Writer: Brian K. Vaughan

Penciller: Chris Sprouse

Inker: Karl Story

Colorist: JD Mettler

Letterer: Jared K. Fletcher

Editor: Ben Abernathy

DC Comics (Wildstorm)

Αρχικά, μια απορία: ποιός ακριβώς ήταν ο λόγος να εκδοθεί αυτή η ιστορία σε ξεχωριστό limited series, αντί να αποτελέσει ένα ακόμη storyline στο κανονικό run του ongoing;

Το γεγονός ότι ο regular σχεδιαστής του τίτλου, Tony Harris, χρειαζόταν "ρεπό" μοιάζει ελαφρώς... γελοία δικαιολογία, καθώς το στιλ του Chris Sprouse μοιάζει αρκετά με αυτό του Harris, ώστε να διατηρείται οπτική συνοχή σε σχέση με αυτά που έχουμε συνηθίσει (για την ακρίβεια, έχω την εντύπωση πως ο Sprouse "κυνηγάει" αυτή την ομοιότητα και λίγο παραπάνω απ' ότι θα έπρεπε). Επιπλέον, ακόμη και αν δεχτούμε αυτή τη δικαιολογία, κάποιος θα πρέπει να ενημερώσει όλους αυτούς τους ανθρώπους πως η λέξη "special" θα έπρεπε να σημαίνει κάτι παραπάνω από "ένα απλό τεύχος εκτός σειράς".

Κάτι που, δυστυχώς, δεν ισχύει για το EX MACHINA SPECIAL.

Ξεπερνώντας, λοιπόν, την "ανούσια", από λογιστικής πλευράς, κίνηση της DC (ή της Wildstorm, let's not argue about semantics here), ας μιλήσουμε λίγο για το ίδιο το τεύχος.

Λίγα πράγματα...

Ο Vaughan μάλλον απογοητεύει όσον αφορά στην ποιότητα της ιστορίας, η οποία διαδραματίζεται στους πρώτους μήνες της δράσης του "Great Machine", λίγο καιρό μετά το ατύχημα που έδωσε στον Mitchell Hundred τη δύναμη να ελέγχει τη λειτουργία όλων των ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών. Αυτό που "κάθεται" λίγο άγαρμπα είναι ο τρόπος με τον οποίο περνάμε στο flashback: Ο Hundred, δήμαρχος πλέον της Νέας Υόρκης, δίνει συνέντευξη σε έναν ραδιοφωνικό παραγωγό, ο οποίος τον πιέζει να καταθέσει την άποψη του για τη θανατική ποινή, σκεπτόμενος τι απάντηση να δώσει, ο Hundred αρχίζει να... θυμάται. Το πρόβλημα είναι πως στις υπόλοιπες 20 περίπου σελίδες του τεύχους, δεν γίνεται σε κανένα σημείο αντιληπτό πως οδηγήθηκε ο Hundred σε αυτή τη συνειρμική σκέψη, καθώς πουθενά δεν φαίνεται να "παίζουν" διλήμματα περί ζωής, θανάτου, εγκλημάτων και... τιμωριών. Ίσως να μάθουμε στο επόμενο τεύχος.

Τέλος πάντων, το κομβικό σημείο της ιστορίας είναι η συνάντηση του Hundred με έναν τύπο που μπορεί με τη φωνή του να ελέγχει τα ζώα και ο οποίος δείχνει εξοργισμένος με το "βιασμό που έχει υποστεί η φύση από τους ανθρώπους". Ναι, δε θα διαφωνήσω, είναι λίγο "too high concept" και ειλικρινά, δεν ξέρω τι ακριβώς μπορεί να προσφέρει αυτή η ιστορία στο canon του χαρακτήρα και του "universe" του. Είναι σίγουρα καλογραμμένο, αν και αναμενόμενα πολυλογάδικο (κάτι που έχει αρχίσει να γίνεται κουραστικό και στον main τίτλο), ενώ ο τρόπος με τον οποίο προσπαθεί να συνδυάσει ο Vaughan την νέο-trendy εξυπνακίστικη mentality των 00's, με το political correctness virus που μας άφησαν ως απομεινάρι τα mid-90's είναι λίγο "κρατάω τα μπόσικα για να μη στεναχωρήσω κανέναν".

Σχεδιαστικά, τα είπαμε. Πολύ καλός ο Sprouse ως anti-Harris, αλλά για όποιον έχει παρακολουθήσει το σύνολο του έργου του, υπάρχει μια αίσθηση πως ίσως και να αδικεί τον εαυτό του "για το καλό της ομάδας". Good work, nonetheless.  

Για όσους δεν έχουν διαβάσει ποτέ κάποιο τεύχος του EX MACHINA, το συγκεκριμένο, δίχως να είναι -αντικειμενικά- καλό jump-on point, μπορεί να αποτελέσει μια επαρκή εισαγωγή στον κόσμο του Mayor Hundred και μια ιδανική αφορμή για να αναζητηθούν τα tpb's που κυκλοφορούν.

Για τους υπόλοιπους, που στέκονται δίπλα στον τίτλο από την αρχή, το συγκεκριμένο SPECIAL είναι απλά ένα ημι-αδιάφορο, καλοφτιαγμένο distraction που γεμίζει -ανεπαρκώς- το κενό μέχρι να επιστρέψουμε στο κανονικό storyline.

(Το οποίο, παρεμπιπτόντως, τους τελευταίους μήνες, μοιάζει να μην πηγαίνει πουθενά, ενώ το επίπεδο του κοινωνικού σχολιασμού έχει πέσει σε επίπεδο 17χρονου wannabe πολιτικοποιημένου φοιτητάριου - but I digress...)