Writer: Yasuko Kobayashi

Artist: Kazasa Sumita

Colorist: Blond

Lettering: Troy Peteri

Design: Chaz Riggs

Image Comics (Top Cow)

Όταν μια εταιρία -οποιαδήποτε εταιρία- έχει ένα επιτυχημένο προϊόν, ασφαλώς και θα φροντίσει να το προωθήσει και να το εκμεταλλευτεί στο μέγιστο βαθμό, προκειμένου να βγάλει από αυτό το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος. Κάποια στιγμή, όπως είναι φυσικό, το ενδιαφέρον για αυτό το προϊόν μπορεί να μειωθεί, κάτι που συνεπάγεται και μείωση των κερδών της εταιρείας, και σε αυτή την περίπτωση, οι υπερ-μάνατζερ καλούνται να βρουν τρόπους ώστε να αναθερμάνουν το ενδιαφέρον του κοινού για το προϊόν, ή αν αυτό πλέον δεν γίνεται, να σκεφτούν ποιος θα είναι ο "διάδοχος", το επόμενο προϊόν, δηλαδή, που θα φέρει χρήμα στα ταμεία.

Το πιο τρανταχτό παράδειγμα που μπορώ να σκεφτώ, αυτή τη στιγμή, είναι το THE NIGHTMARE BEFORE CHRISTMAS, ένα franchise το οποίο ξεκίνησε, πριν 15 χρόνια, ως μια ταινία και συνεχίζει ακάθεκτο να παράγει χρήματα, λες και εμφανίστηκε χτες. Πραγματικά, έχει γεμίσει ο τόπος από κολοκύθες, το dvd της ταινίας έχει βγει δεν ξέρω κι εγώ σε πόσες επανεκδόσεις και κάθε φορά πουλάει σαν τρελό, ενώ πρόσφατα είχαμε και την τρισδιάστατη μεταφορά της ταινίας.

Κάτι ανάλογο, αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα, έγινε και με το WITCHBLADE, τη ναυαρχίδα της Top Cow και πνευματικό παιδί των Marc Silvestri και David Wohl, το οποίο πρωτοείδε τα ράφια των καταστημάτων το 1995 και συνεχίζει ακάθεκτο να κυκλοφορεί μέχρι και σήμερα. Όπως ήταν αναμενόμενο, η εταιρεία δεν αρκέστηκε στην επιτυχία του comic, με αποτέλεσμα, το 2001, να δημιουργηθεί και τηλεοπτική σειρά (δεν ξέρω πόσοι τη θυμάστε, εγώ πάντως κάνω μεγάλες προσπάθειες να την ξεχάσω), η οποία, όμως, δεν απέδωσε τα προσδοκώμενα.

Μερικά χρόνια αργότερα, η Top Cow συνεργάζεται με το Studio Gonzo και το WITCHBLADE γίνεται anime (κατά την προσωπική μου άποψη, αυτή ήταν μια μαύρη σελίδα στην ιστορία του Studio Gonzo, αλλά τέλος πάντων), το οποίο, μάλιστα, κυκλοφόρησε και με αγγλικό dub και προβλήθηκε φέτος στην Αμερικανική καλωδιακή τηλεόραση. Σχεδόν ταυτόχρονα με το anime, κυκλοφόρησε και το manga (κανονικό manga - όχι από καμιά... Σβετλάνα), το οποίο δεν είχε καμία σχέση με το anime (το οποίο, επίσης, δεν είχε καμία σχέση με το κανονικό WITCHBLADE), παρά μόνο σε ότι αφορά στο artifact, το οποίο μεταμορφώνει μια, περίπου, φυσιολογική γυναίκα, σε ερεθισμένη (για να μην πω κάτι άλλο) κυνηγό δαιμόνων.

