Writer/Artist: Alex Robinson

Top Shelf

Το πρώτο comic του Alex Robinson, το καταπληκτικό BOX OFFICE POISON, ήταν μεγαλύτερο από 600 σελίδες. Ακόλούθησε το εξαιρετικό TRICKED, που ήταν και αυτό αρκετά χορταστικό, αφού ξεπερνούσε τις 300 σελίδες. Με το TOO COOL TO BE FORGOTTEN, ο Robinson μοιάζει να δημιουργεί την παράδοση να έχει το κάθε (σημαντικό) comic του τις μισές σελίδες σε σχέση με το αμέσως προηγούμενο...

Ο Andy Wicks βρίσκεται κάπου στην τέταρτη δεκαετία της ζωής του και κάνει -φιλότιμες μεν, ανεπιτυχείς δε- προσπάθειες να κόψει το τσιγάρο. Έχοντας δοκιμάσει σχεδόν κάθε γνωστή μέθοδο, θα πειστεί από τη σύζυγο του να δοκιμάσει και την ύπνωση, αν και δε δείχνει να την εμπιστεύεται ιδιαίτερα. Η ύπνωση, όμως, θα έχει περίεργα αποτελέσματα, αφού όταν ξυπνήσει, θα βρεθεί στην εφηβεία του και συγκεκριμένα στο λύκειο όπου φοιτούσε. Οι παλιοί του συμμαθητές, τους οποίους θυμάται ακόμη, είναι όλοι εκεί, μαζί με άλλους, που νόμιζε πως είχε ξεχάσει. Ο σημερινός Andy θα έχει την ευκαιρία να ξαναζήσει την εφηβεία του και δε θα καταφέρει να αντισταθεί στον πειρασμό να την αλλάξει λίγο, ελπίζοντας πως σύντομα θα επιστρέψει στην "πραγματική" του ζωή και θα έχει απαλλαγεί και από την ανάγκη του καπνίσματος.

Όπως βλέπει εύκολα κανείς, η κεντρική ιδέα δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας (εννοώ την επιστροφή στην εφηβεία και όχι την απόπειρα του να κόψει κάποιος το κάπνισμα με την βοήθεια υπνωτίστριας), οπότε και ο Robinson, αν και προσφέρει κάποιες ιδιαίτερα πρωτότυπες και ενδιαφέρουσες ιδέες και συμπεράσματα, δεν καταφέρνει να αποφύγει εντελώς τα κλισέ. Πιθανότατα το συνειδητοποιεί και ο ίδιος αυτό και, εν μέρει, απολογείται, όταν βάζει ένα χαρακτήρα "κλειδί" για την πλοκή να λέει πως "είναι μια τρομερή ειρωνεία της ζωής το ότι οι βαθύτερες αλήθειες δεν μπορούν να εκφραστούν χωρίς να πέσει κανείς σε κλισέ".

Τεχνικά, ο Robinson, όπως και στα προηγούμενα comics του, "παίζει" με το ρυθμό ανάμεσα στα panels, το layout των σελίδων, τον τρόπο που χρησιμοποιεί το μαύρο μέσα στα καρέ και το ρόλο που παίζουν τα γράμματα μέσα στις εικόνες ή σχηματίζοντας τες. Παράλληλα, ένα αρκετά ενδιαφέρον τρικ που χρησιμοποιεί, είναι πως ο Andy απεικονίζεται άλλοτε με το προσωπο του έφηβου και άλλοτε με αυτό του άντρα κοντά στα σαράντα, ενώ τουλάχιστον χαριτωμένη πρέπει να θεωρηθεί μια υποσημείωση που βρίσκεται στην τελευταία σελίδα του comic, η οποία, όμως, αποκαλύπτει και ένα μεγάλο μέρος της εξέλιξης της ιστορίας.

Το TOO COOL TO BE FORGOTTEN είναι η "πραγματική" νέα δουλειά του Alex Robinson, μετά τα BOX OFFICE POISON και TRICKED. Ο χαρακτηρισμός αυτός δεν θα μπορούσε να αποδοθεί στο συντομότατο silent fantasy, LOWER REGIONS, το οποίο δημιουργήθηκε, μάλλον, περισσότερο για τη διασκέδαση του δημιουργού, παρά για αυτή του αναγνώστη. (Κάτι που, θεωρητικά, μπορεί και να μην είναι τόσο κακό, αλλά έλα που οι προσδοκίες του αναγνώστη είναι άτιμο πράγμα και όταν δεν ικανοποιούνται προκαλούν απογοήτευση...)

Η ύπαρξη αρκετών κλισέ με απογοήτευσε αρκετά και κάποιες φορές είδα το ενδιαφέρον μου να χάνεται, κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης. Ο Robinson, όμως, είναι ένας ευφυής δημιουργός, που έχει ενδιαφέροντα πράγματα να πει, και όταν το κάνει, καταφέρνει να κερδίζει τον αναγνώστη. Ενώ, λοιπόν, διαβάζοντας το comic, δεν ενθουσιάστηκα, συνειδητοποιώ πως με κερδίζει, όσο περισσότερο το φέρνω στο μυαλό μου, ή παρατηρόντας ξανά κάποιες μικρές -ή μεγάλες- λεπτομέρειες.

Έτσι, αν και περίμενα κάτι καλύτερο από τον κύριο Robinson, δε θα μπορούσα (παρά τις υψηλές μου προσδοκίες) να χαρακτηρίσω το TOO COOL TO BE FORGOTTEN ως "απογοήτευση", αλλά ως μια πολύ ενδιαφέρουσα κυκλοφορία, που αξίζει να διαβάσει κανείς.