Writer: J. Michael Straczynski

Artist: Mike Deodato Jr

Inker: Joe Pimentel

Colorist: Matt Milla

Letterer: Corey Pettit

Editor: Axel Alonso

Marvel Comics

Η Marvel το προμοτάρησε ως το μεγαλύτερο event στη ζωή του Peter Parker τα τελευταία χρόνια. Ο Straczynski το «ενορχήστρωσε» και το έγραψε με την ίδια ακριβώς λογική. Το κοινό διχάστηκε. Διχάστηκε; Περίπου. Γιατί ακόμα και αυτοί που δεν έχουν να πουν κάποιο κακό λόγο για το storyline, παραδέχονται πως κάτι δεν τους έκατσε καλά σ' αυτή την ιστορία.

Προειδοποιώ όσους δεν έχετε διαβάσει τα τεύχη ότι στο παρόν review έπονται αναφορές στα συμβάντα του storyline. Αν λοιπόν δεν επιθυμείτε να μάθετε τα όσα λαμβάνουν χώρα, σταματήστε εδώ και προχωρήστε στο επόμενο.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο Parker λαμβάνει ένα μυστηριώδες γράμμα από την Gwen Stacy, το οποίο χρονολογείται από την εποχή που εκείνη ήταν στο Παρίσι. Σε αυτό του ανακοινώνει ότι έχει κάτι πολύ σημαντικό να του πει με την επιστροφή της στις Η.Π.Α. (κάτι που ποτέ δεν έγινε λόγω της δολοφονίας της από τον Green Goblin). Όταν το ίδιο βράδυ ο Peter επισκέπτεται τον τάφο της, δέχεται την επίθεση δύο μασκοφόρων (ενός άντρα και μίας γυναίκας). Μετά βίας θα κατορθώσει να τους ξεφύγει. Αργότερα οι μασκοφόροι επανέρχονται απειλώντας αυτή τη φορά να σκοτώσουν τη Mary Jane και τη θεία May, ο Spidey επισκέπτεται τον Detective Lamont για να τον βοηθήσει να βρει αφανή νοήματα στο γράμμα της Gwen. Στη συνέχεια ξανασυγκρούεται μαζί τους ανακαλύπτοντας τα ονόματά τους: Sarah και Gabriel. Μετά από αυτό ο Spider-Man μαθαίνει από τον Lamont ότι το γράμμα αποκαλύπτει πως η Gwen ήταν έγκυος όταν έφυγε για την Ευρώπη και ότι εκεί απέκτησε δύο δίδυμα: Τον Gabriel και τη Sarah! Αδυνατώντας να ξεκαθαρίσει το πως γίνεται αυτά τα παιδιά να είναι ήδη ενήλικες, καθώς και το γιατί τον κυνηγούν, ο Parker παίρνει δείγμα DNA από τη νεκρή αγαπημένη του και το συγκρίνει με αυτά των δύο παιδιών. Σε μάχη που ακολουθεί, ξεσκεπάζει το πρόσωπο της Sarah και ανακαλύπτει την εκπληκτική ομοιότητά της με τη Gwen.

Έχουμε όμως και συνέχεια: Η Mary Jane όχι μόνο δεν αγνοούσε την ύπαρξη των δύο παιδιών αλλά όπως είχε τυχαία μάθει (αργότερα η Gwen θα της εμπιστευόταν και τις λεπτομέρειες) φυσικός πατέρας τους είναι ο Norman Osborn (a.k.a Green Goblin). Το κακό έγινε ένα βράδυ που η δεσποινίς Stacy πήγε να παρηγορήσει τον Osborn για την αρρώστια του γιου του Harry και αυτός την εκμεταλλεύτηκε. (ξέρετε τώρα, το ποτό, τα λόγια του παπά...).

