Writers: Jessica Abel & Gabe Sora

Artist: Warren Pleece

Colorist: Hilary Sycamore

First Second

Ο νεαρός Dave είναι βρίσκεται σε ένα εργασιακό αδιέξοδο, από το οποίο είναι αδύνατο να ξεφύγει. Καταδικασμένος να κάνει την νυχτερινή βάρδια, σε ένα κατάστημα σαν τα δικά μας δημοφιλή ψιλικατζίδικα, το οποίο έχει αναρτημένο στην πόρτα την ταμπέλα που αναγράφει "Open", επί εικοσιτετραώρου βάσεως. Ο νεαρός φίλος μας κάθεται πίσω από τον πάγκο, απαντώντας σε ερωτήσεις πελατών, που μπορούν να χαρακτηρίσουν από αδιάφορες, έως -άθελα τους- ρητορικές...

Γιατί, όμως, δεν παραιτείται, να πάει να βρει την τύχη του αλλού; Μακάρι να μπορούσε! Ο εργοδότης του, ο Radu, δεν είναι από τα συνηθισμένα αφεντικά. Το πλήρες όνομα του είναι το, πολύ εντυπωσιακό, Lord Radu Arisztidescu, με καταγωγή από τη Γηραιά Ήπειρο, ενώ κατέχει και μια περίοπτη θέση μεταξύ των vampire lords. Ο Dave ήταν και αυτός ανάμεσα στα θύματα του, με τον Radu να τον μετατρέπει σε πλάσμα της νύχτας, αποκλειστικά και μόνο για να καλύψει την δύσκολη θέση της νυκτερινής βάρδιας. Μια θέση δίχως τη δυνατότητα συνταξιοδότησης.

Παρά τη δραματική αυτή αλλαγή στη ζωή του, ο Dave δε μεταμορφώνεται σε αιμοδιψή vampire, ακολουθώντας μια ολίγον τι vegan λογική στην διατροφή του. Δεν πίνει ποτέ φρέσκο αίμα από τρυφερά και άτυχα λαιμουδάκια, αλλά μόνο εμφιαλωμένο πλάσμα, το οποίο φροντίζει και προμηθεύεται. Με λίγα λόγια, αν και vampire, ο πρωταγωνιστής παραμένει ένας lovable loser.

Τo προφανές κοινωνικό σχόλιο -οι εργοδότες που ρουφάνε το αίμα- δεν είναι αυτό που βρίσκεται στο επίκεντρο του σεναρίου, αν και με αυτό τον τρόπο απομυθοποιεί πλήρως τους vampires, εισάγοντας μια καθαρά καπιταλιστική λογική στο όλο lore τους. Η τροπή που θα λάβει αυτό το graphic novel, φανερώνεται με την είσοδο της Rosa στο μαγαζί, αλλά και στη ζωή του Dave. Ο φίλος μας, κεραυνοβολημένος με το που είδε τη νεαρή goth Μεξικάνα, είναι πρόθυμος να κάνει πολλά για να καταφέρει να κερδίσει την εύνοια της, και μαζί με αυτή, να διαβεί το κατώφλι προς το κέντρο της καρδιάς της.

Ρομαντζάδα με πρωταγωνιστές early 20's ανθρώπους και vampires, με το ενδιαφέρον να μην εξαντλείται στο σχετικό twist γύρω από τα undead creatures of the night. Οι χαρακτήρες είναι αληθοφανείς και συμπαθητικοί, όσοι από αυτούς καλούνται να αναλάβουν αυτό τον ρόλο, αν και δεν πρωτοτυπούν στα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των προσωπικοτήτων που φέρουν. Ο κολλητός του Dave, Jerome, είναι και αυτός vampire, με ακριβώς αντίθετη κοσμοθεωρία γύρω από αυτή την πλευρά της ύπαρξης του, σε σχέση με το Dave, ενώ ο non-vampire συγκάτοικος του, Carl, είναι η φωνή της λογικής. Φυσικά, στην πορεία προς την κατάκτηση της Rosa, θα βρεθεί ο αντίζηλος, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον hyper-cool, rich boy vampire -και μάλιστα surfer- Wes. Τέλος, ο Radu, μοιάζει πολλές φορές με καρικατούρα του σύγχρονου καπιταλιστή, εκτός όταν τα μάτια του κοκκινίζουν, οπότε είναι φανερό that this guy means business!

Όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να είχαν βγει στο χαρτί με smart-ass διαλόγους και χαρακτήρες γεμάτους self-awareness για την "άλλη" φύση τους, με έντονη δόση "δήθεν" να διακατέχει το όλο εγχείρημα. Ευτυχώς, οι συγγραφείς επέλεξαν μια πιο down to earth προσέγγιση, με την "ιδιαίτερη" κατάσταση του Dave, να είναι το εμπόδιο που τον εμποδίζει να πλησιάσει την Rosa, αφού αρνείται να της αποκαλύψει την πλήρη φύση του. Πολλές φορές, χρησιμοποιείται ως comedic relief, παίζοντας με τα cliché που βαραίνουν το fiction αυτού του είδους, τα οποία, υποθέτω, σας είναι λίγο-πολύ γνωστά. Το βάρος πέφτει στο love story, με τις καθιερωμένες ανατροπές "τώρα την έχει - τώρα την χάνει", ενώ στα θετικά καταλογίζω και την anti-Hollywood κατάληξη της ιστορίας. Ως κερασάκι στην τούρτα, λαμβάνει θέση η σατιρική διάθεση απέναντι στην goth κουλτούρα, όπως αυτή εκφράζεται από regular guys and gals, που την έχουν δει bloodsuckers. Μπηχτές are fun!

Από σχεδιαστικής άποψης, ο Warren Pleece χρησιμοποιεί, τις περισσότερες φορές, 6 με 9 panels ανά σελίδα, εξιστορώντας μια ιστορία πλούσια σε διαλόγους, αλλά φτωχή σε δράση. Δεν γεμίζει τις σελίδες με λεπτομέρειες, παραμένει απλός, σχεδιάζει, όμως, με αυτή τη λογική, λειτουργικά backgrounds, τοποθετώντας τους χαρακτήρες σε αρκετά πειστικά διαμορφωμένους χώρους. Παρ' όλα αυτά, αν και συμπαθέστατο, το σχέδιο δεν είναι αυτό που με έκανε να γυρίζω τις σελίδες με γοργό ρυθμό.

Αν θέλετε τους vampires σας με την δαντέλα να είναι λερωμένη με μικρές σταγόνες αίματος, τότε αυτό το χορταστικό graphic novel, δεν πρέπει να έχει εσάς ως αποδέκτη. Αν, όμως, θέλετε να διαβάσετε ένα love story, πασπαλισμένο με ανορθόδοξα vampiric elements, καλώς ήρθατε!