Writer: Toh Ubukata

Artist: Mami Itoh

Translation & Adaptation: Julia Rose

Italian Consultant: Anna Agostino

Retouch & Lettering: Anime Works

Editor: Frank Panone

Media Blasters Press

"A sin for him
Desire within
Fall in love with your deep dark sin"

Οι παραπάνω στίχοι, προέρχονται από το γνωστό κομμάτι των Nightwish, "She Is My Sin". Θα σας έδινα link για να δείτε και το video clip, αλλά οι Nightwish έχουν γίνει τόσο φραγκοφονιάδες που κυνηγάνε κάτι τέτοια και δεν είμαστε τώρα για περισσότερα μπλεξίματα. (Google is your friend...)

Σε περίπτωση, λοιπόν, που δεν το καταλάβατε, το θέμα μας σήμερα είναι η αμαρτία, στο γενικότερό της πλαίσιο και όχι αποκλειστικά αυτό για το οποίο μιλάει το κομμάτι, αν και θα ήθελα πολύ να ασχοληθώ με αυτό.

Η αμαρτία, που λέτε, ως έννοια, εμφανίστηκε σχεδόν ταυτόχρονα με τη θρησκεία -κάτι που, όσο κι αν φαίνεται έτσι, δεν είναι τυχαίο- και από τότε, όλοι οι πιστοί, όλων των θρησκειών, προσπαθούν να απαλλαχθούν από αυτή. Αυτό μπορεί να γίνει με πολλές μεθόδους (περισσότερα γι' αυτό παρακάτω), οφείλουμε, όμως, να αναγνωρίσουμε την ιδιοφυία του χριστιανισμού σε αυτό το ζήτημα, καθώς πιστοί χωρίς αμαρτίες θα σήμαινε εκκλησίες χωρίς πιστούς, δηλαδή no money. Στη χριστιανική θρησκεία, το ζήτημα αυτό λύθηκε πολύ απλά, εισάγοντας το κόλπο με το προπατορικό αμάρτημα, τη γνωστή αυτή ιστορία με το μήλο και το φίδι. Έτσι, ακόμη κι αν κάποιος πιστός υποστήριζε ότι έχει ζήσει ολόκληρη τη ζωή του σύμφωνα με τις αρχές του χριστιανισμού, η εκκλησία ερχόταν να του υπενθυμίσει ότι, ενώ μπορεί να ίσχυε αυτό και ο ίδιος να μην είχε κάνει αμαρτίες -μιλάμε για την εξωφρενική αυτή περίπτωση- θα έπρεπε να απαλλαχθεί από τα αμαρτήματα των προγόνων του και εάν και αυτοί δεν είχαν αμαρτήματα, έπρεπε να απαλλαχθεί από το αμάρτημα των πρωτόπλαστων, που "αποδεδειγμένα" υπήρχε.

Φτάνουμε, συνεπώς, στο καίριο ερώτημα, πώς μπορεί κανείς να απαλλαχθεί από τις αμαρτίες του, να καθαρίσει την ψυχή του από το πονηρό πνεύμα και να πάρει εισιτήριο για τον παράδεισο, όπου όλα είναι όμορφα, αγγελάκια πετούν χαρούμενα, όλοι δουλεύουν με Linux, ενώ όλες οι γυναίκες φοράνε κονκάρδες που γράφουν "yes, you may!" (courtesy of Mr. Aris Kotsis). Οι περισσότεροι πιστοί, εάν ρωτηθούν σχετικά, θα απαντήσουν ότι αυτό που χρειάζεται είναι προσευχή, νηστεία και, γενικά, εναρμόνιση με "τα της εκκλησίας" και η αλήθεια είναι πως δεν πέφτουν και πολύ έξω, απλά, συνήθως, παραλείπεται μια μικρή λεπτομέρεια, ικανή να κάνει τη διαφορά μεταξύ λύτρωσης και εγγυημένης λύτρωσης. Καλές οι προσευχές, καλές οι νηστείες και οι μετάνοιες, αλλά αν δεν πέσει ζεστό το παραδάκι, μην περιμένετε να πάτε "κατά πάνω", αλλά αρχίστε να συνηθίζετε την ιδέα της πολλής ζέστης.

