Writer: Greg Rucka

Artists: Jesus Saiz, Cliff Richards, Bob Wiacek

Colorist: HIFI Design

Letterer: Phil Balsman

Editor: Joan Hilty

DC Comics

Το OMAC PROJECT τελείωσε... το πρώτο, και ίσως σημαντικότερο από τα προλογικά mini series της DC, που οδηγούν κατευθείαν στο INFINITE CRISIS έκλεισε και το τελευταίο του κεφάλαιο. Οι απέλπιδες προσπάθειες των συγκροτημένων ενεργειών των heroes και villains ενός universe που παραπαίει δείχνουν πως τίποτε ακόμα δεν έχει χαθεί. Το σχέδιο αυτοκτονίας που συντάσεται θα αποβεί θαυματουργό, τουλάχιστον για αυτή τη φάση. Η μάχη κερδίθηκε, αλλά ο πόλεμος μόλις ξεκίνησε. Κι αυτό γίνεται ακόμη πιο προφανές, όταν ο καθυσηχασμένος αναγνώστης γυρίσει εκείνη, την τελευταία σελίδα της ιστορίας και βρεθεί απέναντι σε αυτό που λέμε "Εκδίκηση". Η εκδίκηση μιας μηχανής, που δεν έχει κανέναν συναισθηματικό ενδοιασμό, δεν αισθάνεται τύψεις ή ενοχές... παρ' όλα αυτά όμως αισθάνεται την ανάγκη να εκδικηθεί εκείνους που την κορόιδεψαν και πλήγωσαν τα παιδιά της.

Το τεύχος περνάει γρήγορα μπροστά από τα μάτια του overwelming αναγνώστη, ο οποίος δεν μπορεί να συγκρατήσει την πληθώρα οπτικών σημείων που του διαβιβάζονται. Μιλάμε πράγματι για έναν πόλεμο, μία ανεξέλεγκτη παράθεση rough σκηνών μάχης κι αλληλοεξόντωσης, όσο τουλάχιστον αυτό επιτρέπει η mainstream λογική. Τα OMAC agents πέφτουν σαν τις μύγες, συναθροίζoνται σαν τις ακρίδες και ανασυντάσσονται σαν μία καλοστημένη αγέλη μυρμηγκιών. Είναι ατελείωτα κι επιμένουν. Κι όλα δείχνουν πως σίγουρα, όταν θα ξαναμιλήσουμε για το INFINITE CRISIS αυτά θα είναι εκεί, και θα πρωταγωνιστούν στις εξελίξεις.