορεί να τον μπερδέψουν, σε κάποια σημεία.

Ωστόσο, η γραφή εξυπηρετεί ικανοποιητικά τη φύση και τη ροή της ιστορίας. Παρά το χρονικό πέρα-δώθε, η απεικόνιση των πρωταγωνιστών είναι σαφής. Ειδικά όσον αφορά τον "Snake Man" Timmons, έχουμε την ευκαιρία να τον γνωρίσουμε αρκετά, στην... pre-snapped και post-snapped εκδοχή του. Αρκετά υποβλητική, όμως, είναι και η ατμόσφαιρα, η οποία διατηρείται, παρά τις προαναφερθείσες δυσκολίες.

Το μεγαλύτερο κομμάτι της ατμόσφαιρας, πάντως, οφείλεται στο δεύτερο λόγο που με έκανε να εκτιμήσω το SNAKED - το σχέδιο του Dayglo (έχει συνεργαστεί με τον Ashley Wood στα TANK GIRL: THE GIFTING και METAL GEAR SOLID: SONS OF LIBERTY). Το στιλ του θυμίζει, σε μεγάλο βαθμό, αυτό του "my personal god" Wood (POPBOT, ZOMBIES vs ROBOTS και το cover του SNAKED, κινδυνεύοντας να ανακηρυχθεί ο δημοφιλέστερος cover artist μετά τον Alex Ross), ειδικά στο coloring. Το σχέδιο μοιάζει σε αρκετά σημεία σχεδόν πρόχειρο (αν και πιο λεπτομερές από αυτό που συνηθίζει ο Wood) και, στην καλύτερη περίπτωση, είναι τριχρωματικό. Το πιο ενδιαφέρον σημείο, σχεδιαστικά, είναι η έκφραση του Timmons, καθώς και η βία που επικρατεί σε κάποια από τα panels.

Το SNAKED διαθέτει μπόλικες δόσεις βίας, οι οποίες καταφέρνουν να επιβληθούν στον αναγνώστη, χωρίς να παρουσιάζονται αυτούσιες. Μη βιαστείτε, ωστόσο, να συμπεράνετε ότι πρόκειται για ένα comic που "σε κόβει στο καλύτερο". Και μόνο τα αποτελέσματα των βίαιων πράξεων του Timmons στη φυλακή, αρκούν για να φανταστείς τι προηγήθηκε και -πιστέψτε με- είναι εξίσου σοκαριστικό να βλέπεις έναν τεράστιο τύπο πνιγμένο στο αίμα και με ένα λεξικό 500 σελίδων σφηνωμένο στο στόμα του, με το να έβλεπες πως το λεξικό κατέληξε εκεί.

Την εντονότερη σκηνή βίας, πάντως, δεν πρόκειται να την αποκαλύψω. Θα πω μόνο ότι έχω να νιώσω τόσο πόνο, ως συμπαράσταση προς φανταστικό πρόσωπο, από τότε που είδα στο UROTSUKIDOJI: LEGEND OF THE OVERFIEND (all time respectful anime) τον τυπά να κόβει το πουλί του με μπαλτά για να βάλει το δαιμονικό πουλί που θα τον κάνει άρχοντα του σκότους! Μάλλον το πιάσατε το υπονοούμενο...

Συμπερασματικά, σίγουρα το SNAKED έχει την ικανότητα, όχι μόνο να σου κάνει "κλικ", αλλά να σου διατηρήσει και το ενδιαφέρον. Μοιάζει ικανό να εξελιχθεί σε ένα εξαιρετικό horror story, με πολιτικές και ερωτικές προεκτάσεις. Ήδη, από το πρώτο χορταστικό τεύχος, έχει καταφέρει να χτίσει μια ατμοσφαιρική ιστορία, χωρίς καν να σου προδώσει περισσότερα από αυτά που θέλει. Σίγουρα, πολλά θα κριθούν από τη συνέχεια, ωστόσο, το πρώτο και δυσκολότερο βήμα έγινε με επιτυχία.