Writer/Artist: Dave Sim

Designer/Digital Production/Research Assistant: Sandeep Atwal

Aardvark-Vanaheim

Το ότι ο Dave Sim είναι αυτό που λέμε "ανήσυχο πνεύμα", είναι γνωστό, πιστεύω, σε όλους όσους έχουν προσεγγίσει το έργο ζωής του, CEREBUS. Μέσα στα 300 τεύχη της σειράς, ο Sim επαναπροσδιόρισε αρκετές φορές τον καλλιτεχνικό του εαυτό, με άμεσο αντίκτυπο στο ίδιο το τελικό προϊόν την γόνιμης φαντασίας του. Κέρδισε πολλούς φίλους, πολλούς περισσότερους εχθρούς ή/και αντιπάλους, ενώ δεν έλαβε ποτέ τα εύσημα που του αξίζουν για τον άθλο της ολοκλήρωσης ενός maxi-series 300 τευχών, από την comics community (τόσο από τους συναδέλφους του, όσο και από τους απλούς αναγνώστες).

Τα αίτια για αυτό το "χαντάκωμα", είναι πολύ εύκολο να εντοπιστούν. Αδιαμφισβήτητα, μεγάλο ρόλο έπαιξε η κόντρα του με το COMICS JOURNAL , αλλά η αλήθεια είναι πως αυτή, από μόνη της, δεν αρκούσε. Ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Dave Sim, δεν ήταν άλλος από τον ίδιο του τον εαυτό, ή ακόμη πιο συγκριμένα, από τις απόψεις του για τον φεμινισμό, τις οποίες ουδέποτε δίστασε να δημοσιοποιήσει, παρά το γεγονός ότι κρίνονται ως (στην καλύτερη) unpopular, ή ακόμη και (στην χειρότερη) politically incorrect, στιγματίζοντας τον ως μισογύνη, με τον ίδιο να διαμαρτύρεται για τον χαρακτηρισμό που, λανθασμένα κατά τη γνώμη του, του αποδόθηκε.

Τέλος πάντων, δεν βρίσκομαι εδώ για να κάνω τον δικηγόρο του Sim (ειλικρινά, η υπόθεση απαιτεί τρομερό research και δεν έχω τον απαιτούμενο χρόνο), αλλά για να σας παρουσιάσω το νέο του πόνημα, που σηματοδοτεί την καλλιτεχνική του επιστροφή, μετά από μια πενταετή -αισθητή- απουσία. Όποια και αν είναι η γνώμη σας για τον άνθρωπο Dave Sim, το γεγονός ότι ένας στυλοβάτης της ανεξάρτητης σκηνής επιστρέφει δυναμικά, είναι από μόνο του σημαντικό. Και εννοούμε πραγματικά σημαντικό, όχι event-άκι για να περνάει ή ώρα (FINAL*γκουχ*CRISIS... SECRET*γκουχ*INVASION).

Όπως έλεγα στην αρχή, λοιπόν, ο Dave Sim, όντας διαρκώς καλλιτεχνικά ανήσυχος, δεν διστάζει να το αποδείξει, για ακόμη μια φορά. Όποια και αν ήταν τα expectations μου για το GLAMOURPUSS, το comic τελικά μου "βγήκε από τα αριστερά", σαν μηχανάκι τη νύχτα στην παραλιακή, που δεν το βλέπεις στους καθρέφτες. Απαιτούνται γρήγοροι ελιγμοί...

Πρώτα από όλα, το GLAMOURPUSS, δεν είναι "κανονικό" comic. Αποτελείται από σχεδιασμένα panels, με word balloons, τα οποία, όμως, δεν αφηγούνται μια ιστορία, αν και στο ενδιάμεσο παρεμβάλλεται μια. Μπερδευτήκατε;

Το project αυτό ξεκίνησε, πολύ απλά, από την επιθυμία του Sim να σχεδιάσει "cute, teenaged girls in my best Al Williamson photo-realism style", όπως αναφέρει ο ίδιος. Αυτό και μόνο - δεν υπάρχει κάτι βαθύτερο! Τις σελίδες του comic καταλαμβάνουν σχέδια μοντέλων, "ξεσηκωμένα" από περιοδικά μόδας, ή αναπαραγωγές του κλασσικού comic strip του Alex Raymond, RIP KIRBY. Παράλληλα, τα captions αφηγούνται τα κίνητρα του Sim, που τον οδήγησαν στη δημιουργία του GALMOURPUSS, τεχνικές λεπτομέρειες, τις απόψεις του για τους cartoonists που χρησιμοποιούσαν τον φωτορεαλισμό, και διάφορα άλλα. Με λίγα λόγια, ένα essay σε μορφή comic.

