Writer: Greg Pak

Penciller: Greg Land

Inker: Matt Ryan

Colorist: Justin Ponsor

Letterer: Clem Robins

Editor: Mike Marts

Marvel Comics

Warning: Αυτό το τεύχος απευθύνεται αποκλειστικά σε X-Fans των παρακάτω κατηγοριών:

1) Αυτών που θεωρούν το DARK PHOENIX SAGA ως το καλύτερο X-storyline.

2) Αυτών που «χάζεψαν» με τις εμπνεύσεις του Morrison και αναφώνησαν «όχι πάλι» όταν ο Magneto σκότωσε τη Jean Grey.

3) Αυτών που λατρεύουν το ASTONISHING X-MEN.

Ειλικρινά λοιπόν, βγάζω το καπέλο στον Greg Pak για το γεγονός ότι κατόρθωσε να συνδυάσει τρεις τόσο ετερόκλητες τεχνικές προσέγγισης του μύθου των X-Men και παρ' όλα αυτά να γράψει ένα comic τόσο καλό όσο αυτό. Η ιστορία του κρατάει το ρυθμό και την αισθητική του ASTONISHING (βοηθάει σε αυτό και το σχέδιο του Land), ενώ την ίδια στιγμή δομεί την πλοκή με τον τρόπο που θα το έκανε ο Claremont στις καλές του εποχές (βλέπε χρήση Shi'ar) και παράλληλα πατάει έντονα στις φιλοσοφικές προσεγγίσεις του Morrison, πάνω στο μύθο του Φοίνικα.

Παρ' όλα αυτά η πολυπόθητη απάντηση στην ερώτηση «επιστρέφει η Jean Grey;» δεν δίνεται. Κι όσοι ισχυρίζονται το αντίθετο ή δεν έχουν κατανοήσει το τι ακριβώς είναι το phoenix force ή πρέπει να ξαναδιαβάσουν το τεύχος.
Ναι, βλέπουμε το σώμα της Grey να βγαίνει από τον τάφο. Βλέπουμε ακόμα και να συνομιλεί με τον Wolverine, το κατά πόσον όμως μέσα στο αναγεννημένο σώμα βρίσκεται το πνεύμα της Grey ή το phoenix force που το μιμείται, αυτό παραμένει να διευκρινιστεί σε κάποιο από τα επόμενα τεύχη.

Αν και είναι σαφές ότι ο Pak έχει μελετήσει πολύ καλά την ιστορία της Phoenix (αυτό καθίσταται προφανές από την εξαίρετη χρήση των plot points) υποπίπτει σε ένα μεγάλο σφάλμα: Αφήνει εντελώς εκτός ιστορίας τη Rachel, την οποία έχουμε δει άπειρες φορές στο παρελθόν να μοιράζεται με το phoenix force έναν ιδιαίτερο δεσμό (ας μην ξεχνάμε ότι από τον εναλλακτικό κόσμο που έρχεται η Rachel, μητέρα της ήταν η Phoenix και όχι η Jean Grey). Η εμφάνιση του force που γίνεται αντιληπτή από τον Scott, την Emma ή ακόμα και τις Stepford Cuckoos δεν θα μπορούσε να μην χτυπήσει συναγερμό μέσα στο κεφάλι της Rachel!

Όσο για το οπτικό κομμάτι που επιμελείται ο Greg Land, το μόνο που έχω να πω είναι ότι όταν κάποια στιγμή φύγει ο Cassaday από το ASTONISHING, θα χαρώ πολύ να τον δω να παίρνει τη θέση του. Αν και ο φωτορεαλισμός του μόνο ρεαλισμός δεν είναι (όλοι οι άντρες μοιάζουν με κινηματογραφικούς αστέρες και οι γυναίκες με top models), το σχέδιό του αποτελεί όαση στα ταλαιπωρημένα μάτια του fan boy που διψά για εξιδανικευμένες απεικονίσεις των αγαπημένων του ηρώων (Και fan boy όμως να μην είσαι και πάλι το σχέδιο του Land το χαζεύεις σε βαθμό επικίνδυνο για την αφύπνιση της λίμπιντό σου).

Περιμένω με ιδιαίτερη ανυπομονησία το δεύτερο τεύχος. Οι δημιουργοί του έχουν θέσει ήδη από το πρώτο, αρκετά ψηλά τον πήχη. Για να δούμε όμως τι σκοπεύουν να μας δώσουν στη συνέχεια...