Writers: Various

Artists: Various

Keenspot Entertainment

Το συγκεκριμένο Free Comic Book Day offering ήταν με διαφορά το πιο χορταστικό απ' όλα όσα μας προσέφερε το event τη φετινή σεζόν (τουλάχιστον από αυτά που κατάφερα να προμηθευτώ εγώ - δυστυχώς κάποια μου ξέφυγαν καθώς δεν ήμουν εκεί την ημέρα που έπρεπε και αναγκαστικά, βασίστηκα στην καλοσύνη των φίλων retailers στο Relax Comics και στο Jemma).

To KEENSPOT SPOTLIGHT 2005 περιλαμβάνει 24 διαφορετικά comics από δημιουργούς τόσο διαφορετικούς μεταξύ τους (η απόκτηση του comic αξίζει και μόνο για το diversity του όλου εγχειρήματος) που όμως έχουν ένα κοινό σημείο: το χιούμορ. Πολύ καλή η κίνηση να αναφέρεται, δίπλα από τον τίτλο του κάθε comic, το website όπου μπορεί κανείς να δει περισσότερα για αυτό. Σοβαρή παράλειψη το ότι σε αρκετά από τα comics δεν αναφέρονται τα ονόματα των δημιουργών.

Επειδή όμως τα comics που πρέπει να αναφερθούν είναι πάρα πολλά, ο πρόλογος θα πρέπει να σταματήσει κάπου εδώ.

Το πρώτο comic που συναντάμε είναι το strip ABBY'S AGENCY, το οποίο ανήκει στην κατηγορία που ανέφερα, δηλαδή αυτών που δεν αναφέρεται ο δημιουργός τους. Σεναριακά είναι ιδιαίτερα έξυπνο, με το concept της μυστικής υπηρεσίας που λειτουργεί πάνω-κάτω όπως θα λειτουργούσε μια οποιαδήποτε corporate firm να είναι πρωτότυπο και να προσφέρεται για πολλά διαφορετικά (αν και ορισμένες φορές προβλέψιμα) αστεία. Στον τομέα του σχεδίου, όμως, ο/η δημιουργός του comic χρειάζεται αρκετή δουλειά ακόμη, καθώς υπάρχουν πολλές ατέλειες που χαρακτηρίζουν το comic ερασιτεχνικό.

Στη συνέχεια έχουμε το ANTIHERO FOR HIRE του Mark Shallow. Ο Shadehawk είναι ένας sort-of υπερήρωας ο οποίος, στη συγκεκριμένη ιστορία, έχει πιαστεί αιχμάλωτος από τον arch-nemesis του, ο οποίος -σε true supervillain fashion- τον κρατάει δεμένο και δεν τον σκοτώνει πριν του αποκαλύψει πρώτα όλα του τα σχέδια, με λογικό αποτέλεσμα να βρει ο ήρωας μας τον χρόνο να δραπετεύσει. Μέτριο ως superhero parody, αναποτελεσματικό ως "κλισέ ανάθεμα" και ελάχιστα ικανοποιητικό από πλευράς σχεδίου, το ANTIHERO FOR HIRE δεν δείχνει να έχει και πολλά πράγματα να πει και μοιάζει να είναι -συγχωρήστε μου το pun- very shallow.

Αμέσως μετά έρχεται το strip BOXJAM'S DOODLE στο οποίο δυστυχώς δεν αναφέρεται και πάλι ο δημιουργός. Το σκίτσο είναι απλά as-minimal-as-can-be και η απλότητα του κάνει δημιουργούς σαν τον James Kochalka να μοιάζουν βαρυφορτωτές craftsmen. Ουσιαστικά είναι το αμέσως επόμενο βήμα μετά τα comics του Matt Feazell (CYNICALMAN, ANTISOCIALMAN, etc.), δηλαδή ελάχιστο επιπλέον "substance" απ' ότι έχουν τα stick figures. Βγάζει όμως γέλιο και παρά το ελαφρώς "εκκεντρικό" χιούμορ του, επιτελεί σε ένα βαθμό το σκοπό του.