Ωραία όλα αυτά, αλλά, στην πραγματικότητα, δεν αφηγούνται κάποια ιστορία, γεγονός που το αναγνωρίζει και ο ίδιος ο Sim. Να, λοιπόν, και η Glamourpuss, ένα μοντέλο που δέχεται μια super-hero style πνευματική αφύπνιση, αναγνωρίζοντας ότι υπάρχουν περισσότερα στη ζωή, besides looking really, really good, που θα έλεγε και ο Zoolander. Εδώ είναι το σημείο, που ο Sim εξασκεί την ισοπεδωτική του σάτιρα στο κόσμο της μόδας και των περιοδικών που την προωθούν. Η σάτιρα δεν περιορίζεται μόνο σε αυτό το ιντερλούδιο, αλλά συνεχίζεται και στις τελευταίες σελίδες του τεύχους, προσφέροντας δίαιτα με cream-filled cupcakes, dating guide και, φυσικά, συμβουλές ψυχοθεραπευτή. Ομολογώ ότι αυτό ήταν το λιγότερο ενδιαφέρον τμήμα του comic. Πράγματι, δεν πιστεύω ότι υπάρχουν πολλά που να μπορούν να σατιριστούν στα περιοδικά μόδας, τα καταφέρνουν μια χαρά και μόνα τους. Αρκεί ένας νοήμων άνθρωπος να ξεφυλλίσει ένα από αυτά και θα νιώσει τη ρηχότητα να του δίνει σφαλιάρες. (Το ίδιο, φυσικά, ισχύει και για αντίστοιχα αντρικά αντρικά περιοδικά - Hello, MEN'S HEALTH! Τί; Δεν είναι περιοδικό μόδας; Σαφώς, αλλά προωθεί με τον ίδιο τρόπο παρόμοια πρότυπα εμφάνισης και συμπεριφοράς... But I digress...) Επίσης, ο ίδιος ο δημιουργός έχει δώσει πολύ καλύτερα δείγματα σάτιρας στο παρελθόν, αλλά, όπως παραδέχεται και ο ίδιος, αυτό ήταν το δημιουργικό μέρος που τον δυσκόλεψε περισσότερο. Ίσως επειδή δεν είχε πολλά να πει...

Όσο για τις ικανότητες του Sim στο σενάριο και το σχέδιο, αυτές είναι δεδομένες. Ο φωτορεαλισμός του έχει να δώσει πολλά μαθήματα σε hot σχεδιαστές όπως Cassaday, Hitch και Land, όντας κατά πολύ ανώτερος, ενώ η γραφή του παραμένει οξυδερκής, πνευματώδης και, κατά μια έννοια, "υπνωτιστική".

Ο Dave Sim είναι ένας δημιουργός, που δεν έχει την ανάγκη να αποδείξει τίποτα. Απλά, κάνει το κέφι του, για τον εαυτό του και για όσους τυχαίνει να ενδιαφέρονται. Το "τρία-σε-ένα" πακέτο με superhero parody, haut couture fashion magazine parody, study in photo-realism, απευθύνεται σε ένα ιδιαίτερα περιορισμένο κοινό - τους fans του Sim και όσους την ψάχνουν με το παρελθόν του Μέσου. Προσωπικά, ανήκω και στις δυο κατηγορίες, με τον έναν ή το άλλο τρόπο. Όσο για εσάς, αν βρείτε το θάρρος να εισέλθετε, πολύ απλά, καθίστε αναπαυτικά.

Και ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα.