Writers: Jaime Hernandez, Glbert Hernandez, Mario Hernandez

Artists: Jaime Hernandez, Glbert Hernandez

Fantagraphics Books

Μήπως είστε ένας από αυτούς που δεν γνωρίζουν και πολλά πράγματα για τους αδερφούς Hernandez (γνωστοί στους πολυάριθμους φίλους τους, απλώς, ως "Los Bros") και το έργο τους; Μήπως κάθε φορά που ψάξατε πληροφορίες για αυτούς, τις βρήκατε να συνοδεύονται από επαίνους και θαυμασμό για το LOVE AND ROCKETS, και θέλετε να το διαβάσετε για να δείτε τι το τόσο τρομερό έχει, αλλά βλέποντας τον όγκο του περιβόητου έργο, δεν είστε βέβαιοι για το ποιο είναι το καταλληλότερο σημείο για να ξεκινήσετε;

Απολύτως λογικά όλα αυτά τα ερωτήματα, αλλά δυστυχώς δεν βρίσκουν απαντήσεις σε αυτό το comic, τουλάχιστον όχι στο βαθμό που όφειλαν!

Μετά από αυτό το αμφιλεγόμενο lead, επιτρέψτε μου να αναπτύξω τις σκέψεις μου πιο διεξοδικά...

Καταρχήν, η νέα εποχή για το LOVE AND ROCKETS, το θέλει σε αυτό που το trend αποκαλεί "graphic novel format". Μέγεθος ανάλογο με  αυτό των πρόσφατων reprints του πρώτου volume του τίτλου, 100 σελίδες "ψαχνό", με τις διαφημίσεις να είναι λίγες και συγκεντρωμένες στις τελευταίες σελίδες, ώστε να μη διακόπτουν την ανάγνωση. Επίσης, οι δημιουργοί κουνάνε λευκό μαντίλι στην άτακτη (as in "irregular") συχνότητα κυκλοφορίας, εγκαινιάζοντας μια σταθερή, ετήσια και πάντα ευπρόσδεκτη παρουσία.

Σύμφωνα με τα προσωπικά μου κριτήρια, το LOVE AND ROCKETS κατατάσσεται στο πάνθεον των "Πραγματικά Σπουδαίων Comics Που Έχω Διαβάσει", και μάλιστα σε περίοπτη θέση. (Κάπου μακριά από το συνωστισμό που επικρατεί, καθώς τα τελευταία χρόνια, υπάρχει μεγάλη αναστάτωση, λόγω των ανακατατάξεων και του συνεχούς πήγαινε-έλα, αποτέλεσμα διαρκών αναθεωρήσεων των απόψεων μου.) Επίσης, πιστεύω ότι comics σαν αυτό έχουν την ικανότητα να μαγνητίζουν το ανυποψίαστο θύμα τους, αν αυτό εισέρχεται για πρώτη φορά στο κόσμο τους, προσφέροντας ένα "φιλικό και φιλόξενο" περιβάλλον, δημιουργώντας όμως αρκετά ερωτήματα, καθώς και την καλή διάθεση για μελλοντική εξερεύνηση. Οπότε, όσοι από εσάς δεν έχετε ξαναπιάσει ένα LOVE AND ROCKETS comic ποτέ ξανά στα χέρια σας, αν όσα διαβάσετε εδώ τα βρείτε ενδιαφέροντα και της αρεσκείας σας, τότε μόλις έχετε χαρίσει στον εαυτό σας έναν -το λιγότερο- ευχάριστο μπελά!

Αναλυτικότερα, στο παρόν volume, το δυναμικό ξεκίνημα το κάνει ο Jaime Hernandez, με μια... superhero ιστορία! Όχι, δεν κάνω πλάκα, ο Jaime επαναφέρει στο φως ένα μικρό subplot από τα πολύ πρώτα τεύχη του comic, και συγκεκριμένα την κάψα της Penny Century για απόκτηση υπερδυνάμεων. Σε αυτή την ιστορία, μαθαίνουμε το πώς τις απέκτησε, καθώς και έπρεπε να πληρώσει. Μέσα σε όλα αυτά, εμπλέκεται η Angel, η συγκάτοικος της Maggie, της οποίας η περιέργεια θα την οδηγήσει σε συμμαχία με την all-girl superhero team των Fenomenons.