CHECKERBOARD NIGHTMARE λέγεται το επόμενο comic της ανθολογίας και πραγματικά, όσο λιγότερα πράγματα πω για αυτό, τόσο καλύτερα θα είναι για όλους μας. Μετριότατο computerized artwork και παντελώς αδιάφορο σενάριο, χωρίς ουσιαστικά κανένα ίχνος γοητείας που θα μπορούσε να με κάνει να τσεκάρω το site (εσείς όμως τσεκάρετε το, για να μην αισθάνομαι πως έφτιαξα τζάμπα το link και για να μάθετε πως λέγεται ο δημιουργός αφού ούτε αυτός αναφέρεται στο preview).

Αμέσως μετά, το δίδυμο των Jamie Robertson και Mike Moon μας δίνει το υπέροχο "Long Cool Witch In A Black Dress", που είναι μια ιστορία από το comic CLAN OF THE CATS. Σχεδιαστικά είναι το καλύτερο δείγμα που έχουμε δει ως τώρα (και ένα από τα καλύτερα όλης της ανθολογίας) με ένα στιλ που θυμίζει, ελαφρώς, early Paul Chadwick, αλλά με πολύ πιο free-style, ανοιχτές γραμμές (και σαφώς λιγότερα backgrounds). Δεν γνωρίζω ποιός από τους Robertson και Moon είναι ο σχεδιαστής του comic, αλλά σίγουρα έχει πάρα πολύ λαμπρό μέλλον. Όχι πως το σενάριο πάει πίσω. Η ιστορία της μάγισσας που πάει σε ένα "monsters' ball" και στο δρόμο συναντά μια λυκάνθρωπο (το ξέρω πως το "μία λυκάνθρωπο" δεν είναι δόκιμο, αλλά δεν ήξερα πως να το πω χωρίς να προσβάλλω είτε τις γυναίκες είτε τους λυκανθρώπους) που θέλει να της κλέψει το εντυπωσιακό μακρύ μαύρο φόρεμα της, είναι τόσο παρανοϊκά αστεία, που αναρωτιέσαι τι drugs παίρνει ο σεναριογράφος. Το "happy end" έρχεται να δέσει το όλο plot με έναν υπέροχα ανατρεπτικό τρόπο.

Το EIGHTLAND ανήκει σε έναν ακόμη από τους "ανώνυμους δημιουργούς", αλλά και σε αυτήν την περίπτωση δεν έχει και πολλή σημασία. Προχειροφτιαγμένο σκίτσο, ακατάληπτη πλοκή, απαίδευτο σενάριο. Next.

Ευτυχώς που το "next" είναι η ιστορία "Bruno Vs. Exo Suit Man" από το comic EVERYTHING JAKE του Mike Rosenzweig. Ομολογώ πως δεν περίμενα να βρω σε μια ανθολογία με χιουμοριστικά comics και strips ένα τόσο μεγάλο σχεδιαστικό ταλέντο με υπερηρωικό στιλ, αλλά φαίνεται πως η ζωή (και τα comics) είναι όλο εκπλήξεις. Ο Rosenzweig θα μπορούσε άνετα να δουλεύει ήδη στη Marvel ή τη DC και νομίζω πως είναι θέμα χρόνου να τον ανακαλύψει κάποια από τις δύο μεγάλες εταιρίες (ή και κάποια άλλη μικρότερη - οι μικρές εταιρίες που εκδίδουν mainstream comics αυξάνονται συνεχώς τα τελευταία δύο χρόνια). Η ιστορία δεν λέει και πολλά πράγματα (χιουμοριστικό superhero που δεν είναι parody ξέρουν να κάνουν μόνο οι Giffen/DeMatteis και ο Peter David), αλλά λίγη σημασία έχει, καθώς το σχέδιο του τύπου είναι τόσο καλό (τουλάχιστον για το συγκεκριμένο context στο οποίο το συναντάμε) που σε αφήνει άφωνο.

