Writers: Keith Giffen, J. M. DeMatteis

Pencillers: Various

Colorist: Pilvi of Imaginary Friends Studio

Letterer: Ed Dukeshire

Editor: Marshall Dillon

Boom! Studios

Καταρχάς, πρέπει να τοποθετήσουμε τη συγκεκριμένη σειρά σε ένα γενικότερο σενάριο-universe, αυτό του HERO SQUARED. Το PLANETARY BRIGADE αποτελεί κομμάτι προϊστορίας του προαναφερθέντος, αναφορικά με την πρώην ομάδα (και νυν πεθαμένη) του Captain Valor στη δική του Γη.

Ωραία, μετά από τις απαραίτητες επεξηγήσεις, περνάμε στο ζουμί του review μας, ήτοι το γιατί δε μας άρεσε αυτό το πρώτο τεύχος. Ας αρχίσουμε από τα απλά: όπως παρατηρείτε και στα credits, το artwork ανήκει όχι σε έναν, αλλά άνω του ενός pencillers (και πιο συγκεκριμένα σε τέσσερις). Δυστυχώς, ουδείς από αυτούς με ενθουσίασε, αλλά ούτε με έπεισε για τον επαγγελματισμό του. Όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, έχουν ακόμα πολύ δουλειά μπροστά τους για να γίνουν...υποφερτοί στο μάτι. Σε αυτό το κλίμα ερασιτεχνισμού βοηθά και το χρώμα, το οποίο είναι αρκετά θαμπό, ρηχό και ανέμπνευστο, απίστευτα βαρετό μετά από 3-4 σελίδες και εντελώς πρόχειρο.

Περνώντας τώρα στο σημαντικότερο κομμάτι ενός review για κάποιο comic του διδύμου Giffen-De Matteis, το σενάριο. Ομολογώ πως αν και το HERO SQUARED δε με είχε ενθουσιάσει, χωρίς όμως παρ’ όλα αυτά να με χαλάει μια και το βρήκα αρκετά συμπαθητικό, γράφτηκα συνδρομητής στο PLANETARY BRIGADE μόνο και μόνο λόγω του συγγραφικού team, το οποίο εκτιμώ και θεωρώ ένα από τα πιο επιτυχημένα creative teams ever. (Βλέπε JLI, JLE, FORMERLY KNOWN, DEFENDERS,...) Γεγονός που για μένα τουλάχιστον σημαίνει πως το σχέδιο έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Έλα όμως που τελικά, ανακαλύπτω πως το σενάριο σε καμία περίπτωση δεν αντιπροσωπεύει το παρελθόν αυτής της ομάδας! Ανέμπνευστο και κουραστικό, ειδικά όσον αφορά τις επαναλήψεις κλασσικών τεχνασμάτων των συγγραφέων, τα οποία όμως εδώ κακομεταχειρίζονται. Όπως για παράδειγμα το concept "κατά τη διάρκεια μιας μάχης, οι ήρωες συζητούν για άσχετα πράγματα με ετοιμόλογες ατάκες και άκρατη ειρωνική διάθεση". Ε λοιπόν, αυτό το τροπάρι ακολουθείται τόσο συχνά, σε κάθε σελίδα, κάθε panel, κάθε balloon, που οδηγεί τον αναγνώστη σε χαρακίρι! (γι αυτό προσοχή στα NM αντίτυπα, η τελειότητα του χαρτιού μπορεί να προκαλέσει ατυχήματα.) Τίποτα καινούργιο, τίποτα που να μην έχει ξαναειπωθεί στο παρελθόν, ακόμα και οι ατάκες των χαρακτήρων -που δε βοηθούν στην εξέλιξη της ιστορίας, το αντίθετο μάλιστα, την καθυστερούν τα μάλα- δεν έχουν πλέον εκείνο το wit του παρελθόντος. Κρίμα, ελπίζω να ανακτηθεί η παλιά αίγλη, και μάλιστα σύντομα, πριν κόψω τον τίτλο.