Writer/Artist: Shin Mashiba

Translation: Gemma Collinge

Editor: Joel Enos

Viz Media

Κάθε φορά που διαβάζω κάποιο manga σχετικά έξω από τα συνηθισμένα μου γούστα, μένω με ορισμένες "κοινωνικοπολιτικού τύπου" ερωτήσεις. Εν προκειμένω: πουλάνε τόσο πολύ οι εφιάλτες, έχουν όλοι οι νεοεμφανιζόμενοι Ιάπωνες καλλιτέχνες πρόβλημα με τον ύπνο, ή απλά είναι ξανά in trend ο Sherlock Holmes, o Hercule Poirot και οι αναρίθμητες παραλλαγές τους;

Με αυτή τη mini-εισαγωγή, θα έμπαινε κανείς στον πειρασμό να πιστέψει (λανθασμένα) ότι έχω πρόβλημα με τα ιερά τέρατα των ντετέκτιβ (ενώ, αντίθετα, είμαι χρόοοονια και χρόνια πορωμένος με οτιδήποτε από Agatha Christie και Arthur Conan Doyle, μέχρι ήρωες όπως οι Blake & Mortimer, Joseph Roulettehabile, TinTin και φυσικά, ο all-time (not) super-hero detective, Batman. Απλά, παραξενεύομαι που κάποτε είχαμε μόνο το PETSHOP OF HORRORS, άντε και το DETECTIVE BOY CONAN και ξαφνικά βρισκόμαστε με METANTEI LOKI RAGNAROK, CATEGORY FREAKS, SPIRAL, NIGHTMARES FOR SALE, JIGOKU SHOUJO και τώρα, το YUMEKUI KENBUN. Το ερευνητικό στοιχείο σε όλα αυτά, αν και κοινός παρονομαστής, ποικίλλει σε έμφαση και σκοπό (λύση μυστηρίων, υπερφυσικοί εχθροί και πλεκτάνες, εκδίκηση κ.λπ.), ενώ σταδιακά. πληθαίνουν αυτά που άπτονται κάποιας μορφής του υπερφυσικού, στο οποίο ειδικεύεται ο εκάστοτε ντετέκτιβ (π.χ. ο Loki αντιμετωπίζει εχθρούς από τη σκανδιναβική μυθολογία, μαζεύοντας κομμάτια της ψυχής του και η Enma Ai παρέχει υπηρεσίες εκδίκησης για να συλλέγει ψυχές).

Η πρόσφατη προσθήκη στην πινακοθήκη των ερευνητών είναι ο ήρωας του Shin Mashiba, ο Hiruko το Baku. Το Baku έχει ενδιαφέρουσα ιστορία, τόσο ως μυθικό ον, όσο και ως μέρος του otaku culture. Εμφανίζεται στην κινεζική μυθολογία, για πρώτη φορά, γύρω στον 14ο-15ο Αιώνα και αφομοιώνεται μέσα στους ιαπωνικούς μύθους. Στις αρχές του 17ου Αιώνα, το χειρόγραφο Senkai Ibutsu παρουσιάζει το Baku ως χιμμαιροειδές, με προβοσκίδα ελέφαντα, μάτια ρινόκερου, ουρά βοδιού και πόδια τίγρης. (Εικονίζεται παρακάτω με αυτή τη μορφή, κατά σύμπτωση, δια χειρός του δημιουργού της λέξης "manga", Katsushika Hokusai, 1791. Εκεί αναφέρεται, για πρώτη φορά, η ικανότητά του να καταβροχθίζει όνειρα.) Είναι ένα από τα πολλά πλάσματα αυτού του τύπου (όπως το Kirin και το Foo Lion), τα οποία θεωρούνταν φύλακες των ανθρώπων ενάντια στην αρρώστια και τις κατάρες. Από το 1980, το Baku ταυτίζεται με τον καθ' όλα υπαρκτό Τάπιρο.