Ακολουθεί το FRIENDLY HOSTILITY του (της?) K. Sandra, το οποίο ήταν και το πρώτο comic της ανθολογίας που με έκανε να πω "πρέπει να τσεκάρω το website" όχι γιατί εντυπωσιάστηκα από το ταλέντο του δημιουργού -αυτό το είχα ήδη πάθει νωρίτερα με τα CLAN OF THE CATS και EVERYTHING JAKE- αλλά γιατί με ενδιαφέρει πραγματικά να διαβάσω τη συνέχεια της ιστορίας και να μάθω περισσότερα για τους χαρακτήρες. Μυρίζει "STRANGERS IN PARADISE for men" και παρόλο που μπορεί -θεωρητικά- να γίνει πολύ εύκολα γελοίο, παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Λίγα πράγματα από το FUNNY FARM του R. Smith (μη να 'ναι ο Robert Smith των Cure - δε φαντάζομαι). Απλοϊκό, ερασιτεχνικό, cartoony σκίτσο και απολύτως unfunny διάλογοι και καταστάσεις.

Τι συμβαίνει όταν δύο άνθρωποι ανακαλύπτουν πως ένας φίλος και συνάδελφος τους στην εταιρία που εργάζονται είναι μυστικός πράκτορας για μια κυβερνητική οργάνωση και δρα ως διεθνής υπέρ-κατάσκοπος; Πολλά και αρκούντως ξεκαρδιστικά. Το comic strip GENERAL PROTECTION FAULT του Jeffrey T. Darlington, παρόλο που "Dilbertίζει" ιδιαίτερα στον τομέα του σκίτσου, είναι πανέξυπνο, διασκεδαστικότατο και ουσιαστικά είναι το ένα από τα δύο στριπάκια της ανθολογίας που δείχνει πως είναι έτοιμο για syndication. Good work.

Στη συνέχεια έχουμε ένα από τα καλύτερα δείγματα συνδυασμού υπερηρωικού και cartoony σκίτσου που έχω δει τα τελευταία χρόνια στο GREYSTONE INN, το οποίο είναι και αυτό "αγνώστου πατρός". Κρίμα, γιατί θα ήθελα να αναφέρω το όνομα του σχεδιαστή που ήταν υπεύθυνος για το θαυμάσιο αυτό αποτέλεσμα. Η ιστορία είναι κλασικό superhero parody από αυτά που βλέπουμε κατά δεκάδες σε μηνιαία βάση. Μερικά από τα αστεία λειτουργούν αρκετά καλά, ενώ άλλα αισθάνεσαι πως τα έχεις ξανακούσει κάπου αλλού στο παρελθόν.

Ακολούθως συναντούμε το LOST & FOUND INVESTIGATIONS του Matt Milligan που είναι το δεύτερο comic strip που περιλαμβάνεται στο KEENSPOT SPOTLIGHT 2005, το οποίο θα μπορούσε άνετα να έχει θέση δίπλα στα δημοφιλή newspaper strips της εποχής μας. Αν και δεν έχει τη σπιρτάδα και το irreverent χιούμορ του GENERAL PROTECTION FAULT, διαθέτει πολύ καλό σκίτσο και έναν εξαιρετικό ρυθμό στα punchlines που θυμίζει λίγο τις δουλειές του Chris Eliopoulos. Good stuff.

Πάνω λοιπόν που αρχίζεις να κουράζεσαι από τον όγκο της ανθολογίας και φοβάσαι ότι τα καλά comics που έχεις δει ως τώρα είναι ήδη πολλά και αποκλείεται να υπάρχουν άλλα, έρχεται το MELONPOOL του Steve Troop να σου αλλάξει γνώμη. Ένα πράγμα έχω να πω μόνο: Αν είναι να υπάρχουν rip-offs του CALVIN & HOBBES (και είναι ήδη αρκετά), τότε μακάρι να ήταν όλα σαν αυτό. Ο Troop ακολουθεί το σχεδιαστικό στιλ του Watterson και "πατάει" λίγο σε κάποιες από τις βασικές δομές του CALVIN & HOBBES, αλλά παράλληλα προσθέτει και πολλά δικά του στοιχεία και δίνει στο όλο comic ένα πολύ φρέσκο -και αρκετά πιο alternative- στιλ. Δείτε το οπωσδήποτε.

