Δημιουργοί: Βασίλης Χειλάς, Θάνος Κόλλιας, Γιάννης Αλέρτας, Κώστας Φραγκιαδάκης, Μαρίνα Κουλουμπαρίτση, Γιώργος Καμπάδαης.

Υπεύθυνος Σύνταξης: Βασίλης Χειλάς

Εξώφυλλο: Θάνος Κόλλιας

Επιμέλεια Εξωφύλλου: Γιάννης Αλέρτας

Σελιδοποίηση-Lettering: Αρης Νταβέλης

Ψυχής Τα Λαμπυρίσματα

Είτε σε δια ζώσης συζητήσεις με το Βασίλη Χειλά, είτε μέσω του "λαγωνικού του COMICDOM" Σπύρου Ευάγγελου Αρμένη, είχε φτάσει αρκετές φορές στα αυτιά μου, η είδηση ότι οι εκδόσεις Ψυχής Τα Λαμπυρίσματα επρόκειτο να μπουν στο χώρο των ανθολογιών μετά τις κυκλοφορίες των ongoing σειρών ΥΨΙΛΟΝ και ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΦΟΙΝΙΚΑ, αλλά και του ιστορικού άλμπουμ ..ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ..

Σε γενικές γραμμές θεωρώ ότι η συγκεκριμένη εταιρία κρατάει μια "εναλλακτική" γραμμή που τη διαφοροποιεί ως προς τη λογική από τις υπόλοιπες εκδοτικές του χώρου. Γνωρίζω για παράδειγμα τον πραγματικά πολύχρονο αγώνα του Βασίλη Χειλά να εκδόσει το υπερηρωικό comic του, και πως παρότι για μεγάλο χρονικό διάστημα το περιέφερε σε εκδοτικούς, αντιμετώπιζε δυσπιστία για το γεγονός ότι είχε ως πρωταγωνιστές έλληνες υπερήρωες. Ήταν οι εκδόσεις Ψυχής τα Λαμπυρίσματα που θα αναλάμβαναν τελικά να επενδύσουν στο ΥΨΙΛΟΝ και να πιστέψουν στην ομάδα του, προσφέροντας format άλμπουμ, και υποστηρίζοντάς το ηθικά και εκδοτικά στην πολεμική που του ασκήθηκε από μέρος της κοινότητας. Ξέρω επίσης ότι τα ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΦΟΙΝΙΚΑ, η ongoing σειρά του Γιάννη Ρουμπούλια, έχει δημιουργήσει αίσθηση στο χώρο κι αυτό είναι μια ακόμα επιβράβευση των συγκεκριμένων εκδόσεων ως προς την επιλογή τους. Τέλος θεωρώ ότι το ιστορικό άλμπουμ ..ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ.., είναι πράγματι μια σημαντική -από καλλιτεχνικής και εκπαιδευτικής πλευράς- εκδοτική κίνηση (μπορείτε να διαβάσετε το review που του είχα κάνει, εδώ).

Ομολογώ λοιπόν, ότι πιάνοντας στα χέρια μου το REAL COMICS, οι προσδοκίες μου ήταν ιδιαίτερα υψηλές. Σε αυτό βοήθησε (πλην όσων ανάφερα παραπάνω) και το εξαιρετικό εξώφυλλο που επιμελήθηκε με επιτυχία ο Γιάννης Αλέρτας και σχεδίασε ο Θάνος Κόλλιας (πρόκειται ίσως για το καλύτερο εξώφυλλό του, μετά από εκείνο του ΥΨΙΛΟΝ #3), καθώς και το μότο που συνοδεύει το λογότυπο REAL COMICS και διαβάζει "Η άλλη όψη της ελληνικής (και μόνο) σκηνής comics" υποσχόμενο έτσι, πολλά για το εσωτερικό του εντύπου.

Όπου εκεί όμως, τα πράγματα δεν διατηρούνται στο ίδιο επίπεδο. Η σελίδα των περιεχομένων δίνει την αίσθηση ότι θα μπορούσε να έχει στηθεί ακόμα και σε πρόγραμμα Word, και το ίδιο ισχύει και για τη σελίδα του -ομολογουμένως πολύ καλογραμμένου- editorial του υπεύθυνου σύνταξης Βασίλη Χειλά, όπου ζητά την κατανόησή μας για το γεγονός ότι τα πρώτα τεύχη του REAL COMICS είναι πειραματικά, καθώς και τη συμβολή ημών (του κοινού) στη βελτίωση του περιοδικού με τις επισημάνσεις, τις απόψεις και την κριτική μας.

Πρώτο comic της ανθολογίας, η ανατύπωση του πρώτο μισού από το εναρκτήριο τεύχος του ΥΨΙΛΟΝ, του comic των Βασίλη Χειλά, Θάνου Κόλλια και Γιάννη Αλέρτα, το οποίο και καταλαμβάνει ακριβώς τις μισές σελίδες της ανθολογίας. Το ΥΨΙΛΟΝ παρά τις όποιες αδυναμίες του, είναι ένα comic που βρίσκω ενδιαφέρον και αντανακλά το ταλέντο και τις γνώσεις των δημιουργών του. Ευτυχώς τίποτα από αυτά δεν χάνεται κατά τη μετατροπή του -αρχικά- έγχρωμου comic, σε ασπρόμαυρο με γκρίζα. Η νέα αυτή εκτύπωση επικοινωνεί το πρώτο ελληνικό υπερηρωικό comic σε ένα ευρύτερο κοινό που δεν μπορεί να "αντέξει" οικονομικά το format ενός έγχρωμου άλμπουμ, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Σειρά έχει ο Κώστας Φραγκιαδάκης (δημιουργός του comic ΜΥΘΟΣ, εκδόσεις Κόμπρα Πρεςς), ο οποίος και συμβάλλει στην έκδοση με την αρχή της ongoing ιστορίας του με τίτλο "Υπό το μηδέν". Όπως πάντα η γραφή του παραμένει ενδιαφέρουσα, όπως ενδιαφέρον έχει και το θέμα του με την ανθρωπότητα να ζει μια νέα εποχή παγετώνων (αποτέλεσμα της κατάχρησης του οικοσυστήματος) καθώς και με την ιστορία του να εκτυλίσσεται στην Ελλάδα. Όμως το σχέδιο του Φραγκιαδάκη κουβαλάει μαζί του τα ίδια ακριβώς προβλήματα που μπορεί να επισημάνει κάποιος στο comic ΜΥΘΟΣ. Το γεγονός δε, ότι η πρώτη σελίδα με σχέδιο του Φραγκιαδάκη βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την τελευταία σελίδα με σχέδιο του Κόλλια, καθιστά τις συγκρίσεις αναπόφευκτες και επιζήμιες για το δημιουργό του ΜΥΘΟΥ.

