Writer: Dwayne McDuffie

Artist: Scott Kolins

Colorist: Paul Mounts

Letterer: Artmonkey

Editor: Tom Brevoort

Marvel Comics

Spider-Man! Medusa! Dr Pym! The Wasp! Venom! Kraven Jr.! Gravity! The Hood! Firebird!

Για ένα λεπτό... Firebird? Το "Πουλί της Φωτιάς" από τους Εκδικητές της Δυτικής Ακτής; (αγαπημένη Μαμούθ, με τις κυριολεκτικές σου μεταφράσεις - θα αρχίσω να φωνάζω τον Venom, "Φαρμάκη", πάλι, να αναπολήσουμε παρέα) Φωτιά στα μπατζάκια μας. Θα μπορούσαν κάλλιστα να της είχαν κολλήσει μια στάμπα "Αναλώσιμα" στο κούτελο και να γλυτώσουμε την "αγωνία".

Αυτοί, λοιπόν, οι οκτώ δημοφιλείς (sic) χαρακτήρες της Marvel και το "Πουλί της Φωτιάς" έχουν απαχθεί από την Γη, μέσω μιας πολύ γνώριμης (για τους fans των 80's και της Καμπανάς) interdimensional πύλης, μοντέλου SECRET WARS. ("Σ' έχω δει κάπου, κάπου σε ξέρω")

Να διακόψουμε εδώ, για λίγο, την κριτική του τεύχους, για να αναλύσουμε την στρατηγική στο marketing της Marvel. Όταν το "κακομαθημένο" της εταιρίας, Brian Michael Bendis, θέλει να κάνει μια μίνι σειρά με όλους τους αγαπημένους του -και δημοφιλείς- χαρακτήρες να κυνηγιούνται στην Νέα Υόρκη με τον Nick Fury και να καταπατούν το continuity και τα νεύρα μας επί 2 χρόνια, ονομάζουμε την σειρά SECRET WAR, μολονότι έχει τόση σχέση με κοσμικές καταστάσεις όσο η Ελένη Λουκά με τις επίγειες. Φυσικά, το προμοτάρουμε σαν το Second Coming και όταν μας ρωτάνε τι σχέση έχει με τον προσφιλή Beyonder, κάνουμε την πάπια και τα μασάμε μπας και πάρουμε επιπλέον πωλήσεις από τους νοσταλγικούς "πολεμόφιλους". Από την άλλη, όταν ένας συμπαθητικός συγγραφέας, ονόματι Dwayne McDuffie, όντως μας πείθει -με πιθανό εκβιασμό- να κάνουμε sequel του SECRET WARS, θάβουμε το εύθραυστο project (για να μην πάθει κανένα... crisis) και δεν τολμάμε καν να χρησιμοποιήσουμε όρους-taboo, όπως "Secret" και "War", στον τίτλο (και τις λιγοστές δημοσιεύσεις-διαφημίσεις-καταχωρήσεις). Φυσικά και είναι λογικό να κάψουμε το sequel του πιο δημοφιλούς crossover event που έκανε ποτέ η εταιρία μας, δεν θα θέλαμε να μας πούνε ότι αντιγράφουμε τις πετυχημένες κινήσεις της Distinguished Competition... (Τα νεύρα μου, τα χάπια μου και μια διαστημική πύλη να φύγω)

Πως συγκρίνεται το BEYOND με το original SECRET WAR; Ο πυρήνας τού τίτλου φαίνεται ως τώρα να είναι ο ίδιος: η χαρακτηροφάγος φυσιολάτρης Λευκή Πύλη, το μείγμα καλών, κακών και άσημων, τα οξυμμένα πνεύματα και το Αλλαντινικό λυχνάρι-πειρασμός για τον νικητή. Αλλαγές υπάρχουν, φυσικά, σε μια προσπάθεια να το παίξουμε "εγώ, η κυρία Marvel, έχω σοβαρευτεί μετά τα 80's και δεν θυμάμαι ρεζιλίκια με disco-beat θεούς απο το Υπερπέραν". Ο Beyonder, λοιπόν, δεν σκάει μύτη με το κοσμικό πολυέστερ leisure suit, αλλά εποπτεύει, ως ασώματη και ανούσια (καμία τρομερή αλλαγή εδώ) παρουσία, που συστήνεται ως "I am from Beyond". Σα να λέμε "ο Εξ'από'δώς". Αλλάζει όμως και η έκταση του όλου θέματος. Το μενού περιλαμβάνει τρεις Εκδικητές της Δυτικής Ακτής, τον Spider-Man, τρεις villains του, μία Inhuman και δύο "δε με ξέρει η μάνα μου" νιούμπηδες (από την ρίζα "newbie") που ανέτειλαν και έδυσαν σε δύο (δυστυχώς) χαμηλών πωλήσεων ομώνυμα limited series. Μήτε haute cuisine το λές, μηδέ και αντιπροσωπευτικό της πολυπληθυσμικότητας του Marvel Universe. Μα παίζει να μαζεύονται για ξυλοπλάκωμα τυχαίοι χαρακτήρες και να μην εμφανιστεί ούτε ένας μεταλλαγμένος; Ακόμα και στην μετά-HOUSE OF M εποχή, κουλό φαντάζει.

Το τέλος ενός εκ των εννέα, λίγο πριν την εκπνοή του τεύχους (και μάλιστα όχι κάποιου τυχάρπαστου), εκπυρσοκροτεί, καταστρέφοντας όσα ψήγματα αξιοπιστίας είχε ο τίτλος ως σημαντικό γεγονός. Αντί για την επιθυμητή δημιουργία ενός "κλίματος κινδύνου", ο αναγνώστης βρίσκεται να μουρμουράει "what the fuck", να ξεγράφει από τη αρχή την ιστορία ως "What If..." και να αποσυνδέεται από τους επικυρηγμένους πρωταγωνιστές.

Για να κλείσω με μια ευχάριστη νότα, δεν είναι όλα μαύρα και άραχλα στο διάστημα. Οι χαρακτήρες αλληλεπιδρούν (βλέπε μαλλιοτραβιούνται) σε μερικές ενδιαφέρουσες σκηνές, που αναδεικνύουν τις αντικρουόμενες νοοτροπίες τους. Ο McDuffie χρησιμοποιεί επιτυχημένα τον Gravity ως point-of-view χαρακτήρα για τον αναγνώστη, ώστε να μεταφερθεί από την καθημερινότητα της γήινης μεγαλούπολης στο πρωτόγνωρο διάστημα και να δεχτεί τις συστάσεις των υπολοίπων χαρακτήρων, εκ μέρους πάλι του νέου αναγνώστη, που δεν ξέρει ντε και καλά ότι ο Scorpion είναι πλέον -διά χειρός Mark Millar- ο νέος Φαρμάκης (με την Χριστίνα απλή συνωνυμία, επιμένω). Η ατμόσφαιρα θυμίζει περισσότερο GANTZ παρά SECRET WARS, δείγμα επιτυχημένης εκσυγχρόνισης του θέματος. Ο Scott Kolins κλέβει την παράσταση, ως συνήθως, σε έναν τίτλο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του, με πληθώρα τοπίων και κοστουμοφόρων υπερηρώων. Απόδειξη του ταλέντου του να μεταμορφώνει και τον πιο βαρετό, οπτικά, χαρακτήρα, σε πρωταγωνιστή, είναι το "Πουλί της Φωτιάς", που επιτέλους "βλέπεται", και η Medusa που κλέβει την παράσταση σε κάθε σελίδα που εμφανίζεται.