Στα ιαπωνικά manga και anime, το Baku κάνει την εμφάνισή του, μεταξύ άλλων, στο LUM: URUSEI YATSURA, της Rumiko Takahashi, και στην ταινία LUM: BEAUTIFUL DREAMER, του Mamoru Oshii, πάνω στον ίδιο χαρακτήρα, στο manga MARIONETTE GENERATION, στο πρόσφατο PAPRIKA, του Satoshi Kon, αλλά και στο SANDMAN: DREAM HUNTERS, του Neil Gaiman, σε συνεργασία με τον Yoshitaka Amano. Το YUMEKUI KENBUΝ είναι ένα από τα λίγα παραδείγματα όπου το Baku έχει ανθρώπινη μορφή και, κατά παράξενο τρόπο, αν και ο δημιουργός είναι άντρας, εμπίπτει στην κατηγορία "pretty boy" ("bishounen").

Ο Hiruko, λοιπόν, με υπόβαθρο μια εποχή αρκετά ασυνήθιστη για manga, που εξελίσσεται στην Ιαπωνία (Τέλος Εποχής Taishou: 30 Ιουλίου 1912 - 25 Δεκεμβρίου 1926), κάτι στις γραμμές "Tokyo by Gaslight". Είναι μια εποχή κατά την οποία υπάρχει έλλειψη εθνικής ταυτότητας, αρκετή φτώχεια και η χώρα είναι χρεωμένη στους πάντες. Θεωρείται η πιο "noir" εποχή της Ιαπωνίας και το κοντινότερο που έχει να προσφέρει στο βικτοριανό ψυχολογικό μοτίβο. Ο Hiruko, με μοναδική συντροφιά την κοπέλα που δουλεύει στο "Τεϊοποτείο Silver Star", περιμένει τους πελάτες του, ανθρώπους που υποφέρουν και θέλουν να απαλλαχθούν από τους εφιάλτες που τους βασανίζουν κάθε βράδυ. Μοναδική του αμοιβή: να καταβροχθίσει τον εφιάλτη. Από την αρχή, υπάρχουν ορισμένα ενδιαφέροντα σημεία του κεντρικού χαρακτήρα. Πρώτον, υπονοείται ότι "έγινε" Baku και ότι "δεν είναι πλέον άνθρωπος". Δεύτερον, δηλώνει απροκάλυπτα ότι δεν τον ενδιαφέρει τίποτε, εκτός από το επόμενο γεύμα του. Αν δεν μπορεί κανείς να του προσφέρει εφιάλτη να καταβροχθίσει, δεν τον αφορά το ζήτημα. Αυτό προσδίδει "το κατιτί" στη ζοφερή ατμόσφαιρα που προσπαθεί να πετύχει ο δημιουργός.

Η φόρμα που ακολουθεί ο Shiba Mashima δεν αποκλίνει καθόλου από αυτήν αντιστοίχων τίτλων: ανεξάρτητες υποθέσεις, εκ των οποίων η κάθε μία πατάει πάνω σε κάποια τραυματική εμπειρία ή ψυχολογικό σύνδρομο του πελάτη, τα οποία ο Hiruko, βεβαίως, αντιλαμβάνεται, αλλά αφήνει τους αιτούντες να ανακαλύψουν μόνοι τους... αν θέλουν. (Χαρακτηριστικά παραδείγματα, τα "Writing" και "Lost Things".) Εντωμεταξύ, δεν λείπει και το "horror punch-line" βάσει του οποίου, η υπόθεση τελειώνει με κάποια αβεβαιότητα ή σκοτεινή νύξη.

Το σχέδιο είναι όμορφο και λειτουργικό, αν και ακολουθεί μάλλον πιο δυτική τεχνοτροπία στο panelling, πράγμα που ξενίζει λίγο στην αρχή (τουλάχιστον τον φανατικό αναγνώστη manga).

Αν κάτι με ενόχλησε, ήταν το γεγονός ότι, παρά το πλούσιο περιεχόμενο του τόμου σε υποθέσεις (και ένα αρκετά καλό cliffhanger στο τέλος, όπου ο Hiruko εκπλήσσεται για πρώτη φορά), επτά τον αριθμό, δεν υπάρχουν καν περαστικές αναφορές στο παρελθόν και την ιστορία του κεντρικού χαρακτήρα, πόσο μάλλον της κοπέλας που δουλεύει στο τεϊοποτείο. Βεβαίως, το preview υπόσχεται αυτό να διορθωθεί στον επόμενο τόμο.

Προσωπικά, η ατμόσφαιρα, το ύφος και το σχέδιο μου άρεσαν αρκετά και οι αμυδρές νύξεις και το cliffhanger μάλλον θα με παρακινήσουν να διαβάσω τη συνέχεια.