Φαίνεται ότι το manga δεν είχε την απήχηση που περίμενε η Top Cow στην Αμερική, γι' αυτό και συγκλήθηκε επείγουσα συνάντηση, στην οποία έλαβαν μέρος όλοι οι αστεράτοι managers και μετά από ώρες brainstorming και πισόπλατων μαχαιρωμάτων, κατέληξαν στο εξής σχέδιο: Οι αναγνώστες δεν ήταν εξοικειωμένοι με τα manga, με τον τρόπο ανάγνωσης που είναι ανάποδα, με το γεγονός ότι είναι ασπρόμαυρα, με το format κ.λπ., επομένως, κάπως θα έπρεπε να το φέρουν πιο κοντά σε αυτό που είχαν συνηθίσει. Με σύνθημα λοιπόν, "flip, paint, break, sale", επανακυκλοφόρησε το WITCHBLADE TAKERU, υπό μορφή μηνιαίων τευχών, με τα panels του να έχουν, πλέον, δυτικό προσανατολισμό και "φυσικά" έγχρωμο, ώστε τα πιτσιρίκια που διάβαζαν WITCHBLADE να βλέπουν χρωματιστά τα βυζάκια της Takeru και να χαίρονται.

Takeru; Ποιά είναι αυτή; Λογική η απορία σας, αν έχετε διαβάσει μόνο την κανονική σειρά και δεν έχετε δει καθόλου το manga, αλλά, όπως ήδη είπα, το manga δεν έχει καμία σχέση με το anime, που δεν έχει καμία σχέση με την σειρά, και, αν μου επιτρέπεται, τίποτε από όλα αυτά δεν έχει καμία σχέση με οτιδήποτε ενδιαφέρον, πέρα από τα βυζάκια της εκάστοτε Witchblade (είναι και πολλές, πανάθεμά τες). Η Takeru, λοιπόν, είναι μια τυπική μαθήτρια (μπορεί να ξεκίνησε από δυτικό comic, αλλά manga χωρίς μαθήτρια, ε, δεν γίνεται), όπως όλες οι μαθήτριες που μεγαλώνουν από καλόγριες σε ένα βουδιστικό ναό, βαδίζει πάντα στον ίσιο δρόμο και μαλώνει τις συμμαθήτριές της, όταν μαθαίνει ότι κάνουν σεξ, καθώς είναι γνωστό ότι ο Βούδας θα τις τιμωρήσει. (Editor's Note: Ναι, καλά, άλλη δουλειά δεν είχε ο Βούδας...)

Το γεγονός, όμως, ότι κάθε βράδυ, η Takeru βασανίζεται από τον ίδιο εφιάλτη, δεν έχει καμία σχέση με το ότι δεν κάνει σεξ, όπως οι συμμαθήτριές της (αυτό θα έλεγαν οι κακές γλώσσες), αλλά με το ότι, στην πραγματικότητα, ο ναός στον οποίο μεγαλώνει είναι το μέρος όπου φυλάσσεται το γάντι-βιάγκρα και η ίδια προορίζεται για να το χρησιμοποιήσει. Οι ενήλικοι αναγνώστες, μπορούν να δουν την εικόνα που ακολουθεί και να πάρουν μια γεύση για τα όνειρα που βλέπει η μικρή μαθήτρια - οι υπόλοιποι, να κλείσουν τα μάτια τους, παρακαλώ. Από εκεί και πέρα, τα πράγματα είναι λίγο πολύ προβλέψιμα, κάτι θα γίνει, η Takeru θα πάρει το γάντι, η libidο της θα ξεχειλίσει, θα σφάξει μερικά καλαμαροχτάποδα, θα βρεθεί ένας τύπος... Το τυπικό Witchblade story, με λίγα λόγια.

Ο μόνος λόγος να προτιμήσετε να πάρετε αυτό το manga και όχι να κάψετε απλά τα λεφτά σας τελετουργικά, είναι το σχέδιο του Sumita, το οποίο έχει αρκετά υψηλό porn value και ευτυχώς που η Top Cow πείστηκε να μη λογοκρίνει τον τίτλο, όταν εκδόθηκε στα αγγλικά. Εγώ, πάντως, αν έπρεπε ντε και καλά να το πάρω, θα προτιμούσα την original έκδοση, που ήταν κανονικό manga, τουλάχιστον. Μεταξύ μας, υπάρχουν καλύτερα πράγματα να αγοράσει κανείς. Πολλά πράγματα... Πολύ καλύτερα...

Μπορεί η ταινία να είναι καλή...