Writer/Artist: Katsu Aki

Translation: Christine Schilling

Adaptation: Gary Krasney

Touch up & Lettering: Star Print Brokers

Editor: Hope Donovan

TokyoPop

*Προσοχή: Το παρόν manga, απευθύνεται σε άτομα άνω των 18, ενώ το παρόν review απευθύνεται σε άτομα που διαθέτουν υπομονή!

Όλοι μας, άλλος πολύ, άλλος λιγότερο, έχουμε κάποιες δεξιότητες, κάποια πράγματα στα οποία είμαστε καλύτεροι από κάποια άλλα, ή στην τελική, κάποια πράγματα, που επειδή τα κάνουμε με αγάπη και μεράκι, αφενός "δεν τυχαίνει, πετυχαίνει" και αφετέρου, το αποτέλεσμα βγαίνει καλό. Αυτό που έχει σημασία, δεν είναι το τι κάνει ο καθένας, αλλά ο βαθμός στον οποίο γνωρίζει πως το κάνει καλά, ή φυσικά και το αντίθετο, αλλά θα μου επιτρέψετε να μην χρησιμοποιήσω τη λέξη αυτογνωσία γι' αυτό, και θα εξηγήσω το γιατί. Αν εγώ, για παράδειγμα, επειδή τραγουδάω στο μπάνιο (και είναι γνωστό ότι η φωνή σας ακούγεται καλύτερα στο μπάνιο), έχω την εντύπωση ότι είμαι έτοιμος να κατακτήσω την ελληνική μουσική σκηνή, αλλά, στην πραγματικότητα, όταν ανοίγω το στόμα μου, πετάγονται τρομαγμένα βατράχια, τότε προφανώς, αυτό που έχω -εκτός από απαράδεκτη φωνή- είναι έλλειψη αυτογνωσίας.

Τί γίνεται, όμως, στην περίπτωση που, ενώ η φωνή μου θα μπορούσε να κάνει αηδόνι να κοκκινίσει και να μεταναστεύσει από την ντροπή του, όλοι στο άμεσο περιβάλλον μου είναι επιεικώς απαίδευτοι και μου λένε ότι τραγουδάω πολύ άσχημα; Δεν θα είναι λογικό να πιστεύω ότι η φωνή μου είναι για κλάματα και να εγκαταλείψω κάθε προσπάθεια να λάβω μέρος στο Fame Story (στην πραγματικότητα, και μην πιστέψετε οτιδήποτε άλλο σας πουν, αυτό ακριβώς συνέβη και στην δική μου περίπτωση); Μπορεί κανείς να με κατηγορήσει, ελαφρά τη καρδία, ότι πάσχω από έλλειψη αυτογνωσίας;

Αυτό που, κατά γενική ομολογία, είναι ιδιαίτερα εκνευριστικό, σε βαθμό που να είσαι έτοιμος να αιτηθείς για την επαναφορά της θανατικής ποινής, είναι το να επιδεικνύει κανείς κάποια, ή κάποιες, από τις δεξιότητές του, ενώ, στην πραγματικότητα, πρόκειται για εξωτερίκευση της πνευματικής του αναπηρίας και τίποτα παραπάνω (έχω βρεθεί σε συζήτηση, όπου κάποιος, για να εντυπωσιάσει τα γκομενάκια της παρέας, ξετύλιγε τις αχανείς του γνώσεις στους υπολογιστές, μετά από κάποια ερώτηση ενός εκ των κοριτσιών και πραγματικά έψαχνα να βρω όπλο να πυροβοληθώ, μέχρι που ξύπνησε το γονίδιο και με ένα απλό polymorph, τον μετέτρεψα σε ρόμπα... άσχετο, αλλά ήθελα να το πω).

Η αντίθετη περίπτωση, το να πιστεύει κανείς, δηλαδή, ότι είναι άχρηστος σε κάτι, ενώ οι αστερισμοί στον ουρανό έχουν αλλάξει θέση, ώστε να σχηματίζουν τη φράση "είσαι γαμάτος, ξεκόλλα", μπορεί, είναι αλήθεια, να καταντήσει εκνευριστική (λέγε με Fred Ghalagher), αλλά τις περισσότερες φορές, μαρτυρά έναν άνθρωπο, από υπερβολικά μετριόφρων, έως με πρόβλημα αυτοπεποίθησης, πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζεται προσεκτική αντιμετώπιση, εφόσον φυσικά ενδιαφερόμαστε για τον συγκεκριμένο άνθρωπο και δεν μιλάμε για τον Fred Ghallagher (συγγνώμη, αλλά όταν το MEGATOKYO, ξεκίνησε από ένα web comic του σωρού και έφτασε εκδοθεί στην Ιαπωνία και αυτός εξακολουθεί να κλαίγεται, δεν του αξίζει καμία, μα καμία, συμπόνια).

(Editor's Note: Αρχίζω να πιστεύω πως αυτό το review δεν θα ξεκινήσει ποτέ...)

Κάποτε, πίστευα ότι, γενικά, έχω αυτογνωσία και είμαι σε θέση να εκτιμήσω τι κάνω καλά και τι όχι, αλλά, όπως εξηγώ και στην πρώτη παράγραφο, ερχόμενος σε αλληλεπίδραση με περισσότερους ανθρώπους (όταν βγήκα από τη σπηλιά μου), συνειδητοποίησα ότι πλέουμε σε μια θάλασσα υποκειμενισμού με μικρά σωσίβια από αντικειμενισμό, πράγμα που σημαίνει ότι η αυτογνωσία, πολλές φορές, δεν μπορεί να σου εξασφαλίσει ότι δεν θα γίνεις ρόμπα (σαν το παλικάρι πιο πάνω). Επειδή, λοιπόν, ο δεύτερος μεγαλύτερος φόβος για πολλούς άντρες (ο πρώτος είναι να ξυπνήσεις το πρωί και να μην έχεις πουλί) είναι να γίνουν ρόμπα, στράφηκα στην παρατήρηση των αντιδράσεων των γύρω μου, για να εξάγω συμπεράσματα για το επίπεδο των ικανοτήτων και των ανικανοτήτων μου. Μία πολύ χρήσιμη μέθοδος, δε, η οποία σαφώς και δεν είναι δικής μου επινόησης, αλλά τη χρησιμοποιώ καμιά φορά και μπορώ να καταθέσω την αποτελεσματικότητά της, είναι το κατά πόσον αντιγράφουν άλλοι αυτό που κάνεις, ή τον τρόπο με τον οποίο το κάνεις. Προσωπικά, δεν θεωρώ ότι κάνω κάτι τόσο καλά, ώστε να αξίζει κανείς να μπει στον κόπο να το αντιγράψει, ή να "δανειστεί" κάποια στοιχεία, αλλά όταν το βλέπω να γίνεται, δε σας κρύβω ότι χαίρομαι, καθώς, από τη μία, πρόκειται για μια επιβεβαίωση (αλήθεια σου λέω! Τα σημάδια αυτά δεν είναι από άλλη γυναίκα, είναι από τη ματαιοδοξία που με δέρνει!) και από την άλλη, επειδή, κακά τα ψέματα, και η αντιγραφή θέλει ταλέντο, όταν αυτό απουσιάζει, γελάω χαιρέκακα με τον "αντιγραφέα" μου. (Άντε μετά από αυτά, να πείσεις την πεθερά, ότι είσαι καλός άνθρωπος...)

