Writer: Joe Casey

Artist/ Colorist: Frazer Irving

Letterer: Comicraft

Editor: Tom Brevoort

Marvel Comics

Δεκαπέντε χρόνια πριν. Aν και μόλις 13 χρονών, διάβαζα ήδη πέντε χρόνια υπερηρωικά comics, κυρίως μέσω των Ελληνικών τους εκδόσεων από την Μαμούθ και την Καμπανάς. Ο Iron Man ήταν τότε ο αγαπημένος μου τίτλος. Με διασκέδαζε αφάνταστα αυτός ο ιππότης με την αστραφτερή αρματωσιά και με ενθουσίαζε το γεγονός πως ήταν ο μοναδικός "αυτοδημιούργητος" ήρωας. Δεν είχε γεννηθεί με υπερδυνάμεις ούτε έτυχε να είναι παρόν κατά τη διάρκεια κάποιου παράξενου ατυχήματος αλλά ο ίδιος, μόνος του κατασκεύασε την στολή του που τον έκανε ήρωα. Ήταν δηλαδή πάντα ένας άνθρωπος κυρίαρχος της ζωής του, που ποτέ δεν γινόταν έρμαιο των περιστάσεων. Είχε πάντα την ικανότητα να επιβάλει την θέληση του και να διαπρέπει σε ό,τι ασχολείται.

Παρακολούθησα με μεγάλη αναγνωστική απόλαυση όλες τις περιόδους του ήρωα από τις ιστορίες των Lee – Colan στο TALES OF SUSPENSE, τα εξαιρετικά πρώτα τεύχη του σόλο τίτλου του από τον μεγάλο Archie Goodwin, τα δύο εξαιρετικά περάσματα του David Michelinie (συνήθως με σχέδιο του Bob Layton) καθώς και την τρομερή πτώση του ήρωα μου στο εκπληκτικό run του Dennis O’Neil. Κάπου εκεί τελείωσαν και οι ενδιαφέρουσες ιστορίες του Tony Stark. Ούτε καν ο μεγάλος Kurt Busiek δεν κατάφερε να δώσει πνοή στον ήρωα της παιδικής μου ηλικίας. Μέχρι τώρα. Μέχρι τον Joe Casey.

Ανήκω στην κατηγορία των αναγνωστών που δεν ακολουθούν χαρακτήρες μα συγγραφείς, πράγμα το οποίο δεν ισχύει για τους σχεδιαστές. Όσο καλός σχεδιαστής και να είναι κάποιος, αν δεν με ενδιαφέρει το σενάριο δεν θα με διασκεδάσει και το comic του. Ο Casey είναι στην πολύ μικρή λίστα δημιουργών (οι άλλοι είναι οι Grant Morrison, Warren Ellis, Ed Brubaker, Brian K. Vaughan και Brian Bendis) που πιστεύω πολύ και σχεδόν ποτέ δεν με απογοητεύουν. Ακόμα και ένα μέτριο comic για τα δικά τους standards, είναι πολύ πάνω από τον μέσο όρο.

Λοιπόν ο Casey καταφέρνει σε ένα μόνο τεύχος να μας πείσει ότι καταλαβαίνει απόλυτα τον χαρακτήρα του Anthony Stark και να μας δώσει κλασσικές σκηνές δράσης αλά Iron Man. O I.M. με τη συνεργασία της SHIELD σταματά ένα κύκλωμα λαθρέμπορων hi-tech εξοπλισμού, ενώ ταυτόχρονα ο Spymaster υφαίνει εναντίον του ένα σχέδιο βιομηχανικής κατασκοπίας χρησιμοποιώντας ως πράκτορα τον Ghost. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά και ενώ ακόμα δεν έχουμε συνέλθει μαθαίνουμε πως μάλλον ο Living Laser είναι ακόμα ζωντανός, παγιδευμένος σε ένα οπλικό σύστημα με λέηζερ που ο Stark απέκτησε πρόσφατα.

Στην επιτυχία του comic συντελεί καιτο εκπληκτικό σχέδιο του Frazer Irving με τα μαγικά χρώματα του ίδιου. Η αρματωσιά του Ι.Μ. μοιάζει πραγματικά μεταλλική, έτοιμη να βγει από τις σελίδες, ενώ οι σκηνές δράσης κόβουν -πραγματικά- την ανάσα.

Αν και πρόκειται πραγματικά για ένα πολύ χορταστικό τεύχος, τελειώνοντας το δεν μπορείς να περιμένεις για το επόμενο. Η σειρά κάνει το τέλειο ντεμπούτο και το μόνο που μένει είναι το κατά πόσο τα επόμενα τεύχη θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στις πάρα πολύ υψηλές προσδοκίες που μας έχει αφήσει. Αυτός είναι ο ΙΜ που περίμενα 15 χρόνια να διαβάσω.