Καλές προθέσεις, εμφανής παρουσία ταλέντου, αλλά μέτριο αποτέλεσμα στο NEWSHOUNDS του "πολύ-θα-ήθελα-να-ξέρω-αλλά-ούτε-εδώ-αναφέρεται-κάποιο-όνομα". Αρκετά ενδιαφέροντα τα μελάνια σε αυτό το "sort-of funny animal" comic και σε ορισμένα σημεία οι διάλογοι βγάζουν λίγο γέλιο, αλλά ο "αγνώστων λοιπών στοιχείων" δημιουργός χρειάζεται πολύ δουλειά ακόμη, κυρίως σε θέματα storytelling.

Το NUKEES του D. Bluul (τουλάχιστον έτσι το διαβάζω εγώ στην υπογραφή - ούτε αυτό το strip έχει credits) είναι ένα από τα πλέον κακοσχεδιασμένα comics αυτής της ανθολογίας. Παράλληλα όμως είναι και ένα από τα πιο διασκεδαστικά. Ο Bluul (αισθάνομαι πολύ άσχημα που μπορεί να γράφω λάθος το όνομα του ανθρώπου) έχει πιάσει τέλεια τις "κακές συνήθειες" της μοντέρνας ζωής των νέων που ζουν σε μεγαλουπόλεις και τα αναπαριστά με τρομακτική ακρίβεια. Δεν έχετε ξαναδιαβάσει τόσο εύστοχα και ξεκαρδιστικά gags που να λαμβάνουν χώρα σε trendy night clubs. Well done.

Η ιστορία "The Hop-Hiker's Guide To Getting Around In This Big Old Galaxy" από το comic OWLIE του Mike Leffel έχει επίσης πολλές ατέλειες στον τομέα του σχεδίου, αλλά διαθέτει ένα σχιζοφρενικό quality στον τρόπο αφήγησης και στη σύνδεση των elements στα καρέ που εμφανίζει κάποιο ενδιαφέρον, έστω και αν δεν είναι τόσο αστείο όσο θα ήθελε ο δημιουργός του.

Το ROBOTBOX AND CACTUS του Matt "McBean" C. είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα, από πλευράς storytelling, comics που περιλαμβάνονται στο KEENSPOT SPOTLIGHT 2005. Ο δημιουργός μοιάζει να έχει μελετήσει, σε μεγάλο βαθμό, τα μινιμαλιστικά alternative comics (είμαι σχεδόν βέβαιος πως δεν υπάρχουν "μινιμαλιστικά mainstream comics", οπότε η διευκρίνιση ήταν μάλλον αναίτια - anyway...) δημιουργών όπως ο Tom Hart και ο James Kochalka και είναι προφανές πως έχει μάθει πολλά από αυτούς. Ο τρόπος που χρησιμοποιεί τα μικρά panels για να "κινηματογραφήσει" μια συνεχή δράση δείχνει πως διαθέτει βαθιά γνώση των βασικών κανόνων του layout και της αφηγηματικής οικονομίας.

Ελαφρώς απογοητευτικό το SHORTPACKED που ακολουθεί, με "μαλθακό" χιούμορ και εντελώς απρόσωπο σκίτσο. Χρειάζεται πολλή δουλειά ακόμη ο δημιουργός, του οποίου το όνομα δεν γνωρίζουμε.

Τα πράγματα καλυτερεύουν αισθητά στο SPORKMAN του John Troutman, που κατορθώνει να συνδυάζει -με μοναδικό τρόπο- ένα σύγχρονο , μινιμαλιστικό, indy στιλάκι με τις storytelling ιδιορρυθμίες του Steve Ditko. Δείτε το origin του Spider-Man, με πολύ... διαφορετικό τρόπο (και πολύ διαφορετικό conclusion) και θαυμάστε την καθαρή γραμμή και το άψογο pacing ενός αδιαμφισβήτητα ταλαντούχου δημιουργού.