Έχοντας, λοιπόν, λύσει το θεματάκι με τις ικανότητές μου και έχοντας κάνει και μια μικρή μετεκπαίδευση πάνω σε βαθιά πνευματικά ζητήματα, πλάι στον μεγάλο γκουρού Παναγιώτη (όχι δεν είναι αυτός που νομίζατε ότι εννοούσα, δεν έχει και τόση σημασία, άλλωστε), επέστρεψα στα εγκόσμια, πιστεύοντας ότι δεν υπάρχει κάτι που να μπορεί να κλονίσει την πνευματική μου πανοπλία, τύφλα να 'χει η Plate of Solamnus. Κι όμως, φίλε αναγνώστη, να που έφτασε η στιγμή που την πάτησα, όχι γιατί την έχω μεγάλη, αλλά γιατί πιάστηκα με τα πνευματικά μου παντελόνια κατεβασμένα. Έπεσα θύμα της ίδιας μου της φύσης -καταραμένη ζούγκλα- και πριν πνιγείτε από τα γέλια, αφήστε με να εξηγήσω, παρακαλώ. Όταν έρχεται κάποιος και σου λέει "σου πήρα ένα δωράκι που νομίζω ότι θα σου αρέσει!", τις περισσότερες φορές θα χαρείς, χωρίς δεύτερη σκέψη. Όταν, όμως, το δωράκι είναι το MANGA SUTRA και όταν το πρόσωπο που σου το έκανε δώρο, δεν είναι κάποιος φίλος σου, που έχει έρθει για το bachelor, δεν είσαι και πολύ σίγουρος για το πώς πρέπει να το εκλάβεις. Ακολουθεί και ο διάλογος:

- Σου πήρα ένα δωράκι που νομίζω ότι θα σου αρέσει!
- Αχ, τι καλή που είσαι, σ' ευχαριστώ πολύ!

(Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα, όταν έχει φύγει το περιτύλιγμα)

- Δηλαδή, για να καταλάβω, θες να μου πεις κάτι τώρα;
- Ε; Δεν καταλαβαίνω!
- Αυτό το κάνεις για πλάκα ή θες να μου πεις κάτι και δεν βρήκες άλλο τρόπο;
- Πραγματικά νοιώθω σαν τη YOTSUBA τώρα...
- Υπονοείς ότι χρειάζομαι μαθήματα; Δεν σου είμαι πια αρκετός; Πρέπει να μάθω καινούρια κόλπα; Βαρέθηκες; Αυτό ήταν;
- Μιάου?
- Ελπίζω να χαίρεσαι που μου μαύρισες τη μέρα!
- Μα, μα, μα, δεν είναι αυτό που νομίζεις!...
- Να σου πω τι νομίζω! Νομίζω ότι ούτε καν αυτό είναι το πρόβλημα! Άλλο θες να μου πεις και μου το φέρνεις απ' έξω απ' έξω!
- Εγώ πάλι νομίζω ότι είσαι εντελώς ηλίθιος! Hentai manga είναι... όχι το kama sutra...
- Ε, γιατί δεν το λες βρε παιδί μου τόση ώρα;

[Ο υπόλοιπος διάλογος λογοκρίνεται...]

Είδατε πώς μπορεί κανείς να καταστρέψει τη σεξουαλική του ζωή, από μια μικρή, τόση δα, παρεξήγηση; Γι' αυτό σας λέω, προσέξτε! Με εμφανή τα σημάδια της ήττας, ναι, ακολούθησε μάχη, ξεκίνησα να διαβάσω το MANGA SUTRA, και πρέπει να σου πω, καλή μου, ότι τελικά δεν είχα εντελώς (τονίζω το "εντελώς", πονάω πολύ για να μην το κάνω) άδικο. Και για να εξηγούμαι, ορίστε τι λέει ο ίδιος ο δημιουργός, Katsu Aki, στην πρώτη σελίδα:

"This isn't just a hentai manga. It's about love, sex, and how to... I wrote this with the hopes that it would serve as a bible to those who dream of having the best sex ever. And I really mean that."

Ορίστε! Τα βλέπεις; Ε; "...a bible to those who dream of having the best sex ever" λέει, και είναι ξεκάθαρο! Όχι αγάπη μου, εσύ έχεις δίκιο, πάντα έχεις δίκιο, μπλα μπλα μπλα...

