Writer/Artist/Letterer: Megan Rose Gedris

Platinum Studios

Αν και γενικότερα θεωρούμαι απαισιόδοξος άνθρωπος (και κατηγορούμαι συχνά για αυτό), σε ελάχιστες περιπτώσεις, προτιμώ να κοιτάω στη θετική πλευρά των πραγμάτων. Μη φανταστείτε ότι το κάνω, βέβαια, στην καθημερινή μου ρουτίνα, χαμογελώντας, όταν, για παράδειγμα, χάνω τα κλειδιά μου ή τα υδραυλικά του σπιτιού μου χαλάνε για εκατοστή φορά. Προτιμώ να εξασκώ την υπερτιμημένη και, κατά τη γνώμη μου, άσκοπη τέχνη της αισιοδοξίας, σε πιο σπάνιες και ακραίες περιπτώσεις.

Αν, για παράδειγμα, έρθει το τέλος του κόσμου, θέλω να πιστεύω ότι κάμποσες από τις φίλες και γνωστές μου θα έρθουν σε μένα για μια τελευταία νύχτα ακολασίας. Αυτό είναι αρκετά χαρακτηριστικό της όποιας αισιοδοξίας μου. Επίσης, θέλω να πιστεύω ότι, αν ποτέ απαχθώ από εξωγήινους, αυτοί δε θα είναι μικρά πράσινα ανθρωπάκια που θα μου βάλουν διάφορα μεταλλικά και παγωμένα πράγματα στον κώλο, αλλά κάποια διαγαλακτικά μωρά από έναν μακρινό πλανήτη, ο οποίος ξέμεινε από αρσενικά και χρειάζεται επειγόντως μια σωτηρία, με τον πατροπαράδοτο τρόπο. (Βλέπετε, ενώ τα συγκεκριμένα μωρά είναι πανέμορφα, δεν είναι και τόσο έξυπνα για να έχουν φτάσει στο επίπεδο της κλωνοποίησης.)

Αν και όλα είναι έτοιμα από πλευράς μου (έχω προετοιμαστεί ψυχολογικά για την εν λόγω διαγαλακτική μετακόμιση - έχω φτιάξει και βαλίτσα για ζέστη ή κρύο), τα μωρά έχουν μάλλον αργήσει. Για το λόγο αυτό, δε χάνω ευκαιρία να πιάσω στα χέρια μου οτιδήποτε μπορεί να συντηρήσει το μύθο αυτό στο κεφάλι μου. Κάπως έτσι σκεφτόμενος, πήρα και το I WAS KIDNAPPED BY LESBIAN PIRATES FROM OUTER SPACE, παρ' όλο που ήμουν σίγουρος ότι δε θα μου γέμιζε και πολύ το μάτι (no pun intended).

Από την άλλη, το (από δω και πέρα) LESBIAN PIRATES διέθετε και κάποιες περγαμηνές. Πρόκειται για το φιναλίστ του 2006 στο διαγωνισμό "The Comic Book Challenge" της Platinum Studios. Εντάξει, δεν είναι και εγγύηση ποιότητας, αλλά, σε συνδυασμό με τη χαμηλή τιμή του και τον πιασάρικο τίτλο, με έψησε. Αφού, όμως, το διάβασα (και δύο φορές, μάλιστα, για την ανάγκη του review), άρχισα να ανησυχώ για το επίπεδο των υπόλοιπων comics, που κρίθηκαν χειρότερα από αυτό!

Το LESBIAN PIRATES είναι, στην καλύτερη περίπτωση, ένα μέτριο comic. Η ιστορία είναι ψιλοβλαμμένη και το σχέδιο κυμαίνεται από μέτριο έως κακό. Μια νεαρή κοπέλα απάγεται ένα βράδυ από εξωγήινες λεσβίες πειρατές, λιποθυμά κανα-δυό φορές, γλιτώνει το βιασμό και τα διάφορα πειράματα και πιάνει σουρεαλιστικές συζητήσεις με το πλήρωμα του διαστημοπλοίου. Το σενάριο της Megan Rose Gedris είναι απλά ανεκτό, ενώ το σχέδιό της, έτσι κι έτσι. Επιπλέον, οι διάλογοι είναι, κατά κανόνα, αφελείς, με τις εκφράσεις "Oh, my", "Golly" κ.τ.λ. να παίζουν κάθε δυο σελίδες.

OK, λοιπόν, είναι ένα ακόμη κακό comic. Αλλά γιατί τόσος καημός να του κάνω review; Τόσο πολύ ξεμείναμε από reviewable items που βάζουμε ότι να 'ναι; Ε, λοιπόν, το LESBIAN PIRATES είναι κάτι παραπάνω - και το οφείλει σε ένα απλό, αλλά σημαντικό, γεγονός: δεν παίρνει καθόλου (μα καθόλου) στα σοβαρά τον εαυτό του.

Όλη η αφέλεια, οι cheesy ατάκες και οι επιτηδευμένοι διάλογοι, βρίσκονται στις σελίδες του για αυτόν ακριβώς το λόγο. Για λόγους που δεν μπορώ ακόμη να εξηγήσω (ίσως να φταίει η προαναφερθείσα εκλεκτική αισιοδοξία μου), όσο, σελίδα με τη σελίδα, το comic γινόταν χειρότερο, τόσο περισσότερο χαμογελούσα, αναλογιζόμενος "να κάποια που δεν παίρνει καθόλου στα σοβαρά το έργο της".

Δε ξέρω για εσάς, αλλά, στα δικά μου κιτάπια, αυτό είναι ένα εξαιρετικό προσόν για κάθε άνθρωπο ή έργο. Για το λόγο αυτό, μάλλον, ευχαριστήθηκα το συγκεκριμένο comic περισσότερο απ' ότι του άξιζε. Αρκετά από τα αστεία που συνάντησα στις σελίδες του, μου άρεσαν, αν και, σε άλλα, απλά στράβωνα το μούτρο μου, θεωρώντας τα λίγο "καμένα".

Μου φαίνεται, λοιπόν, πως το μόνο που μπορεί κανείς να κερδίσει από το LESBIAN PIRATES δεν είναι ούτε δράση, καλό storyline και όμορφο σχέδιο, ούτε καν λίγο οφθαλμόλουτρο (θυμηθείτε - το γράφει γυναίκα), αλλά ένα καλό σεμινάριο για το πώς να μην παίρνεις στα σοβαρά τον εαυτό σου. Ακόμη, όμως, και με αυτή τη λογική να υπερισχύει, δεν είναι δυνατό να παραβλέψεις τις μεγάλες αδυναμίες του, σε πλοκή και σχέδιο. Η ίδια η δημιουργός, όμως, είναι αυτή που το παραδέχεται πρώτη, με αστεία που δεν πρόκειται να προδώσω σε αυτό το review.

Σίγουρα, το LESBIAN PIRATES δεν πρόκειται να ξεχωρίσει ανάμεσα σε καλά ή μέτρια έργα, ωστόσο, θα αναδειχθεί ανάμεσα στα κακά, λόγω του ότι φωνάζει από μόνο του: "Δεν είμαι καλό, αλλά το απολαμβάνω και γελάω με τα χάλια μου!"