Writer/Artist: Iqura Sugimoto

Translation & Adaptation: Sheldon Drzka

Lettering: Art Monkey's Melanie Olsen

Editor: Jim Chadwick

DC Comics (CMX)

Κάποτε, πριν μπω στο λούκι της παραγωγής (και όσοι από εσάς γελάτε, γιατί σας φαίνεται μακριά ακόμα αυτή η μέρα, θα έρθει και η δική σας σειρά, μη στεναχωριέστε), ξενυχτούσα πολύ και κατά συνέπεια, έχω δει, παραπάνω από ότι πρέπει, τόσο telemarketing όσο και επαναλήψεις σειρών και εκπομπών. Αυτό, όμως, που πραγματικά ήταν εντελώς απόκοσμη εμπειρία, νομίζω θα συμφωνήσετε μαζί μου, ήταν εκείνες οι ταινίες που προβάλλονταν τις μικρές ώρες, ταινίες που δεν μπορείς καν να χαρακτηρίσεις b-movies, γιατί προσβάλεις το είδος, ταινίες που πιστεύω πως αυτοί που τις σκηνοθέτησαν, πρέπει πλέον να έχουν αποκηρύξει, για να μην πω για τους πρωταγωνιστές. (OK, υπήρχαν και κάτι ξεχασμένες από το θεό ταινίες του '40, αλλά αυτές μπορεί και να ήταν καλές.)

Πραγματικά, ειδικά όταν επρόκειτο για κάποιο τριτοκλασάτο (και βάλε) θρίλερ, ένιωθα τον εγκέφαλό μου να μετατρέπεται σε ένα λαχταριστό κομμάτι χαλβά Φαρσάλων (ονομασία προέλευσης), λαχταριστό για άλλους, καθώς -η μικρή άχρηστη λεπτομέρεια της ημέρας- εγώ δεν το πλησιάζω. Παρ' όλα αυτά, καθόμουν και τα έβλεπα -ο ψυχολόγος μου πιστεύει ότι σε αυτό οφείλεται μεγάλο μέρος της ζημιάς που έχω πάθει- αχρηστεύοντας, πολλές φορές, εκτός από το μυαλό μου, και το στομάχι μου, το οποίο γέμιζα με ένα σωρό αηδίες.

Όλη η παραπάνω εισαγωγή (η οποία, μην ανησυχείτε, αυτή τη φορά δεν θα είναι τεράστια), δεν είχε κανένα άλλο σκοπό, από το να προσπαθήσω να σας μεταδώσω το αίσθημα που είχα, διαβάζοντας το VARIANTE. Για όσους από εσάς, δεν είχαν την ευκαιρία να ζήσουν στιγμές σαν τις παραπάνω, επομένως πρέπει να αρκεστείτε στο γράψιμό μου για να μπείτε στο κλίμα, μπορείτε να μου κάνετε δώρο μαθήματα συγγραφής, ώστε την επόμενη φορά να μπορώ να περιγράφω με πιο γλαφυρό τρόπο.

Πραγματικά, δεν θέλω να είμαι άδικος με τα manga που κάνω review, αλλά όταν στην πρώτη σελίδα, με το που ξεκινάει, έχει την απίστευτη ατάκα "do you think it's the work of that thing?", έχω την εντύπωση ότι βλέπω κάποιο άθλιο θρίλερ, του οποίου το σενάριο πρέπει να γράφτηκε σε χαρτοπετσέτα, σε κάποιο μπριζολάδικο εθνικής, με ιδέες που έδιναν μεθυσμένοι φορτηγατζήδες (του στυλ "βάλε γκόμενες και έντερα, μάστορα!"). Καθίστε αναπαυτικά, πάρτε το αγαπημένο σας αναψυκτικό, κάτι να τσιμπήσετε, ίσως, και ετοιμαστείτε για μια βροχή από κλισέ, χιλιοπαιγμένα σκηνικά και επαναειπωμενους διαλόγους... Eτοιμαστείτε για το VARIANTE.

Η μικρή Aiko (αυτό κυρίες και κύριοι είναι το κλισέ νούμερο ένα, έτσι για αλλαγή, θα μπορούσε να μην είναι 15χρονο, αλλά ενήλικη γυναίκα και αφού είναι που είναι 18+ το manga, να είχε και λίγο παραπάνω γυμνό, αλλά όχι...) είχε αρχίσει να βαριέται τα μαθήματα πιάνου, τα οποία έδιναν τόση, μα τόση χαρά στους γονείς της (όποιος δεν το πήρε χαμπάρι, αυτό είναι το κλισέ νούμερο δύο, ή πιο σωστά, θα γίνει παρακάτω...), αλλά η μοίρα της επιφυλάσσει μια δυσάρεστη έκπληξη (νούμερο τρία και σταματάω το μέτρημα). Ένα βράδυ που 'βρεχε -κάτι που δεν είναι περίεργο, βρέχει συχνά στο Τόκυο και θα ήταν αδικία να το χρεώσω κι αυτό ως κλισέ- η Aiko ξυπνά στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου, με ελάχιστες αναμνήσεις για το πώς βρέθηκε εκεί (λέγε με "βολική αμνησία" - θα σου γεμίσω πολλές σελίδες με το δράμα της μικρής που προσπαθεί να θυμηθεί), ενώ εμείς παρακολουθούμε διάφορους τύπους να λένε ότι είναι νεκρή και δεν μπορούν να εξηγήσουν πώς "αναστήθηκε" (κάτι σαν το "γύρισα από τον κόσμο των νεκρών για να σε..." για τους φίλους του ελληνικού καλτ).

Αν το μόνο περίεργο στη ιστορία ήταν το ότι μια 15χρονη πέθανε και μετά την βλέπουμε ζωντανή και ροδοκόκκινη να μιζεριάζει για το κακό που την βρήκε, το VARIANTE θα ήταν απλά μια αντιγραφή του RED GARDEN, εγώ κάπου εδώ θα του είχα βάλει ήδη έναν άσσο και θα πήγαινα να κάνω κάτι καλύτερο, αλλά το πραγματικά περίεργο γεγονός, είναι ότι το αριστερό χέρι της Aiko δεν είναι αυτό που ήταν πριν μερικά panels, αλλά έχει αντικατασταθεί από ένα άλλο, μυστήριας προέλευσης. Ενδεικτικά, για να μην πει κανείς ότι είμαι υπερβολικός, θα αναφέρω μερικούς τίτλους και εσείς καλείστε να μαντέψετε τι κοινό μπορεί να έχουν με αυτόν εδώ: ARM OF CANNON, TRIGUN, AVENGERS, PARASYTE και υπάρχουν και άλλοι...

Ένας πολύ πρωτότυπος χαρακτήρας, ο μοναχικός μπάτσος που είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει, δεν γουστάρει να δουλεύει με συνεργάτες, είναι τόσο καλός σε αυτό που κάνει που συνέχεια βρίσκεται στο γραφείο του διοικητή, προσπαθώντας να εξηγήσει γιατί ο προϋπολογισμός του τμήματος πρέπει να καλύψει τις ζημιές που έκανε, παρόλα αυτά κρύβει μέσα του ένα πολύ πλούσιο συναισθηματικό κόσμο, αλλά δεν του έχει δοθεί η ευκαιρία να τον εκφράσει (κάπου εδώ πρέπει να πάρω ανάσα), αναλαμβάνει την υπόθεση της Aiko. Βέβαια, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, καθώς στην ιστορία είναι ανακατεμένος και ένας παρακυβερνητικός οργανισμός (καλά, κοντεύω να πεθάνω από τις απανωτές εκπλήξεις, λέμε) με το, ομολογουμένως, ευφάνταστο όνομα Atheos, δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για το μικρό κοριτσάκι και ειδικότερα για το νέο του χέρι. Βλέπετε, το χέρι της Aiko (όχι αυτό που είχε, το καινούριο) μοιάζει τρομακτικά με τις χίμαιρες, ένα είδος τεράτων, τα οποία, φυσικά, δεν γνωρίζουμε από πού ήρθαν και τι είναι στην πραγματικότητα (αν και υποψιάζομαι ότι ο Atheos ξέρει, αλλά μας κρατάει σε αγωνία). Κάπου εδώ, έρχεται η μεγάλη ανατροπή: η Aiko καλείται να ξεπεράσει τους φόβους και τις ανασφάλειές της (στο κάτω-κάτω, δεν έγινε και τίποτα, απλά οι γονείς της σφαγιάστηκαν μπροστά στα μάτια της - ουπς, spoiler) και να μετατραπεί σε ήρωα, πολεμώντας αυτά τα πράγματα.

Πραγματικά, το καλό (αν και όχι πρωτότυπο) σχέδιο, δεν φτάνει για να δώσει λίγο ενδιαφέρον στο VARIANTE. Χωρίς πολλά λόγια...