Φυσικά, τα δράματα δεν σταματούν εδώ: Ο Peter ανακαλύπτει ότι ο Gabriel και η Sarah μεγαλώνουν ταχύτατα εξαιτίας μίας γενετικής ανωμαλίας που κληρονόμησαν από το «πειραγμένο» με goblin serum, DNA του Osborn. Έτσι εξάγεται και το συμπέρασμα ότι ο Goblin δεν είχε ως πρώτιστο στόχο να σκοτώσει ένα οικείο πρόσωπο του Parker, αλλά συγκεκριμένα τη μητέρα των παιδιών που είχε πρόθεση να του τα στερήσει και να τα μεγαλώσει με τον Peter. Έτσι εξηγείται σύμφωνα με το συγγραφέα και η εξαφάνιση του Osborn στην Ευρώπη όπου φρόντισε για την ανατροφή των παιδιών, πείθοντάς τα ότι ο Peter είναι ο πραγματικός τους πατέρας που εγκατέλειψε αυτά και τη μητέρα τους, προκαλώντας επιπλέον τον θάνατό της. Μέσα σε όλα αυτά ο ήρωάς μας πρέπει να σκεφτεί και το πως θα αναχαιτίσει τη διαδικασία γήρανσης μια και σε λίγα χρόνια τα παιδιά της Gwen κινδυνεύουν να πεθάνουν από γεράματα. Στην επόμενη σύγκρουσή τους όπου ο Spidey προσπαθεί να τους αποκαλύψει την αλήθεια, η Sarah που έχει ήδη αρχίσει να πείθεται για την αθωότητα του υποτιθέμενου πατέρα της, τραυματίζεται θανάσιμα. Ο Peter τη μεταφέρει σε νοσοκομείο, ενώ ο καχύποπτος Gabriel ανακαλύπτει σε ένα underground facility δύο στολές Green Goblin που ο Osborn προόριζε για εκείνον και την αδελφή του. Μέσω βιντεοσκοπημένου μηνύματος, ο Norman του αποκαλύπτει την αλήθεια και ο μισότρελος πλέον Gabriel φοράει τη στολή και επιτίθεται στο νοσοκομείο όπου βρίσκεται η Sarah, ενώ λίγο νωρίτερα ο Peter της μετάγγιζε το αίμα του για να τη σώσει. Ακολουθεί η τελική μάχη, όπου την τελευταία στιγμή η Sarah εμφανίζεται στην ταράτσα του νοσοκομείου (μιλάμε για ταχύτατη ανάρρωση) και παίρνει το μέρος του Peter. Ο Gabriel σκοτώνεται. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν οι υπόλοιποι. Το φινάλε του storyline μας δείχνει μία οικογένεια να τον ανακαλύπτει σε μία παραλία τραυματισμένο και σε κατάσταση αμνησίας.

Αυτά! Συγχωρείστε την περιπαικτική μου διάθεση κατά τη διάρκεια της εξιστόρησης, αλλά αν και είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα κρατήσω τα προσχήματα, οι τερατώδεις ανακρίβειες, οι υπερβολές και τα ατοπήματα στα οποία έχει υποπέσει ο συγγραφέας, αποδείχτηκαν ισχυρότερα της δεοντολογίας.

Για κάθε σοβαρό αναγνώστη της ιστορίας του Spider-man οι ισχυρισμοί του Straczynski είναι για τα πανηγύρια. Πέραν του ότι ουδέποτε η Gwen είχε φανεί να έχει την παραμικρή σχέση με τον Norman, δεν θυμάμαι καν να είχε φανεί προβληματισμένη γυρίζοντας από την Ευρώπη.

Κι ας αφήσουμε το γεγονός ότι ο συγγραφέας είναι out of character σε ότι αφορά στην ηρωίδα. Ας αφήσουμε το γεγονός ότι αμαυρώνει τη μνήμη της σημαντικότερης γυναίκας στη ζωή του Parker. Το πραγματικά σημαντικό είναι ότι παίρνει στα χέρια του μία υπέροχη κλασσική υπερηρωική ιστορία μίσους και εκδίκησης και την υποβιβάζει στο επίπεδο μίας τηλεοπτικής σαπουνόπερας. Δεν διαφωνώ με το σύνολο των ιδεών του. Κάποιες από αυτές θα μπορούσαν να έχουν λειτουργήσει άψογα αν είχαν μελετηθεί επαρκώς ώστε να αξιοποιηθούν με βάση τα όσα ήδη ξέρουμε για τους χαρακτήρες. Κάποιες άλλες όμως είναι τραβηγμένες από τα μαλλιά, ρηχές και με ξεδιάντροπα προφανείς διαθέσεις μελλοντικής αξιοποίησης (πιστεύετε στ' αλήθεια ότι ο Peter θα μείνει απαθής μπροστά σε μία νέα Gwen;)