Μην βιαστείτε να πείτε ότι αυτά είναι σημάδια των καιρών μας και ότι η κοινωνία έχει στραφεί προς το χρήμα, ξεχνώντας τις παλιές αξίες, γιατί εδώ μιλάμε για παραδόσεις πολλών χρόνων και δεν αναφέρομαι στο ότι οι εκκλησίες πάντοτε συγκέντρωναν πλούτο, αλλά ξεκάθαρα στο ότι "όποιος πληρώνει, εξαγοράζει τη συγχώρεσή του". Θα σας πρότεινα να διαβάσετε το αρθράκι της Wikipedia έτσι κι αλλιώς, γιατί εκτός από το ότι θα σας κάνει καλό (και ξέρετε πόσο ενδιαφέρομαι για σας), θα σας βάλει στο κλίμα του PILGRIM JÄGER, καθώς αυτό διαδραματίζεται στη μεσαιωνική Ιταλία.

Όποιος έχει διαβάσει κάτι για την περίοδο εκείνη (16ος Αιώνας), θα γνωρίζει ότι η εκκλησία κατείχε, ίσως, τον πρωτεύοντα ρόλο στις ζωές των απλών ανθρώπων, φτάνοντας σε σημείο να τους ασκεί περισσότερο έλεγχο από το κράτος, το οποίο, με τη σειρά του, βρισκόταν σε μια διαρκή διαμάχη με τον κλήρο, φυσικά για το χρήμα και την εξουσία. Ξεναγοί μας σε όλο αυτό το κλίμα διαφθοράς και φόβου (όπως και αν το δει κανείς, το να ξυπνάς κάθε πρωί με το άγχος μη σε κατηγορήσει ο γείτονας για μαγεία -κάτι που σίγουρα σήμαινε κάψιμο στην πλατεία του χωριού- δεν είναι και ότι καλύτερο), είναι δυο νεαρές γυναίκες, η Adele Nahashid και η Karin Atlantic, οι οποίες, λόγω της διαφορετικότητάς τους, είναι αναγκασμένες να προσπαθούν να επιβιώσουν λίγο περισσότερο από τον απλό κόσμο. Παρακαλώ, να κοπούν τα πονηρά χαμόγελα - δεν είναι yuri. Όταν λέμε "διαφορετικότητα", εννοούμε άλλα πράγματα και θα έπρεπε να ντρέπεστε που σκεφτήκατε κάτι τέτοιο - μα καλά, δεν ψιλιαστήκατε τίποτα από το εξώφυλλο; Δεν θέλω να σας κάνω spoilers, γι' αυτό θα σας πω μόνο ότι στο PILGRIM JÄGER θα βρείτε πολλή δράση, παραθρησκευτικό μυστήριο, συνομωσίες, δολοπλοκίες και μπόλικο αίμα, ταυτόχρονα με πολύ πιστότητα στην Ιστορία.

Ειδικά για αυτό το τελευταίο, ο Ubukata παίρνει από μένα έξτρα βαθμούς, γιατί μπορεί να γράφει για υπερφυσικά πράγματα, το κάνει, όμως, με σεβασμό στην Ιστορία της περιόδου, κάνοντας ειδική αναφορά κάθε φορά που αλλάζει κάτι, ενώ θα μπορούσε εξαρχής να έχει καταφύγει στην εύκολη λύση του "in a galaxy far far away...". Μου άρεσε ιδιαίτερα το γεγονός ότι, ανάμεσα στα κεφάλαια του manga, παρεμβάλλονται κείμενα, τα οποία εξηγούν πολλά πράγματα για τα όσα αναφέρονται, αλλά είναι γραμμένα με τέτοιον τρόπο, που νομίζεις ότι είναι μέρος της ιστορίας και όχι κάτι συμπληρωματικό.

Το σχέδιο του Itoh δεν είναι απλά ένα μέσο για να ειπωθεί μια ιστορία, δεν εξυπηρετεί απλά το σκοπό του, αλλά συμβάλλει αποφασιστικά στη γενικότερη ατμόσφαιρα και φέρνει τον αναγνώστη ακόμη πιο κοντά στην ιστορία. Τα panels του είναι πολύ όμορφα στημένα, με σελίδες άλλοτε συμμετρικές, άλλοτε ασύμμετρες, ενώ η χρήση ολοσέλιδων panels δε γίνεται απλά για να γεμίσει σελίδες, αλλά γιατί πραγματικά ενισχύουν την αφήγηση.

Προσωπικά, θα το έβαζα στα must-buy.