Writer: Grant Morrison

Artist: Frank Quitely

Inker: Jaime Grant

Colorist: Jaime Grant

Letterer: Phil Balsman

Editor: Bob Schreck

DC Comics

Πιστεύατε ποτέ ότι το origin του Superman θα μπορούσε να ειπωθεί σε 4 panels και κάτι λιγότερο από 10 λέξεις; Ο

Morrison

Καταφέρνει όμως υπόλοιπο comic να κινηθεί στα standards που θέτει στο ξεκίνημά του;

Για μένα ναι.

Η ιστορία -παρότι απλή- έχει το δικό της ενδιαφέρον: Ο Superman "πεθαίνει" από υπερέκθεση στην ακτινοβολία του ήλιου. Αιτία, η προσπάθειά του να σώσει μία ομάδα επιστημόνων με αποστολή να χαρτογραφήσουν το πύρινο άστρο. Εξαιτίας όμως αυτής της υπερέκθεσης ο χαρακτήρας θα δει τις δυνάμεις του να αυξάνονται τρομακτικά. Και φυσικά ο Lex Luthor θα έχει τη δική του στρατηγικής σημασίας εμπλοκή στην όλη φάση.

Ο Superman του Morrison είναι ένα επιτυχημένο κράμα κλασικού και μοντέρνου. Ναι μεν ο Clark Kent του έχει περισσότερα κοινά στοιχεία με τη Silver Age ενσάρκωση του χαρακτήρα, ο Luthor του όμως μοιάζει να είναι φτιαγμένος τόσο από την αιμοδιψή σχιζοφρένια που χαρακτηρίζει συνήθως τους villains του Morrison, όσο και από την σατανική ευφυία του σημερινού χαρακτήρα. Η Lois Lane και ο Jimmy Olsen -στο λίγο χρόνο εμφάνισης που τους αντιστοιχεί- μοιάζουν περισσότερο με τις original camp εκδοχές τους, παρά με εκείνες του τρέχοντος continuity, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο χαρακτήρας του Perry White, τον οποίο ο συγγραφέας μας παρουσιάζει ως τον κλασικό φωνακλά εφημεριδά (όσοι έχουν δουλέψει στον αγγελικά πλασμένο αυτό χώρο, καταλαβαίνουν ακριβώς τι εννοώ).

Οι όποιες ενστάσεις είχα για τον ογκώδη, "κακομούτσουνο" Superman του Quitely, οφείλω να ομολογήσω ότι διαλύθηκαν διαβάζοντας το comic. Ναι, στην αρχή ξενίζει η όψη του μεγαλόσωμου υπεράνθρωπου με τη φάτσα στραβοχυμένου φορτηγατζή, ειλικρινά όμως προτιμώ αυτή την ασύγκριτα πιο ρεαλιστική απεικόνιση, από αυτή του copy-paste σχεδιασμού, όπου αν αλλάξεις στολές στους Wayne και Kent, άνετα μπερδεύεις τον έναν για τον άλλο.

Το σχέδιο του Frank Quitely, ενισχύεται θετικότατα και από τους χρωματισμούς και το digital inking του Jamie Grant, πετώντας εδώ κι εκεί μερικές ψυχεδελικές νότες που ταιριάζουν γάντι στο σενάριο του Morrison.

Συνολικά, βρήκα το ALL-STAR SUPERMAN #1 ένα πολλά υποσχόμενο ξεκίνημα και όχι μόνο για το artwork. Ο Morrison κάνει σε αυτό ένα πολύ καλό set up και μένουν τα υπόλοιπα 11 τεύχη για να δούμε που θα το πάει τελικά κι αν εκεί που θα το πάει, θα είναι καλά. Και παρότι δεν είναι η καλύτερη ιστορία Superman που έχω διαβάσει, αναμφίβολα θέτει υποψηφιότητα για τη λίστα με τις καλύτερες.