Writer: Warren Ellis

Artist: Max Fiumara

Ink assistant: Sebastian Fiumara

Colorist: Andrew Dalhouse

Editor: Mark Seifert

Avatar Press

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του Warren Ellis είναι η ικανότητα του να γράφει τα πάντα με άνεση, χώρις όμως να χάνει τον προσωπικό στυλ που έχει. Στο παρελθόν, η Avatar Press είχε γίνει ο φορεάς σε μερικές απο τις καλύτερες ιδεές του συγγραφέα (βλέπε SCARS) και σε μερικές απο τις πιο ακραίες του (βλέπε STRANGE KISS και τα sequels του). Τι γίνεται λοιπόν όταν αποφασίσει να γράψει ένα zombie-comic, που είναι και πολύ trendy τώρα τελευταία; Κυκλοφορεί το BLACK GAS! Συγνώμη, το WARREN ELLIS BLACK GAS ήθελα να πω...

Η ιστορία ξεκινάει με την παρουσίαση των πρωταγωνιστών, του Tyler και της Soo, και την αναχώρησή τους προς το Smoky Island. Σκοπός της επίσκεψης είναι να γίνει η γνωριμία μεταξύ της καλής του Tyler και της οικογένειάς του. Όπως κάθε καλό ζευγαράκι, έτσι και τα παιδιά θέλουν την ησυχία τους. Ιδάνικό μέρος για αυτό είναι η καμπίνα που έχει η οικογένεια του Tyler μέσα στο δάσος. Μέχρι να φτάσουν εκεί, συναντούν μεταξύ αλλών, έναν ντόπιο ερευνητή. Εκείνος αποκαλύπτει το περίεργο και σκοτεινό παρελθόν του νησιού, ώστε να αρχίσει επιτέλους να αποκτά κάποιο νόημα αυτή η ιστορία! Για κάποιον ανεξήγητο λόγο όμως, όλοι οι ιθαγενείς του νησιού βρέθηκαν απο Αγγλους ναυτικούς, νεκροί. Όχι απλά νεκροί αλλά κατακρεουγημένοι! Χμ...Spooky! Την ώρα που δύει ο ήλιος γίνεται ένας σεισμός και από τα έγκατα του νησιού βγαίνει ένα μαύρο αέριο. Οι συνέπειες του είναι πιστεύω κατανοητές απο τον μέσο αναγνώστη. Horror comic είπαμε!

Το στήσιμο δεν απέχει απο τα ανάλογα που κάνει ο Ellis για κάθε πρώτο τεύχος μιας mini σειράς. Η πλοκή είναι απλή και γίνεται η παρουσίαση του cast. Αυτό αποτελείται απο διάφορους χαρακτήρες και κάποιους ελαφρώς εκκεντρικούς. Όχι όμως στα συνηθισμένα πρότυπα που έχει θέσει, αφού πουθενά δεν βρήκα κάποιον να σκοτώνει ανελέητα ή να εκτοξεύει διάφορες εξυπνάδες! Ίσως να είναι νωρίς ακόμα, Ellis είναι αυτός, ποτέ δεν ξέρεις. Η ιστορία κυλάει ωραία και πάνω στο καλύτερο...τσουπ! To be continued. Γκαντεμιά!

Το σχέδιο χωρίς να έχει κάτι να ξεχωρίζει, απλώς εξυπηρετεί την αφήγηση, δεν κερδίζει εντυπώσεις και ούτε απογοητεύει. Πάντως απο τα λίγα που είδα σε αυτό το τεύχος, μπορώ να πώ ότι η splatter-ιά που πρόκειται (ελπίζω) να ακολουθήσει φαίνεται ενδιαφέρουσα. Σε σημεία οι σκιές που μπαίνουν πάνω στους χαρακτήρες είναι λίγο πιο παχιές απο όσο θα έπρεπε, στερώντας έτσι λίγη από τη ζωντάνια τους. Ένας inker με πιο απαλή γραμμή θα βοηθούσε την κατάσταση και θα έδινε περισσότερη "κίνηση". Για τα χρώματα ισχύουν τα ίδια που έγραψα πιο πάνω και για το σχέδιο. Με άλλα λόγια, συμπαθητικά.

Μπορώ να πώ ότι περίμενα να απογοητευτώ απο αυτό το comic, κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε. Δεν είναι ένα τυπικό Ellis comic, απο αυτά που γράφει στην καθησία του. Ψήθηκα, με ενδιαφέρει η συνέχεια της σειράς και η επιβίωση των πρωταγωνιστών. Από την άλλη όμως, με τρώει το ερώτημα, του τι θα συνέβαινε αν στην επιλογή του σχεδιαστή ήταν ο -κατά πολύ ανώτερος- Jacen Burrows, του οποίου οι συνεργασίες με τον Ellis είναι εξαιρετικές! Τι να κάνουμε, δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα σε αυτή τη ζωή!