Writer/Penciller: Alan Davis

Inker: Mark Farmer

Colorist: SotoColor's J. Brown

Letterer: Artmonkey's Dave Lanphear

Editor: Tom Brevoort

Marvel Comics

Το CLANDESTINE κάτι μου λέει ως όνομα, όπως και πολλά άλλοι τίτλοι από τα όχι-και-τόσο-μακρινά 90's. Σίγουρα, όμως, δεν το διάβασα ποτέ, γιατί, αν θυμάστε, ήταν τότε που η Marvel έβγαζε τον ένα τίτλο μετά τον άλλο, αδιαφορώντας για την ποιότητα των εκδόσεων της, σε μια προσπάθεια να καταλάβει όσο το δυνατόν περισσότερο χώρο στα ράφια των comic shops, αφήνοντας ελάχιστο για τους ανταγωνιστές της. Αν μου πείτε, "μα καλά, και τώρα τι κάνει; ", δεν θα έχετε καθόλου άδικο, αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας...

Το οποίο θέμα μας δεν είναι άλλο από το comeback του συγκεκριμένου -ολίγον τι cult- comic, δια χειρός του ίδιου του δημιουργού του, Alan Davis, παρακαλώ. Με το που έγινε αναφορά στο όνομα του Davis, η προσοχή μου ήταν εξασφαλισμένη.

Οφείλω, όμως, να ομολογήσω ότι με έπιασε ένας μικρός αναγνωστικός πανικός, όταν άνοιξα το comic και το πρώτο που αντίκρισα μπροστά μου, ήταν ένα πλούσιο γενεαλογικό δέντρο, ακόμη και αν αυτό ανέγραφε μόνο δυο γενιές. Άρχισα να έχω δεύτερες σκέψεις, σχετικά με αυτή την αναγνωστική επιλογή μου, φοβούμενος ένα καταιγισμό πληροφοριών, που ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης τους είναι η λήψη ισχυρού παυσίπονου. Been there, done that and it always sucks!

Ευτυχώς, ο κύριος Davis καταφέρνει να δομήσει ένα άριστο introductory τεύχος, προσφέροντας όλες τις απαραίτητες για ένα νέο αναγνώστη πληροφορίες. Καταιγισμός είναι και πάλι, αλλά ήταν πολύ πιο κομψός από ότι περίμενα. No need for painkillers - at least this time.

Κάπως έτσι, ο Άγγλος δημιουργός μας συστήνει τον αθάνατο Adam Destine, έναν πολύτεκνο πατέρα, που οι -άγνωστοι τον αριθμό- απόγονοι του διαθέτουν μοναδικές ικανότητες, ή αλλιώς super-powers. Η ύπαρξη αυτών τον δυνάμεων δεν εγγυάται το γεγονός ότι τα μέλη της οικογένειας είναι παράλληλα και superheroes. Αντιθέτως, τέτοιες βλέψεις φαίνεται να έχουν αποκλειστικά τα δυο νεότερα μέλη, τα δίδυμα αδέρφια Rory και Pandora. Παρ' όλο το χαμηλό προφίλ που προσπαθεί να διατηρήσει ο οίκος των Destine, έχει τραβήξει το ενδιαφέρον μιας οργάνωσης, από αυτές που τα μέλη της διαθέτουν πομπώδη ονόματα, ντύνονται με ράσα και κουκούλες, είναι περίεργοι και δεν είναι και ότι καλύτερο για να τους καλέσεις στο σπίτι. Το όνομα της; The Guild! Σαν να μην έφταναν αυτά, ο πάτερ φαμίλιας έχει και μια ανησυχία, για έναν πιθανό θάνατο μέλους της οικογενείας, μετά από ένα όραμα που είδε.

Πολλά από αυτά που πρέπει να ξέρει ο καινούριος επισκέπτης της συγκεκριμένης γωνιάς του Marvel Universe, μπορεί να τα μάθει μέσα από τους διαλόγους, καθώς και από την παρουσίαση που κάνει ένα μέλος του Guild σε κάποιον ανώτερο του. Δεν προσφέρονται όλες οι πληροφορίες που μπορεί ο αναγνώστης να -νιώθει πως- θέλει, αλλά είναι σίγουρα αρκετές για να μπορέσει να μπει στο κλίμα της σειράς, όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Επίσης, το πρώτο αυτό τεύχος κατάφερε να μου προκαλέσει μια δίψα για περαιτέρω σχετική με το θέμα έρευνα, επειδή, όμως, το ολόφρεσκο CLANDESTINE hardcover της Marvel δεν βρίσκεται στα χέρια μου (δεν είμαι σίγουρος για το αν έχει καν κυκλοφορήσει ακόμη), κατέληξα αρχικά εδώ. Μια αρχή είναι και δεν σκοπεύω να μείνω εκεί. (Editor's Note: You could always go here.)

Οι σχεδιαστικές ικανότητες του Davis είναι αποδεδειγμένες και αδιαμφισβήτητες, εδώ και χρόνια. Έχοντας για συνεργάτη, στα μελάνια, τον συνήθη ύποπτο, Mark Farmer, παραδίδει ένα δείγμα του καλού του εαυτού. Πάντα έτρεφα μια αδυναμία στις ψιλόλιγνες, ρευστές, χαμογελαστές φιγούρες που σχεδίαζε, καθώς και στις εξάρσεις ευφάνταστων layouts, όπου και όταν αυτά υπάρχουν. Πάντα αξιόπιστος ο κύριος Davis, αν και, πλέον, μάλλον προβλέψιμος και χωρίς εκπλήξεις. Αλλά είναι αυτός λόγος για να παραπονιέμαι; Δεν νομίζω - το καλό σχέδιο πρέπει πάντα να εκτιμάται!

Σίγουρα, στους event-oriented καιρούς που διανύουμε, το CLANDESTINE θα δυσκολευτεί να βρει το κοινό του. Τί έχει να προσφέρει; Εσωτερικές οικογενειακές συγκρούσεις, με superhero γαρνιτούρα, από τον Alan Davis. Θέλετε κάτι περισσότερο;

Εγώ, πάντως, είμαι μέσα!