Writer: William Messner-Loebs

Artist: Andrew Richie

Lettering: Marshall Dillon

Cover: J.K. Woodward

Editor: Mark Waid

Boom! Studios

Θυμάμαι πολύ καλά την ημέρα, πριν από πολλά χρόνια, που για πρώτη φορά διάβασα Lovecraft, από το πρωί, που είχα ανέβει στο κέντρο, το ράφι του βιβλιοπωλείου από το οποίο είχα πάρει τον δεύτερο (γιατί δεν υπήρχε ο πρώτος) τόμο από τα άπαντα του, μέχρι αργά το βράδυ, που αναγκάστηκα να αφήσω το βιβλίο από τα χέρια μου, καθώς δεν μπορούσα να κρατήσω άλλο τα μάτια μου ανοιχτά.

Είμαι σίγουρος ότι πολλοί από εσάς θα γελάτε με αυτά που διαβάζετε, αλλά πιθανότατα θα είστε από αυτούς που είτε θεωρούν τον Αλχημιστή σπουδαίο βιβλίο, είτε από αυτούς που όταν ακούν το όνομα Lovecraft το μπερδεύουν με όνομα από sex shop, οπότε μπορώ να σας αγνοήσω και να συνεχίσω να αναπολώ την παιδική μου ηλικία.

Μέχρι τώρα, οποιαδήποτε προσπάθεια μεταφοράς ιστοριών του Lovecraft, είτε σε ταινίες, είτε σε video games, είτε σε comics, κατά την γνώμη μου πάντα, έχει αποτύχει φρικτά, για ένα και μόνο λόγο: Οι ιστορίες του αφορούν σε μια εποχή που οι άνθρωποι δεν είχαν την πληθώρα εικόνων που έχουμε σήμερα, δεν είχαν δει κινηματογράφο, δεν είχαν υπολογιστές, δεν είχαν κανένα οπτικό μέσο στη διάθεσή τους. Αυτό που έκανε τις ιστορίες του Lovecraft τρομακτικές -μιλάμε ουσιαστικά για ολόκληρο το κίνημα του γοτθικού τρόμου- ήταν το πώς ο αναγνώστης έπλαθε στη φαντασία του τις σκηνές που διάβαζε στο βιβλίο. Έτσι, όταν κανείς σου μιλούσε για ένα "τέρας σαν οκταόροφη πολυκατοικία, με πλοκάμια και υφή σαν ζελέ", το φανταζόσουν πολύ πιο τρομακτικό απ' ότι σήμερα, που μπορεί να ακούγεται μέχρι και αστείο.

Η Boom! δεν εξαιρείται από τον κανόνα, δυστυχώς, με αποτέλεσμα το NECRONOMICON να είναι επιεικώς απαράδεκτο, για να μην χρησιμοποιήσω καμιά πιο βαριά έκφραση. Ομολογώ πως δεν έχω διαβάσει καθόλου το CTHULHU TALES, αλλά πραγματικά είμαι αρνητικά προκατειλημμένος, και λέω να συνεχίσω να το αποφεύγω. Όσοι από εσάς είχατε την ατυχία να δείτε την ταινία RE-ANIMATOR, μπορείτε να φανταστείτε τι περίπου σας περιμένει εδώ.

Σύμφωνα με τον κύριο Messner-Loebs, ο Randolph Carter είναι ένας πολύ πλούσιος και μυστηριώδης κάτοικος του Miskatonic, ο οποίος έχει ιδρύσει ένα "σύλλογο", που αποτελείται από άτομα με έντονο ενδιαφέρον για το παραφυσικό. Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας, ο Henry Said, αραβικής καταγωγής, φοιτητής στο πανεπιστήμιο του Miskatonic, ακολουθεί πιστά το πρότυπο του Βασίλη Καΐλα, δουλεύοντας τρεις δουλειές και παράλληλα έχοντας πολύ υψηλούς βαθμούς, και κεντρίζει το ενδιαφέρον του Carter, ο οποίος τον προσκαλεί να γίνει μέλος της μικρής του παρέας. Φυσικά, όλα σε αυτή τη ζωή γίνονται για κάποιον λόγο, έτσι λοιπόν ο Henry θα πρέπει να προσφέρει τις γνώσεις του στα Λατινικά και τα Ελληνικά και να μεταφράσει ένα βιβλίο, το οποίο μάζευε, μέχρι τώρα, σκόνη στη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου.

Το εν λόγω βιβλίο δεν είναι άλλο από το περιβόητο Necronomicon, το έργο ενός τρελού Άραβα, του Abdul Alhazred, και πρέπει να σας προειδοποιήσω, ότι οι ελάχιστοι που το έπιασαν στα χέρια τους και διάβασαν έστω και λίγα από τα φρικτά μυστικά τα οποία περιέχει, έχασαν κάθε ίχνος της λογικής τους. Εξαίρεση αποτελούν κάποιοι τύποι από τις εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ, οι οποίοι δεν τρελάθηκαν, αλλά τους επιτέθηκε ένας σκύλος...

Αν ήταν να πω μια φράση για αυτό το έγκλημα που αναγκάστηκα να διαβάσω για να γράφω το required review μου, δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από την ακόλουθη...

"Ήταν τόσο φρικτό που δεν μπορώ να το περιγράψω..."