Αρχίζω να εκνευρίζομαι φοβερά με τις παραλείψεις των ονομάτων των δημιουργών (φαντάζομαι το ίδιο ισχύει και για εσάς, που εδώ και αρκετή ώρα με παρακολουθείτε να προσπαθώ να βρω, κάθε φορά, διαφορετικό τρόπο για να τις αναφέρω). Και στην περίπτωση του UGLY HILL εκνευρίζομαι ακόμη περισσότερο γιατί πρόκειται για ένα, κυριολεκτικά, εκπληκτικό comic strip! Το σκίτσο του "Name Unknown" κοντράρεται άνετα με τους κορυφαίους που δουλεύουν αυτή τη στιγμή στο syndication και τολμώ να πω, πως με εξαίρεση 5-6 ονόματα που μου έρχονται αυτή τη στιγμή στο μυαλό (McDonnell, Johnston, McGruder, Brady) είναι καλύτερο από τα περισσότερα. Ιδιοφυές και το "corporate humor" που θυμίζει λίγο DILBERT στη λογική του, αλλά διαθέτει έναν πολύ πιο "μανιακό" ρυθμό από το -συχνά άνευρο- strip του Addams.

Ίσως το πιο αδύναμο κομμάτι ολόκληρης της ανθολογίας είναι το THE WANDERING ONES του Clint Hollingsworth, το οποίο είναι και ένα από τα λίγα που χρησιμοποιεί αμιγώς "ρεαλιστικό" σκίτσο και δεν βασίζεται αποκλειστικά στο χιούμορ. Το στιλ του Hollingsworth έχει κάτι από Steve Howell, αλλά στο πολύ ερασιτεχνικό του και μαστίζεται από σημαντικές ατέλειες σε όλα σχεδόν τα τεχνικά χαρακτηριστικά του artwork (ανατομία, προοπτική, φωτισμός, μελάνια, backgrounds, etc.). Η ιστορία είναι απλά αδιάφορη και μοιάζει να στερείται λογικής, εκτός φυσικά και αν πρόκειται για ένα μόνο κομμάτι ενός ολοκληρωμένου σεναρίου, οπότε και δεν μπορώ να καταλάβω τη χρησιμότητα του ως preview.

Λίγο πριν φτάσουμε στο τέλος, συναντάμε το WAPSI SQUARE του Paul Taylor, που είναι άνετα μέσα στα τέσσερα-πέντε καλύτερα comics του KEENSPOT SPOTLIGHT 2005. Ο Taylor διαθέτει κάτι από το στιλ του Josh Howard (DEAD @ 17), χωρίς όμως να κραυγάζει τόσο πολύ τις manga επιρροές του και έχοντας μια απείρως πιο "fluid" γραμμή. Γνωρίζοντας τέλεια την τεχνική του exaggeration στο υβριδικό στιλ ρεαλιστικού και cartoon, ο Taylor δημιουργεί ένα πραγματικό οπτικό κομψοτέχνημα, ενώ παράλληλα διαθέτει και μια οξεία αίσθηση του χιούμορ σε επίπεδο superhero parody και όχι μόνο. Προβλέπω λαμπρό μέλλον.

Επειδή έχω ήδη κουραστεί να γράφω θα αναφέρω απλά τα δύο, μετριότατα, τελευταία comics για τα οποία δεν υπάρχουν και πολλά που θα μπορούσα να πω ούτως ή άλλως. Είναι το (αγνώστου δημιουργού) ZORTIC και το (επίσης αγνώστου δημιουργού) CHOPPING BLOCK. Αν ενδιαφέρεστε και έχετε αρκετό ελεύθερο χρόνο ρίξτε τους μια ματιά. Πάντως από το preview που είδα δεν νομίζω πως αξίζει τον κόπο.

Σε γενικές γραμμές, το KEENSPOT SPOTLIGHT 2005 είναι, με διαφορά, το καλύτερο "value for money" comic που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια. Παρά τις μεγάλες ανισότητες ανάμεσα στα comics που παρουσιάζονται, υπάρχει τόσο μεγάλη ποικιλία σε στιλ και τεχνοτροπίες που το τελικό αποτέλεσμα αποτελεί μια εξαιρετική αναγνωστική εμπειρία.

Και μην ξεχνάμε φυσικά πως είναι τζάμπα. Τι περισσότερο θα μπορούσε να ζητήσει κανείς;