Ο Makoto και η Yuri είναι ένα νιόπαντρο ζευγάρι, σαν πολλά άλλα, προσέξτε, στην Ιαπωνία. Έχει μεγάλη σημασία αυτό, και θα μου επιτρέψετε να κάνω μια μικρή παρένθεση, (Editor's Note: Jesus Christ on a pogo stick! Enough already! Προχώρα με το review!!!) για να σας βοηθήσω να καταλάβετε μερικά πράγματα, πριν συνεχίσετε το διάβασμα, γιατί στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, τα συγκεκριμένα ζητήματα αντιμετωπίζονται αρκετά διαφορετικά απ' ότι έχουμε συνηθίσει. Καταρχάς, υπάρχει ακόμα η θεώρηση ότι ο γάμος και η οικογένεια πρέπει να είναι ο προορισμός κάθε ανθρώπου, κάτι που συνεπάγεται, όπως συνέβαινε και πριν μερικές δεκαετίες και στη χώρα μας, οι άνθρωποι να παντρεύονται σχετικά νέοι. Το σεξ, γενικότερα, είναι μεγάλο ταμπού, δεν πολυσυζητιέται, και γενικά -πράγμα που μου έκανε εντύπωση- υπάρχει λίγη ενημέρωση επί του θέματος, ενώ σε άλλα θέματα (ακόμη και σε toilet training), το κράτος φροντίζει να ενημερώνει τους πολίτες. Αυτό, μάλλον, ανήκει στη γενικότερη τάση των Ιαπώνων, να θεωρούν κάποια πράγματα προσωπικά και να μην συζητάνε γι' αυτά, κάτι σαν το -κάποτε- δικό μας "τα εν οίκω μη εν δήμω", το οποίο φαίνεται ότι έχουμε αρχίσει να το ξεχνάμε.

Το manga ξεκινά με την πρώτη νύχτα του γάμου τους, μόνο και μόνο για να μας γυρίσει λίγο πίσω και να μας διηγηθεί την ιστορία από την αρχή, δηλαδή τη γνωριμία τους (η οποία έγινε σε γραφείο συνοικεσίων), τα πρώτα τους ραντεβού, και τέλος, την ίδια την τελετή. Θυμηθείτε ότι πρόκειται για ένα sex guide, εκτός από manga, επομένως ο Aki επικεντρώνεται σε αυτό και όλες οι σκηνές που παρουσιάζονται, έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με το σεξ. Το ζευγάρι δεν είχε καμία προηγούμενη σεξουαλική εμπειρία (για όποιον δεν κατάλαβε, και οι δυο ήταν παρθένοι), κάτι που, εκτός από το να προκαλεί τα γέλια των φίλων τους (γι' αυτό και ο Makoto το κρύβει), βοηθά στο να εξελιχθεί η ιστορία ομαλά, από την αρχή, και όσο και οι δυο τους αποκτούν εμπειρία, να ασχολείται με πιο "προχωρημένα" θέματα.

Στο καστ, έρχεται να προστεθεί η μικρή αδερφή της Yuri, Rika, αλλά και ο μεγάλος αδερφός του Makoto, και οι δυο με πολλές και διαφορετικές εμπειρίες, προκειμένου να συμβουλεύουν το ζευγάρι, αλλά και να τους μάθουν καινούρια κόλπα και τεχνικές. Το γεγονός, δε, ότι η Rika είναι μόλις 20 χρονών και, από ότι η ίδια ισχυρίζεται, είχε πάνω από 30 διαφορετικούς συντρόφους, ενώ η σεξουαλική της ζωή έχει ξεκινήσει από τα 15, μπορεί να παραξενεύει την αδερφή της, αλλά δεν της εξασφαλίζει κάποιον άσχημο χαρακτηρισμό (π.χ. "πόρνη") και μάλιστα χαίρει εκτίμησης, αργότερα. Από την άλλη, ο αδερφός του Makoto αυτοχαρακτηρίζεται ως Dr. Love (με επιείκεια) και μοιράζεται τις πολύτιμες γνώσεις του με τον αδερφό του, ακόμη κι αν ο τελευταίος δεν του το έχει ζητήσει ποτέ.

Μέσω των δύο συμβούλων τους, αλλά και με την γνωστή και πανάρχαια μέθοδο της εξερεύνησης, το ζευγάρι, χτίζει σιγά-σιγά τη σεξουαλική του ταυτότητα, ξεπερνά τα όποια εμπόδια που προκύπτουν και εμπλουτίζει το ρεπερτόριό του. Στον πρώτο τόμο, μην περιμένετε να δείτε τίποτα περίεργα ή πολύ προχωρημένα - είπαμε, πριν τον γάμο, κανείς από τους δυο δεν είχε καμία εμπειρία, οπότε αναγκαστικά θα κάνετε υπομονή μέχρι να έρθουν οι επόμενοι, αν και δεν είμαι σίγουρος μέχρι που σκοπεύει να το τραβήξει ο Aki (δεν θα με χάλαγε να δω κανένα δεσιματάκι, ή άλλα ωραία γιαπωνέζικα).