Αγνή superhero ψυχαγωγία, προσαρμοσμένη, όμως, στην άποψη του δημιουργού τους, που, σε αυτή την περίπτωση, σημαίνει ότι πέρα από το "fun" του θέματος, αυτό που βρίσκεται στον πυρήνα της ιστορίας δεν είναι τίποτε άλλο από τις σχέσεις των γυναικών που πρωταγωνιστούν - 100% Jaime Hernandez, δηλαδή. Όσο για το σχέδιο, για ακόμη μια φορά ο Jaime προσφέρει post-Dan DeCarlo άποψη, με αναφορές σε Alex Toth αλλά και Jack Kirby, παραδίδοντας, παράλληλα, μαθήματα λειτουργικής οικονομίας, ενώ οι γυναίκες που σχεδιάζει παραμένουν κάποια από τα πιο ρεαλιστικά σχεδιασμένα, καρτουνίστικα θηλυκά που έχουν τυπωθεί ποτέ σε σελίδες comics. Η γραμμή και τα μελάνια του εξακολουθούν να είναι υποδειγματικά καθαρά, με κάθε σελίδα να ξεγελά με το πόσο απλή μοιάζει.

Η ιστορία αυτή διακόπτεται, προκειμένου να κάνουν και τα άλλα δυο αδέλφια το κομμάτι τους, κυρίως ο Gilbert. Δυστυχώς, διαπιστώνω, για ακόμη μια φορά, πως όταν ο Gilbert απομακρύνεται από το χωρίο του Palomar και την εξιστόρηση των προσωπικών δραμάτων των κατοίκων του, δεν μας τα λέει καλά. Διατηρώ μια αρνητική προκατάληψη, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι, ως δημιουργός, ο Gilbert είναι ικανός να δώσει πολύ περισσότερα από αυτά που προσφέρει εδώ. Μικρές ιστορίες, με ύφος που κινείται από το χαζοχαρούμενο έως και το artsy-fartsy, δεν είναι αρκετές για μένα! Αν μετά από τα χρόνια που ο Gilbert πέρασε χτίζοντας το Palomar και το απίστευτο πολύχρωμο cast του, κουράστηκε από την πολυπλοκότητα που ο ίδιος επέλεξε, και αποφάσισε να ακολουθήσει άλλους δρόμους έκφρασης, τότε μπορώ να πω ότι το σημερινό, σαφέστατα απλούστερο, δημιουργικό του προφίλ, δεν καταφέρνει να με αγγίξει. Ως σχεδιαστής, παραμένει από τους κορυφαίους του χώρου, αλλά αυτό δεν αρκεί για να τον εξιλεώσει στα μάτια μου.

Όσο για την ιστορία που γράφει ο Mario (o τρίτος και ελαφρώς... ξεχασμένος αδελφός) και σχεδιάζει ο Gilbert, προτιμώ να μην επεκταθώ σε κάτι παραπάνω από το ότι τη βρήκα άνοστη και εντελώς humorless.

Δεν είμαι σίγουρος για το αν αυτή η δυναμική έναρξη μιας νέας εποχής για το LOVE AND ROCKETS, θα καταφέρει να προσελκύσει νέους αναγνώστες. Αυτή τη δουλειά την κάνουν πολύ καλύτερα τα φρέσκα reprints, με τις νέες ιστορίες να αποτελούν πόλο έλξης για όσους έχουν ήδη παραδοθεί στην μαγεία των Los Bros. Ακόμη και αν ο ένας από αυτούς μας απογοητεύει, κάπως, τα τελευταία χρόνια...

Κύριε Gilbert, μας οφείλετε ένα δυναμικό comeback!