O "Δρακοφονιάς" της Μαρίας Κουλουμπαρίτση (όταν είδα το λογότυπο στο εξώφυλλο του REAL COMICS, έπαιρνα όρκο ότι θα έβλεπα κάτι σχετικό με τον Δρακοφοίνικα) είναι μία αυτοτελής ιστορία, η οποία ολοκληρώνεται σε τέσσερις σελίδες και είναι από εκείνες που μπορεί κάποιος να τις παρουσιάζει λέγοντας "αυτό είναι το πρώτο μου comic". Το σενάριο δεν μου έκανε καμία εντύπωση, ενώ το σχέδιο είναι εντελώς παιδικό (εκτός από κανα-δυο καρέ που δείχνουν ότι με σκληρή δουλειά από την πλευρά της δημιουργού, κάτι μπορεί να γίνει στο μέλλον)

Ακολουθεί ο "Φόνος μετά συλλογής" η ιστορία του Βασίλη Χειλά σε σχέδιο του -συνεργάτη του COMICDOM- Γιώργου Καμπάδαη. Η ιστορία είναι πρωτότυπη, με έξυπνο concept (ένας φόνος γίνεται σε μία παρέα συλλεκτών comics και ο ένοχος είναι κάποιος εξ αυτών), που όμως σε αφήνει στα κρύα του λουτρού με τις λίγες σελίδες του (ευτυχώς είναι σε συνέχειες). Το σχέδιο του Γιώργου Καμπάδαη έχει ορισμένες πολύ ενδιαφέρουσες καρτουνίστικες αξίες, πιστεύω όμως ότι ο ίδιος θα πρέπει να συνεχίζει να δουλεύει σκληρά ώστε να ξεπεράσει κάποιες ανατομικές και background αδυναμίες που ακόμα χαρακτηρίζουν την τεχνική του. Προσωπικά πάντως θα προτιμούσα με το συγκεκριμένο σχέδιο και τη συγκεκριμένη "νουαρ" υπόθεση, περισσότερες σκιές και λιγότερη επιλεκτική χρήση μελανιών.

Και φτάνουμε στην τελευταία ιστορία της ανθολογίας. μια ιστορία με χιουμοριστικές προθέσεις και ... great tits! Η "Δονήτρια" του Γιάννη Αλέρτα αποδεικνύει το πόσο δύσκολη και εν τέλει υποκειμενική υπόθεση είναι το χιούμορ (προσωπικά δεν γέλασα καθόλου με την ιστορία). Το σχέδιο του Αλέρτα έχει αρκετές αδυναμίες, διαθέτει όμως και ένα σημαντικό πλεονέκτημα: Ο προαναφερόμενος σχεδιάζει εξαιρετικά καλές εκφράσεις ενήλικων καρτουνίστικων προσώπων. Παρότι η αξία του αυτή, υποβαθμίζεται σε μεγάλο βαθμό στο παρόν comic, θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε τον καλλιτέχνη να καταπιάνεται με κάτι που να αναδεικνύει τις πραγματικές ικανότητές του.

Λίγο πριν το τέλος του τεύχους έρχεται η ανακοίνωση του διαγωνισμού δημιουργίας comic, που καλεί υποψήφια νέα ταλέντα να στείλουν δουλειές του στην εκδοτική. Το πρώτο βραβείο κερδίζει ένα ετήσιο συμβόλαιο με το περιοδικό, το δεύτερο ένα εξαμηνιαίο, κλπ.

Αυτό ήταν το REAL COMICS. Το συμπέρασμα που εξήγαγα τόσο από τη συνολική εικόνα των comics που περιέχει, όσο και από το κείμενο του -πάντα ακριβολόγου- Βασίλη Χειλά, είναι ότι αυτή η έκδοση θα μπορούσε κάλλιστα να έχει δουλευτεί για όσο καιρό χρειαζόταν και μετά να είχε τεθεί στην κρίση του κοινού. Γιατί ίσως έτσι δεν θα φτάναμε σήμερα, να έχουμε μια ανθολογία η οποία παρά το εξαιρετικό της εξώφυλλο, εσωτερικά να θυμίζει περισσότερο ερασιτεχνική και λιγότερο επαγγελματική ανθολογία. Επιπλέον η απουσία του Γιάννη Ρουμπούλια είναι εμφανής (ακούστηκε πάντως ότι θα ενταχθεί στην παρέα των REAL CREATORS σε κάποιο από τα επόμενα τεύχη).

Κρατάω τη φράση του Βασίλη περί πειραματικών τευχών στο ξεκίνημα, και υπόσχομαι να επιστρέψω με review του REAL COMICS όταν η ανθολογία θα έχει πάρει πλέον το δρόμο της.