Το σχέδιο του MANGA SUTRA είναι μεν ερωτικό, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ξεφεύγει από τη συνηθισμένη λογοκρισία των manga, συνεπώς, διαφέρει τόσο από τα δυτικά ερωτικά comics (ο όρος ερωτικά είναι καταχρηστικός, δεδομένου ότι με ελάχιστες εξαιρέσεις, πρόκειται για άθλιας ποιότητας πορνογραφία) (Editor's Note: Ελαφρώς αφοριστικός, aren't you?) όσο και από τα περισσότερα hentai. Έτσι, αφενός η ανατομία των χαρακτήρων είναι σωστή (δεν έχει βυζιά που αψηφούν το νόμο της βαρύτητας, ούτε πέη που κάνουν τον John Holmes να κοκκινίζει), αφετέρου, τα μεν γυναικεία γεννητικά όργανα μοιάζουν τρομακτικά με της Barbie, τα δε αντρικά κρύβονται επιμελώς ή εμφανίζονται ως σκιές. Κάπου διάβαζα ότι, σε πολλά σημεία, το σχέδιο θυμίζει αυτό της Rumiko Takahashi (MAISON IKKOKU, RANMA 1/2), αλλά δεν ξέρω κατά πόσο συμφωνώ. Στο κάτω-κάτω, ο Katsu Aki έχει κάνει, εκτός των άλλων, το THE VISION OF ESCAFLOWNE αλλά και το PSYCHIC ACADEMY, τα οποία δεν μου θύμισαν καθόλου την Takahashi.

Κάτι που βρήκα ιδιαίτερα ελκυστικό, ήταν ότι ο Aki δεν αρκείται στην ιστορία του, προκειμένου να μορφώσει τους αναγνώστες του, αλλά, σε κάθε ευκαιρία, παραθέτει πληροφορίες και στατιστικά, πάντα με τις πηγές τους, για διάφορα ζητήματα, όπως οι διαφορετικοί τύποι πέους, ή τα συνηθισμένα σχήματα στήθους, αλλά και δημογραφικά στατιστικά, όπως ποσοστά γάμων. Φυσικά, τα πάντα αναφέρονται στην Ιαπωνία, οπότε μην περιμένετε να εξάγετε χρήσιμα συμπεράσματα για τον εαυτό σας. Θα μάθετε, όμως, τι μπορεί να συμβαίνει στην Ιαπωνία και αυτό θα σας βοηθήσει στο να μην βρείτε γελοία αυτά που διαβάζετε, όπως, για παράδειγμα, το γεγονός ότι η Yuri τρομάζει όταν βλέπει πρώτη φορά πέος σε στύση και τι λέει σε εκείνη την περίπτωση.

Αν έχετε κάνει μερικές φορές σεξ στη ζωή σας, δεν νομίζω να το βρείτε ιδιαίτερα χρήσιμο από μορφωτικής απόψεως (τουλάχιστον τον πρώτο τόμο), ενώ -ανεξάρτητα με το τι έχετε κάνει και με ποιον- αν ψάχνετε κάτι σε hentai, σίγουρα θα απογοητευτείτε. Γιατί τότε να το πάρετε; Αφενός γιατί έχει πλάκα, αν εξαιρέσουμε μερικά panels τα οποία με εκνεύρισαν (όπως το γεγονός ότι ο Makoto κάθε, μα κάθε, φορά, πριν τη διείσδυση, λέει "Here I come!" - lame!), διασκέδασα πάρα πολύ διαβάζοντας το, και αφετέρου, για τις πληροφορίες περί της σεξουαλικής ζωής των Ιαπώνων (μη γελάτε, μπορεί να σας φανεί χρήσιμο).

Δεν έχω κανένα λόγο να μην το προτείνω (εκτός αν είστε ανήλικοι, οπότε δεν είπα τίποτα, δεν ξέρω τίποτα).