Writer: Christos N. Gage

Penciller: Steven Cummings

Inker: Jimmy Palmiotti

Colorist: James Sinclair

Letterer: Comicraft

Editor: Joey Cavalieri

DC Comics

Ένας από τους χαρακτήρες της DC του οποίου το potential παραμένει μετά από τόσα χρόνια ανεκμετάλλευτο, είναι αναμφισβήτητα ο Deadshot. Όσοι περίμεναν ότι αυτό μπορεί να άλλαζε με το νέο limited series από τους Chris Gage και Steve Cummings, θα απογοητευτούν οικτρά.

Η ιστορία επικεντρώνεται στα κλισέ χαρακτηριστικά που αντιλαμβάνεται ο μέσος αναγνώστης που γνωρίζει επιφανειακά τον χαρακτήρα. ’γνοια κινδύνου, άκρατος μισανθρωπισμός, poor social skills και μια υποβόσκουσα επιθυμία για θάνατο (δικό του, άλλων, δεν έχει και πολλή σημασία). Στην πραγματικότητα η ιστορία που λαμβάνει χώρα σε αυτό το πρώτο τεύχος δεν προσθέτει -αλλά και δεν αφαιρεί- τίποτα σε όσα ήδη γνωρίζουμε για τον Deadshot, ή καλύτερα τον Floyd Newton, καθώς είναι προφανές πως ο Gage στοχεύει να επικεντρωθεί περισσότερο στο alter ego του ήρωα.

Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της ιστορίας μοιάζει να είναι η σύντομη εμφάνιση της Killer Frost στην αρχική σεκάνς του τεύχους. Δυστυχώς όμως στη συνέχεια φαίνεται πως ο συγγραφέας δεν έχει πρόθεση να την χρησιμοποιήσει πολύ και έτσι χάνεται η μοναδική ίσως ευκαιρία του comic να ξεφύγει από τη μετριότητα. Ένας βασικός κανόνας για όλους τους νέους συγγραφείς είναι πως όταν έχεις έναν δυνατό supporting character, κάνεις ότι μπορείς για να τον διατηρήσεις στο plot, ακόμα και να αυτό κλέψει το spotlight από τον πρωταγωνιστή.

Το κεντρικό theme της ιστορίας είναι η αποκάλυψη πως ο Deadshot είναι για δεύτερη φορά πατέρας (ο πρώτος του γιος είχε βιαστεί και δολοφονηθεί παλαιότερα) και το παιδί του είναι αποτέλεσμα της συνεύρεσης του με μια πόρνη. Ο Gage προδομένος από τις προφανείς συγγραφικές αδυναμίες του, προβαίνει στην συγκλονιστική (;) αυτή αποκάλυψη λίγο μετά από ένα ξέσπασμα του Deadshot όταν κάποιος του θυμίζει -όχι εσκεμμένα- τον αδικοχαμένο γιο του. Τέτοιες φτηνές και ξεδιάντροπες σεναριακές διευκολύνσεις είναι ικανές να με κάνουν να μισήσω ένα comic αγνοώντας τα όποια άλλα προτερήματα του - και το DEADSHOT #1 δεν έχει και πολλά.

Το σχέδιο του Steven Cummings είναι χαριτωμένο, επαρκές στα βασικά και με μεγάλη δύναμη στις εκφράσεις των προσώπων, αλλά πιστεύω πως το συγκεκριμένο comic χρειαζόταν κάτι πιο dark. Ο Cummings όμως έχει πολλές δυνατότητες και σίγουρα θα μας απασχολήσει στο μέλλον.

Εύχομαι ειλικρινά το συγκεκριμένο comic να βρει το δρόμο του καθώς ο Deadshot είναι από τους χαρακτήρες που πάντα αγαπούσα. Η αλήθεια είναι πως δεν το θεωρώ και πολύ πιθανό.