Writer/Artist: Τάσος Παπαϊωάννου

Καλλιτεχνική Επιμέλεια: Τάσος Παπαϊωάννου

Επιμέλεια Κειμένων: Aννα Κουτσιλοπούλου, Μαρίνα Ναλμπάντη

Layouts: Δημήτρης Κανελόπουλος

Giganto Books

Το POPULART είναι το πρώτο άλμπουμ του Τάσου Παπαϊωάννου, εκδότη της Giganto. Ας ξεκινήσουμε από τα obvious, ή αλλιώς, από τα "πρώτη ματιά" στοιχεία.

Το POPULART χωρίζεται σε τρεις τομείς, τα comics, τα pin-ups (το έγχρωμο κομμάτι της συλλογής) και τα sketches. Σε κάθε section έχουμε διαφορετική ποιότητα χαρτιού, ανάλογη με το περιεχόμενο. Δε βρίσκω το λόγο, αλλά δε με χαλάει κιόλας. Δίνει άλλωστε την αίσθηση του diversity, του "παιχνιδιού" για τον αναγνώστη. Η τιμή του, 7.80 Ευρώ είναι υπέρ του δέοντως η αρμόζουσα. Με άλλα λόγια, ένα πολύ φθηνό άλμπουμ των 112 σελίδων. Από την άλλη, εξώφυλλο και οπισθόφυλλο έρχονται σε ρήξη με το περιεχόμενο του POPULART, μια και μιλάμε για γραφιστικές μανιέρες-πειράματα, τα οποία ο γράφων και υπογράφων του αυτού review βρίσκει κιτς και εξεζητημένα (ειδικά την τεράστια φωτογραφία του δημιουργού στο back cover).

Ας περάσουμε τώρα στο περιεχόμενο. Τί ακριβώς είναι το POPULART; Είναι μία ανθολογία-"tribute" στον δημιουργό Τάσο Παπαϊωάννου, ή αλλιώς μία επιλεκτική συλλογή της δουλειάς του (κυρίως ως προς τα comics) των τελευταίων ετών. Πρώτη ένσταση: ένα τέτοιο πόνημα συνδιάζεται συνήθως με έναν μεγάλο όγκο δουλειάς, ή με έναν ευρέως αναγνωρισμένο, πράγμα που δεν υφίσταται στην προκειμένη περίπτωση.

Αν παραμερίσουμε τον τομέα των pin-ups (ο οποίος μου φάνηκε αρκετά μικρός σε σχέση με το σύνολο), το υπόλοιπο αλμπουμ έχει ως θεματολογία την προσωπική ζωή του δημιουργού του. Οι μονοσέλιδες αναφορές-επεξηγήσεις επικυρώνουν το ως άνω σχόλιο, μια κι ο ίδιος ο Παπαϊωάννου στις περισσότερες ιστορίες του υπογραμμίζει πως το plot βασίστηκε σε υπαρκτά γεγονότα και καταστάσεις της καθημερινότητάς του. (Μία καθημερινότητα αρκετά βαρετή αν κρίνω από το storytelling και το writing fact των comics). Ήρωες εκείνος και το κοντινό του περιβάλλον, με δεύτερο βασικό χαρακτήρα την Μαρίνα (ερωτικά related character). Ίσως αυτά τα γεγονότα να ενδιέφεραν περισσότερο κόσμο (βλέπε άσχετους αναγνώστες) αν είχαν ένα ομοιόμορφο κλείσιμο ή μία κάποια δράση. Όμως τα "τέλη" του Παπαϊωάννου είναι μάλλον ανεπιτυχή, ενώ κάθε προσπάθεια δημιουργίας ουσιαστικού cliffhanger πάει περίπατο. Το action ανύπαρκτο (και δεν εννοώ απαραίτητα ξυλίκι ή ένα εξελισσόμενο conspiracy novel-ιτίστικο comic) και αυτό οφείλεται στο μικρό μέγεθος αυτών των αυτοτελών στιγμιοτύπων. Αν προσθέσουμε τώρα και τα εισαγωγικά σημειώματα-επεξηγήσεις των ιστοριών, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως τα comics του POPULART δε θα μπορούσαν να αφορούν κάποιον άλλο εκτός από τον ίδιο το δημιουργό και την παρέα του. (Εξ' ού και η συνεχής αυτοδιαφήμιση, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση δικαιολογείται απόλυτα). Να υπογραμμίσω εδώ πως τα συνοδευτικά κειμενάκια δεν είναι ιδιαίτερα προσεγμένα, ενισχύοντας έτσι το "γράφω για μένα" feeling, μίας αυτοβιογραφίας που δεν καταφέρνει να ακολουθήσει επιτυχώς τις αξίες storytelling που διαθέτουν σπουδαία comics του είδους (Ειδική αρνητική μνεία στο μονοσέλιδο comic που περιγράφει μία... κωλονοσκόπηση!)

Σχεδιαστικά τώρα, ο αναγνώστης θα βρεθεί αντιμέτωπος με δύο "Τάσους". Ο πρώτος, είναι ο penciler που θέλει ακόμα πολύ δουλειά για να φτάσει σε επαγγελματικό επίπεδο, μια και ανατομικά και εκφραστικά λάθη, αλλά και σχεδιαστικές αδυναμίες του συγκρατούν σε μεγάλο βαθμό το τελικό αποτέλεσμα. Ο δεύτερος όμως, είναι ένας Τάσος που ξέρει να χειρίζεται πολύ καλά το φώς και τη σκιά, έχει σωστό και εμπνευσμένο στήσιμο, και βασίζεται σε φωτογραφίες που ο ίδιος έχει πάρει. Η απορία μου λοιπόν είναι η εξής: Γιατί δεν επικεντρώνεται σε αυτή, την δεύτερη εκδοχή του; (υπόδειγμα η ιστορία με τίτλο "...and the nightmare rides on", που παρόλη τη στασιμότητα των χαρακτήρων και το αβέβαιο ράστερ, καταφέρνει να κεντρίσει το ανυποψίαστο μάτι, αφήνοντάς του μόνο θετικές εντυπώσεις.)

Και περνάμε στον τρίτο και τελευταίο τομέα αυτού του άλμπουμ: τo "sketch section". Αν ήμουν θεωρητικός, θα τον ονόμαζα με απόλυτη βεβαιότητα "ο απόλυτος οδηγός του ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ να περιέχει ένα sketches extras section". Όντως, παράδειγμα προς μίμησην, τα σκιτσάκια του Παπαϊωάννου αξίζουν να βρίσκονται σε ένα comic album. Έχουν άμεση σχέση με το core περιεχόμενο της ανθολογίας. Ειναι παλαιότερα "πρωτόλεια" των χαρακτήρων του, ή πειραματισμοί του πάνω στα θέματα των ιστοριών του. Περιλαμβάνονται αδημοσίευτες σελίδες του δημιουργού που δεν κατάφεραν να δουν το φως της offset, και potential "guidelines" ανολοκλήρωτων projects.

Ελπίζω το δεύτερο τεύχος του POPULART να είναι περισσότερο ενδιαφέρον, γιατί παρά το δελεαστικό πακέτο, η ζωή και ιδιαίτερα οι (μη) εμπειρίες ενός καλλιτέχνη δε με αφορούν σαν αναγνώστη.